Το ωραιότερο ακούστηκε από το στόμα του πρωθυπουργού στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμά του, όπου και υποσχέθηκε στον πληθυσμό πως το 2014 η Ελλάδα θα γίνει μια «φυσιολογική χώρα». Φυσιολογική είπατε; Ναι, πώς λέμε κανονική, όπου ο άνθρωπος βαδίζει με τα πόδια και κρατάει τα χέρια του για άλλες εργασίες; Κι αφού, λέει, ξεπεράσουμε όλα τα άλλα προβλήματα που δεν μας επιτρέπουν να είμαστε «φυσιολογικοί», θα προχωρήσουμε και στη μεγάλη συνταγματική αλλαγή που θα ανοίξει τη λεωφόρο της δημιουργικότητας. Ποιο ακριβώς άρθρο του παρόντος Συντάγματος εμποδίζει τη δημιουργικότητα; Ποιος τη χάρη των συνταγματολόγων, που ήδη τους βλέπω να τσακώνονται στην τηλεόραση για να μας αποκαλύψουν το «φως στο τούνελ», κάτι σαν την εκπομπή της κυρίας Νικολούλη, με πολλές απαγωγές, άφθονη παραγωγή νεκρών και βροχή από μαρτυρίες και μάρτυρες αυτόπτες, αυτήκοους και ό,τι προαιρείσθε.
Δεν είναι η χώρα που ο πρωθυπουργός της παραδέχεται πως δεν είναι φυσιολογική, και σαν να είναι παρατηρητής της αναπηρίας της θριαμβολογεί στα διαγγέλματά του γιατί θα πετύχει ο ίδιος να την κάνει φυσιολογική. Διότι ένας από τους λόγους, ίσως ο πιο σοβαρός, που η χώρα δεν είναι φυσιολογική είναι το γεγονός ότι η ζωή της, η καθημερινότητά της, ακόμη και η πιο ασήμαντη, έχει εκχωρηθεί στους πολιτικούς και τη βούλησή τους. Ή μάλλον σε έναν πολιτικό βολονταρισμό που με κοντά τριάντα τοις εκατό ανεργία μιλάει για ανάπτυξη και οι ώρες που θα χάσεις περιμένοντας ουρά στην εφορία εξαρτώνται από την ώρα που θα αποφασίσει ο υπουργός να δώσει παράταση στο πεσμένο σύστημα.
