Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Οι ανακολουθίες του ΣΥΡΙΖΑ

Οι ανακολουθίες του ΣΥΡΙΖΑ
Τον τελευταίο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει μικρό παιδί που χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο και στη συνέχεια καταγγέλλει στην Αστυνομία κακοποίηση ανηλίκου. Στο ζήτημα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, για παράδειγμα, και των πρόωρων εκλογών. Η πολιτική αβεβαιότητα προκύπτει από την άρνησή του να ψηφίσει για πρόεδρο έτσι ώστε να εκβιάσει εκλογές. Κατηγορεί, όμως, την κυβέρνηση ότι αυτή ευθύνεται επειδή ούτε λίγο, ούτε πολύ δεν δέχεται την πρότασή του για... άμεση διάλυση της Βουλής! Περιττό να πούμε ότι η πρότασή του ουδόλως αναιρεί την αβεβαιότητα. Γιατί ακόμα και αν υπήρχε συμφωνία στο πρόσωπο του Προέδρου -σε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ επιδεικνύει μεγαθυμία αν του γίνει η χάρη για πρόωρες εκλογές-, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορέσει να σχηματιστεί κυβέρνηση.
Ακόμα χειρότερα η λογική του ΣΥΡΙΖΑ ότι μόνο μία πρόσφατα νομιμοποιημένη κυβέρνηση μπορεί να διαπραγματευτεί για το χρέος και την έξοδο από το Μνημόνιο πάσχει από μία μικρή λεπτομέρεια. Ουδείς, του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβανομένου, γνωρίζει ποια λύση επιδιώκει ο κ. Τσίπρας. Διότι από τη διαγραφή του χρέους και τη νομοθετική κατάργηση του Μνημονίου έως την αποφυγή μονομερών ενεργειών και την επαναδιαπραγμάτευση η απόσταση είναι χαοτική. Για την ακρίβεια είναι τόση όσο η παραμονή ή όχι στο ευρώ. Και υπάρχουν πολλοί, του γράφοντος περιλαμβανομένου, που πιστεύουν ότι ορισμένοι τουλάχιστον στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κρυφή ατζέντα και επιθυμούν συνθήκες αστάθειας για να την εφαρμόσουν. Το ίδιο ανακόλουθη, όμως, είναι και η λογική του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με την επιθυμία της κυβέρνησης να βγούμε από το Μνημόνιο. Ο κυβερνητικός σχεδιασμός προβλέπει να επιστραφούν και να αφαιρεθούν από το χρέος τα 11,5 δισεκατομμύρια που περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και να χρησιμοποιηθούν για την περίφημη προληπτική γραμμή στήριξης.
Οχι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θα είναι εγκληματικό. Τα χρήματα δεν πρέπει να αφαιρεθούν από το χρέος, αλλά να χρησιμοποιηθούν για τη ρευστότητα της αγοράς. Ουσιαστικά, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει δανείστε μας ξανά αυτά τα χρήματα, υπολογίστε τα στο χρέος, το οποίο, όμως, κατά τα άλλα θα διαγράψω. Δεν γνωρίζω ποιος από όλους τους φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευθύνη για τη διαπραγματευτική τακτική. Το να λες, όμως, σε κάποιον δώσε μου λεφτά τα οποία δεν πρόκειται να σου επιστρέψω, δεν ακούγεται και τόσο πειστικό. Κι όσο και αν γοητεύτηκαν από τους θεατρινισμούς του Τσάβες -για τη Βενεζουέλα δεν μιλούν πια, κινείται στα όρια της χρεοκοπίας-, κάτι θα έχουν ακούσει για το πώς διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις στην Ευρώπη. Με λογικά επιχειρήματα δηλαδή, τα οποία στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν εξοβελίσει πλήρως νομίζοντας ότι έτσι θα κυβερνήσουν γρηγορότερα. Την κινέζικη παροιμία πάλι, να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί, μάλλον δεν την ξέρουν.