Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει από τους κυβερνώντες.

Η κατάσταση τείνει να ομαλοποιηθεί. Κι έστω και καθυστερημένα, υπερβολές εντοπίστηκαν, αδικίες επισημάνθηκαν, διορθώσεις έγιναν και η φορολογία ακινήτων τέθηκε σε λογικότερες βάσεις από εκείνες που όριζε η αρχική απόφαση. Αλλά τι είναι λογικό και τι όχι είναι σχετικό, ιδιαίτερα όταν η χώρα βιώνει μια τετραετή εξουθενωτική κρίση και οι οικονομικές αντοχές των κατώτερων αλλά και των μεσαίων εισοδηματικά τάξεων έχουν εξαντληθεί. Αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει από τους κυβερνώντες.
Λογικά θα πρέπει να άντλησε χρήσιμα συμπεράσματα η κυβέρνηση από την αναταραχή που προκάλεσαν οι ρυθμίσεις στον ΕΝΦΙΑ. Και το βασικότερο απ' όλα είναι ότι οφείλει να μελετά διεξοδικότερα και να σταθμίζει ακριβέστερα τα δεδομένα πριν καταλήξει σε αποφάσεις που συνεπάγονται οικονομική επιβάρυνση.
Αλλωστε, η ίδια είναι που σχεδόν καθημερινά μας θυμίζει μέσω των αρμόδιων υπηρεσιών αλλά και υπουργών ότι μήνα με τον μήνα διευρύνονται οι ανεξόφλητες «υποχρεώσεις» των πολιτών. Και η αιτία είναι γνωστή σε όλους. Οι φορολογικές και άλλες επιβαρύνσεις μέσω των οποίων επιχειρήθηκε η κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στα χρόνια της κρίσης έχουν εξαντλήσει τις δυνατότητες της πλειονότητας των πολιτών, οι οποίοι πλέον έχουν περιέλθει στην κατάσταση του «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».
Θα θιγεί πολλές φορές έως τον Δεκέμβριο το φαινόμενο της αντικειμενικής αδυναμίας των πολιτών ν' ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που τους επιβλήθηκαν. Και το ζητούμενο είναι αν οι κυβερνώντες θα λάβουν και στις περιπτώσεις αυτές το μήνυμα όπως το έλαβαν στην περίπτωση της εξωφρενικής υπερφορολόγησης των ακινήτων και αν θ' αποφασίσουν κάποια στιγμή να δράσουν ανάλογα, καταργώντας τα όποια μέτρα και τις όσες αποφάσεις παραβιάζουν προκλητικά τη συνταγματική πρόβλεψη για ισότητα στην κατανομή των φορολογικών και άλλων βαρών.
Γιατί όσο δεν το κάνουν, υπονομεύουν, εκτός των άλλων, και τις όποιες προοπτικές υπάρχουν για να περάσει επιτέλους η χώρα στη φάση μιας δυναμικής ανάπτυξης. Κράτη με οικονομικά εξουθενωμένη την πλειονότητα των πολιτών τους δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα πραγματοποιήσουν το αναπτυξιακό άλμα που χρειάζεται έτσι ώστε να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις δημιουργίας μιας υγιούς και στέρεης οικονομίας.