Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Πότε θα απαλλαγούμε από αυτή την ανούσια φλυαρία...

Λόγια και κινήσεις εντυπωσιασμού, προπέτασμα καπνού για να μην φαίνεται η ένδεια, η ανικανότητα, η φοβία, η έλλειψη βούλησης να γίνει η δουλειά. Γι' αυτό και πρότειναν να πηγαίνουν όλοι μαζί στην Ευρώπη μην ξεχωρίσει κάποιος, μην αυτονομηθεί. Χεράκι χεράκι, σαν νήπια που διστάζουν να κάνουν το δικό τους αποφασιστικό βήμα.
Μετά το επιβεβλημένο και τολμηρό βήμα της συγκυβέρνησης, αμηχανία και επιστροφή στα παλαιά. Η δε νεόκοπη αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς ξαποσταίνει στα κανάλια μετά τα μπουρλότα, ή τα βαρελότα, της ευρωπαϊκής επανάστασης, εξακολουθεί να καταγγέλλει συλλήβδην τα «μνημόνια», λέξη που έχει γίνει πλέον κέρμα στο στόμα. Πάμε για τα «μετάλλια» έλεγαν οι ελληνοποιημένοι αθλητές παλιά, καθώς δεν είχαν τη γλωσσική ευχέρεια και έβλεπαν τι πουλάει. Μετάλλια κι ας είναι ντοπαρισμένα. Κάτω, λοιπόν, τα μνημόνια ό,τι κι αν λένε αυτά. Αυτό πουλάει, αυτό βγάζει η αντιπολίτευση στην αγορά χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς συναίσθηση καθήκοντος.
Πότε θα απαλλαγούμε από αυτή την ανούσια φλυαρία, αυτή την υποκρισία, την αβελτηρία, τη συνειδητή παραπλάνηση; Πότε θα έχουμε μπροστά μας σχέδια που διαβάζουν το πρόβλημα και επιχειρούν να το λύσουν αντί για σχέδια που κλείνοντάς μας το μάτι μάς οδηγούν στην τυφλή σύγκρουση; Οι λίγοι σοβαροί στην κυβέρνηση ας μας δώσουν ελπίδα, ας αντισταθούν στον πολτό και στη δίνη του, οδηγώντας το σκάφος μακριά από την τρικυμία σε πιο ήρεμα νερά.