Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Τι μπορεί να γίνει τώρα;


Δεν εκπλήσσει η κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Με δεδομένη την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα των τριών τελευταίων χρόνων, δεν θα ανέμενε κανείς να είναι αισιόδοξη η εικόνα την οποία εμφανίζουν τα ασφαλιστικά ταμεία και ευοίωνες οι προοπτικές τους.
Αν μάλιστα συνεκτιμηθεί και το γεγονός ότι ήταν προβληματική η κατάστασή τους και πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση και επακολουθήσουν τα όσα δεινά επιφύλαξε η συνεχιζόμενη ύφεση, δεν θα μπορούσε να προσδοκά κανείς τίποτα διαφορετικό στους απολογισμούς των Ταμείων από ελλείμματα, από οφειλές και από καθυστερημένες εισφορές.
Κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι τα δημοσιονομικά αδιέξοδα οδήγησαν στις αλλεπάλληλες περικοπές των συντάξεων και των παροχών προς τους ασφαλισμένους και παράλληλα οι παρεμβάσεις που έγιναν περιόρισαν σημαντικά τη φαρμακευτική και άλλη σπατάλη και εξοικονόμησαν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από τη διακοπή των συντάξεων-μαϊμού, που αποτελούσαν καθαρή κλοπή εις βάρος των Ταμείων.
Τι μπορεί να γίνει τώρα; Δυστυχώς δεν είναι πολλά αυτά στα οποία μπορούμε άμεσα να προσβλέπουμε. Ελπίζει η κυβέρνηση ότι η ρύθμιση για την καταβολή των καθυστερημένων εισφορών θα προσφέρει μια κάποια ανακούφιση στα Ταμεία, που όμως δεν θα είναι αρκετή για να βελτιώσει αισθητά την κατάστασή τους.
Τέτοια προοπτική μόνο με έναν τρόπο μπορεί να προκύψει. Και φυσικά όχι άμεσα αλλά σταδιακά. Είναι ο ίδιος τρόπος με τον οποίο θα καταστεί, ελπίζουμε, δυνατή η γενική βελτίωση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης της χώρας, που μόνο μέσα από την ανάκαμψη της οικονομίας και την ανάπτυξη θα προέλθει.
Γιατί χωρίς ανάκαμψη και ανάπτυξη όχι μόνο ασφαλιστικό σύστημα, αλλά η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της δεν πρόκειται να έχει μέλλον.