Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Άς τους βοηθήσει η καινούργια Χρονιά…

Οσα συμβαίνουν εσχάτως στο ΠΑΣΟΚ ενδεχομένως να μην ενδιέφεραν κανέναν εάν δεν επρόκειτο να επηρεάζουν αποφασιστικά την πορεία της χώρας. Ως εκ τούτου, ασφαλώς και έχει τεράστια σημασία το πώς εξελίσσεται η πορεία του κυβερνητικού κόμματος που διαχειρίζεται με τα στελέχη του τα πιο κρίσιμα υπουργικά χαρτοφυλάκια.

Φθάσαμε όμως να παρακολου­θούμε μια απίστευτη κωμωδία για την επόμενη μέρα στο ΠΑΣΟΚ, την ώρα που ο τόπος κινείται μεταξύ επιβίωσης και καταστροφής. Η μαρα­θώ­νια συνεδρίαση (την περασμένη Τρίτη) ενός ακατανόητου οργάνου που συγκροτήθηκε για να περιπλέξει αντί για να ξεκαθαρίσει το τοπίο απέ­δειξε πως το κόμμα κινείται εκτός της πραγματικότητας που βιώνουν οι πολί­τες. Δεν είναι δυνατόν οι υπουρ­γοί του ΠΑΣΟΚ να ωρύονται για τους κινδύνους που μας απειλούν και συγ­χρόνως να παίζουν κρυφτό με την ηγεσία για το πώς και πότε θα αλλάξει.

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Μια λέξη μου ’ρχεται στον νου Ανατροπή!

Τι φταίει; Ποιοι φταίνε περισσότερο; Ποιοι λιγότερο; Δεν είναι η στιγμή να το αναλύσουμε.

Ποιο μήνυμα, ποια πρόταση, τι μπορείς να πεις που να μη μοιάζει ευχή από συνήθεια ή λόγια που τα ’χουμε πει και τα έχουμε χιλιοακούσει;

Δύσκολο να βρεις...

Μια λέξη μου ’ρχεται στον νου και δεν θα ’ναι τυχαίο, ίσως αυτό να ’χουμε ανάγκη: Ανατροπή!

- Να προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε κακές συνήθειες, πρακτικές που επιτείνουν τα αδιέξοδα.

- Να ανατρέψουμε λογικές χρόνων, που μας θέλουν κλεισμένους στα «θέλω» μας, και να ανακαλύψουμε την αλληλεγγύη.

- Να ανατρέψουμε ένα πολιτικό σκηνικό που δεν αξίζει και δεν απέτρεψε, ως όφειλε, τη σημερινή κατάσταση.

- Μα πάνω απ’ όλα αυτά, να ανατρέψουμε τις αντιστάσεις μέσα μας, για να τολμήσουμε, να απορρίψουμε, να διαλέξουμε και να απαιτήσουμε κάτι καλύτερο για τη ζωή μας.

Ευκαιρίες θα δοθούν. Ας μην τις αφήσουμε να περάσουν έτσι…

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

Μετά από μένα η καταστροφή...


Ο Τρίτος της Δυναστείας, πιστός (όπως τα μέλη όλων των Δυναστειών) στη λουδοβίκεια ρήση «μετά από μένα η καταστροφή», προτού εγκαταλείψει την πρωθυπουργία φρόντισε να έχει καταστρέψει την Ελλάδα:
Την έθεσε υπό στυγνή κατοχή, υποθήκευσε το μέλλον της και άπλωσε πάνω της έναν νέο Μεσαίωνα!
Μετά ταύτα, – δηλαδή, μετά την καταστροφή της Ελλάδας – αποφάσισε να καταστρέψει και το ΠΑΣΟΚ. Αρνούμενος να δρομολογήσει την «επόμενη μέρα» του Κινήματος, αρνούμενος να ακούσει τις κραυγές αγωνίας των στελεχών του, αρνούμενος να ξεμπλοκάρει τις πολιτικές εξελίξεις, αρνούμενος να αντιληφθεί τις κεντρόφυγες τάσεις που προβληματίζουν και κλονίζουν το Κίνημα.
Και, φυσικά, κανείς δεν πρόκειται να φορέσει μαύρα για την κατάντια του ΠΑΣΟΚ – ούτε καν οι φανατικότεροι οπαδοί του, οι οποίοι αισθάνονται προδομένοι. Αλλωστε, φούσκα ήταν και έσκασε. Απλώς τα σημειώνει όλα αυτά η στήλη, για να σκιαγραφήσει τον άνδρα και πώς εννοεί τον «πατριωτισμό».
Τι είπε ο κ. Γ. Παπανδρέου; Οτι «θα πράξει το καθήκον του»! Και τι πρότεινε; Πρώτα Συνέδριο και ύστερα εκλογή Αρχηγού από τη βάση! Γιατί πρότεινε μια τακτική η οποία θα διασπάσει το ΠΑΣΟΚ;

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Το 2012 έρχεται και όλα προβλέπονται χειρότερα ...

Αν ίσχυαν όσα είχε ανακοινώσει την άνοιξη του 2010 η κυβέρνηση Παπανδρέου για το Μνημόνιο, το 2012 θα ήταν το τελευταίο έτος της ισχύος του. Με τη λήξη του τα δημοσιονομικά μεγέθη της ελληνικής οικονομίας θα είχαν αποκατασταθεί και η χώρα θα ήταν έτοιμη να βγει ξανά στις αγορές. Οσοι έχουν καλή μνήμη, ασφαλώς θυμούνται πόσες φορές δόθηκε αυτή η διαβεβαίωση. Σήμερα ξέρουμε ότι αυτοί που την έδιναν είτε δεν ήξεραν τι τους γίνεται είτε απλώς προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο. Τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. Για την ακρίβεια, εξελίσσονται εντελώς διαφορετικά. Το 2012 έρχεται και όλα προβλέπονται χειρότερα από ό,τι ήταν την εποχή που προβαλλόταν ως σωτήριο έτος.

Χειρότερα για όλους. Ανάμεσά τους και οι δύο πολιτικοί που έστρωσαν τον δρόμο στην τρόικα. Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου είναι ο πρώτος «τσάρος» αυτοδύναμης κυβέρνησης που δεν πρόλαβε να υπογράψει περισσότερους από δύο προϋπολογισμούς. Και ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που έχασε τη δουλειά του, ενώ το κόμμα που ο ίδιος οδήγησε σε μια μεγάλη εκλογική νίκη εξακολουθεί να έχει την πλειοψηφία στη Βουλή. Κοντολογίς τα πρώτα θύματα της υπαγωγής της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο είναι αυτοί που είχαν την ιδέα να εμφανιστούν ως καλοί Σαμαρείτες για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Κατέστησε την Ελλάδα ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και κατοχική.


Με τις εξελίξεις στην Ευρώπη- ο χρόνος που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα είναι ασφυκτικός...
Οτι οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υπουργοί συνεχώς αναβάλλουν να λάβουν αποφάσεις και οι εβδομάδες κυλούν... Και,
Οτι η μη δρομολόγηση της «επόμενης μέρας» από τον κ. Γ. Παπανδρέου και η εκκρεμότητα περί τη διαδοχή του, δυναμιτίζει την κυβέρνηση και δίνει την εικόνα και την εντύπωση διάλυσης...
Βεβαίως, δεν είμαστε σίγουροι ότι θα μεταχειριστεί αυτή τη γλώσσα ο κ. Παπαδήμος. Διότι, ανήκοντας και ο ίδιος στην επιστημονική και τεχνοκρατική ελίτ, χρησιμοποιεί μια άλλη γλώσσα, τους κώδικες της οποίας αμφιβάλλουμε αν γνωρίζει ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Ούτε, φυσικά, θα αναμέναμε να πει στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι με τις πολιτικές που άσκησε επί μια διετία ως κυβέρνηση και επί πεντέμισι χρόνια ως αντιπολίτευση, κατέστησε την Ελλάδα ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και κατοχική. Αυτή τη γλώσσα την αποφεύγουν οι κορυφαίοι ειδικοί.
Γι’ αυτό, άλλωστε, και ο κίνδυνος να τους ξεπεράσουν όλους τα γεγονότα είναι ορατός. Και όταν λέμε όλους, εννοούμε τόσο τον κ. Παπαδήμο, όσο και τους κ.κ. Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά και Γ. Καρατζαφέρη - όταν, μάλιστα, η μεν ελληνική κοινωνία βράζει, η δε Ευρώπη πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο - αιχμάλωτη των Αγορών, των «Αξιολογικών Οίκων» και των «Αξόνων».
Στο κάτω - κάτω, είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Οταν η δημοκρατία εκδιώκεται βιαίως όχι μόνο από την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και από την πολιτική, όλα τα δεινά είναι και δυνατά και -συχνά- αναπόφευκτα!

Δεν είμαστε ούτε έτοιμοι, ούτε άξιοι να υπερασπιστούμε τη χώρα μας...

Αν εξακολουθήσουμε να κάνουμε το βλάκα, το μόνο που θα πετύχουμε, είναι να πείσουμε απολύτως την Αγκυρα, αλλά, ακόμα πιο σοβαρό, και τη διεθνή κοινότητα, ότι δεν είμαστε ούτε έτοιμοι, ούτε άξιοι να υπερασπιστούμε τη χώρα μας. Και το μήνυμα αυτό, μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο.

Οι ελληνικές ηγεσίες που τόσα χρόνια κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ως προς τα ελληνοτουρκικά, πρέπει να αποφασίσουν κάποτε, και μάλιστα πλέον πολύ σύντομα, αν αισθάνονται ότι εκπροσωπούν μια κυρίαρχη χώρα και έναν ελεύθερο λαό.

Δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να κάνουν ότι δεν κατάλαβαν, όπως έκαναν άλλωστε και με την οικονομική κρίση, όπου ένα πρωί ξυπνήσαμε και μάθαμε ότι η χώρα έχει καταρρεύσει. Δεν δικαιούνται ούτε μπορούν να σιωπούν.

Για να μη συμβεί το ίδιο λοιπόν και με την επικράτεια της χώρας, πρέπει να κάνουν κάτι για να υπερασπιστούν αυτόν τον τόπο.

Αλλιώς, για όλα αυτά, θα αποφασίσουν άλλοι, τώρα που τα πάντα γύρω μεταβάλλονται και που οι αντιστάσεις της Ελλάδας δοκιμάζονται και μετριούνται από εχθρούς και φίλους που μετράνε τη σοβαρότητά μας: οι πρώτοι για το αν θα πάνε, όποτε το θελήσουν, ένα βήμα παραπέρα και οι δεύτεροι για το αν η Ελλάδα προτίθεται να λειτουργήσει ως κράτος και αν μπορούν να βασιστούν ευρύτερα σε αυτήν. Θα βγάλουν όλοι τα συμπεράσματά τους από την ελληνική στάση απέναντι στις αποκαλύψεις Γιλμάζ. Και θα είναι καθοριστικά για το μέλλον της χώρας…

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Μια κυβέρνηση που καθηµερινά ακροβατεί...

Είναι δυνατόν, στην κατάσταση που βρισκόµαστε, το πολιτικό µας σύστηµα να εξακολουθεί να συµπεριφέρεται µε έναν τόσο τυχοδιωκτικό, τόσο θλιβερό, τόσο αυτοκτονικό εν τέλει τρόπο; ∆υστυχώς φαίνεται ότι είναι, αφού οι πολιτικές µας ηγεσίες δείχνουν να µην έχουν καταλάβει τίποτα, επιµένοντας να πριονίζουν καθηµερινά το κλαδί στο οποίο βρίσκονται, αδιαφορώντας αν θα γκρεµοτσακιστούν κι αν θα παρασύρουν κι όλους εµάς στον βυθό.

Υποτίθεται ότι συµφώνησαν, επειδή φυσικά δεν είχαν άλλη επιλογή, στη συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήµου που αναλάµβανε το βαρύ φορτίο να δροµολογήσει µια σειρά εξελίξεις που δεν θα µας έβγαζαν βεβαίως από την κρίση αλλά θα µας έδιναν την απαραίτητη ανάσα για να κρατηθούµε στη ζωή.

Αφού την υπονόµευσαν προκαταβολικά µε ένα δυσκίνητο υπουργικό σχήµα, συνεχίζουν καθηµερινά σχεδόν να κάνουν το ίδιο, δηµιουργώντας συνεχώς προσκόµµατα, αδιαφορώντας για τις όποιες συνέπειες. Μια κυβέρνηση που καθηµερινά ακροβατεί ανάµεσα στις κοµµατικές ισορροπίες και στα τεράστια προβλήµατα που πρέπει να διαχειριστεί είναι προφανές ότι ούτε µέλλον έχει ούτε λύσεις µπορεί να δώσει.

Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Η κατάσταση στην οικονομία επιδεινώνεται ραγδαία και η επόμενη ημέρα θα είναι χειρότερη...

Η αρχική σύγχυση προκλήθηκε και από τις τοποθετήσεις του κ. Παπαδήμου, ο οποίος τη μία ημέρα δήλωνε πως δεν πρόκειται να υπάρξουν περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και την επόμενη ενθάρρυνε την κατάθεση νομοσχεδίου από τον υπουργό Εργασίας για τη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων.

Αλλά και ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος μετέβαλε στάση, δηλώνοντας ότι «τα επόμενα μέτρα πρέπει να τα πάρει η νέα κυβέρνηση που θα έχει νωπή λαϊκή εντολή», αλλά στη συνέχεια υποστήριξε ότι πρέπει να αποφασιστούν από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα. Αλλά και ο κ. Γιώργος Καρατζαφέρης εμφανίζεται καθημερινά με διαφορετικές θέσεις, ενώ ο κ. Αντώνης Σαμαράς είναι φανερό ότι αισθάνεται εγκλωβισμένος στην παγίδα της μνημονιακής συγκυβέρνησης στην οποία έπεσε παρά τη θέλησή του και επιχειρεί να περιορίσει τις πολιτικές απώλειες.

Το αποτέλεσμα είναι η κυβέρνηση να εμφανίζει εικόνα διάλυσης. Το αν θα πέσει σήμερα - αύριο ή αν θα φτάσει μέχρι την άνοιξη, μικρή σημασία έχει. Πέραν της 6ης δόσης που πήραμε και της συμφωνίας για το «κούρεμα» του χρέους που προωθείται στο αυστηρό πλαίσιο που έθεσαν η τρόικα και οι Ευρωπαίοι ηγέτες, τίποτε άλλο δεν μπορεί να προσφέρει.

Οι ελπίδες δια-ψεύστηκαν πιο γρήγορα απ’ ό,τι υπολόγιζαν και οι πλέον απαισιόδοξοι. Το άγχος του πολιτικού κόστους είναι κακός σύμβουλος για όλους. Οι υπολογισμοί τους θα αποδειχτούν σύντομα εντελώς αβάσιμοι. Η κατάσταση στην οικονομία επιδεινώνεται ραγδαία και η επόμενη ημέρα θα είναι χειρότερη και για τους τρεις όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές.

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Να πάει και να μην έρθει ποτέ ξανά χρονιά τόσο απαίσια όσο αυτή που τελειώνει!

Να πάει και να μην έρθει ποτέ ξανά χρονιά τόσο απαίσια όσο αυτή που τελειώνει! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τους Ελληνες το 2011 ήταν σίγουρα η χειρότερη χρονιά μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου και του Εμφυλίου Πολέμου. Ολος ο λαός μας όχι μόνο υπέστη τη βιαιότερη πτώση του βιοτικού του επιπέδου τα τελευταία εξήντα χρόνια, αλλά και μπήκε επιπλέον σε τροχιά οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης που για την ώρα δείχνει να τον οδηγεί στα Τάρταρα χωρίς ελπίδα διαφυγής. Η διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου απεδείχθη ολέθρια. Σε βαθμό μάλιστα τέτοιο που οι επίδοξοι διάδοχοί του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θεωρούν απολύτως αναγκαίο να την αποκηρύξουν -υποκριτικά και καιροσκοπικά εννοείται- προκειμένου να έχουν ελπίδες εκλογής τους στη θέση του προέδρου του μέχρι πρότινος κραταιού κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου.

Χριστούγεννα και Σταύρωση συνέπεσαν φέτος για τους Ελληνες πολίτες, καθώς ολόκληρη η χρονιά ήταν ένας ατελείωτος Γολγοθάς. Οικονομική κατακρήμνιση της τάξης του 20% για τους τυχερούς, του 30% και του 40% για τους πολλούς, της απόλυσης για τους πιο άτυχους. Μια χώρα που βυθίζεται σε πέλαγος μιζέριας και απόγνωσης.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Ποτέ δεν είναι αργά για να αναλάβουν τις ευθύνες τους...

Καταγγέλλουν ότι ο Γιώργος κυβερνούσε με φίλους και κολλητούς. Βρίσκουν ότι το Μνημόνιο ήταν η λάθος συνταγή και απέτυχε. Τα πραγματικά δεδομένα συνηγορούν με τη δημόσια αυτομαστίγωσή τους: η παρελθούσα διετία δεν ήταν υπόδειγμα διακυβέρνησης. Αλλά και αυτοί κάπως αργά ξύπνησαν. Η αιφνίδια μεταστροφή μάλλον τους εκθέτει.

Οχι γιατί δεν μίλησαν προηγουμένως. Ας πούμε ότι έδιναν πίστωση χρόνου ή έστω έκαναν λάθος. Ούτε γιατί υπάκουαν πρόθυμα στις υποδείξεις μετακλητών υπαλλήλων του πρωθυπουργικού γραφείου. Συμβαίνουν αυτά στις κυβερνήσεις. Οι συγκεκριμένοι υπουργοί δεν εκτίθενται για όσα έκαναν στο παρελθόν, αλλά για όσα δεν κάνουν σήμερα.

Εφόσον εννοούν όσα καταλογίζουν στον Παπανδρέου και τις κυβερνήσεις του - στις οποίες μετείχαν ασμένως - έχουν την ευκαιρία να επανορθώσουν εμπράκτως. Ποτέ δεν είναι αργά για να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να παραδεχθούν ότι ήταν λάθος η συμμέτοχη τους, σε λάθος πολιτική, με λάθος άνθρωπο επικεφαλής. Και να υποβάλουν την παραίτησή τους. Με το ζόρι τούς κρατάει ο Παπαδήμος;

Ενδεχομένως έχουν δίκιο να ζητούν την απομάκρυνση του Γιώργου από το ΠΑΣΟΚ γιατί απέτυχε. Αλλά θα είχαν περισσότερο δίκιο αν πρώτα απομάκρυναν τον εαυτό τους από την κυβέρνηση για τους ίδιους λόγους. Να εγκαταλείψουν τα υπουργεία, ενδεχομένως και τον δημόσιο βίο διά παντός. Ενδεχομένως παλαιότερα έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία για να μην προκαλέσουν κυβερνητική κρίση. Σήμερα όμως ουδείς τους εμποδίζει να κάνουν αυτό που δεν μπορούσαν να κάνουν τότε: να πάρουν τις τύψεις τους για τη σιωπή και την αποτυχία τους και να αποσυρθούν για περισυλλογή. Τα υπόλοιπα είναι απλώς καλές δικαιολογίες

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει...

Οι δυο απανωτές συνεδριάσεις που αποφάσισε ο Παπαδήμος, μπορεί να έδωσαν την ευκαιρία στον Παπανδρέου να καθυστερήσει τη μάζωξη στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ – δεν είναι σύσκεψη αυτή με εξήντα συμμετέχοντες –, αλλά μη νομίζετε ότι θα παρθούν φοβερές αποφάσεις. Εξάλλου, ό,τι δυσάρεστο είναι να μάθουμε, τρέχει να το ανακοινώσει πρώτος ο Βενιζέλος, για να μη στερηθεί τη χαρά να τιμωρήσει παραπάνω όσους (ΠΑΣΟΚους τουλάχιστον) δεν τον υποστήριξαν όταν διεκδικούσε την ηγεσία από τον Παπανδρέου!
Η χώρα είναι στον αέρα, η κοινωνία έχει διαλυθεί και, αντί να κάνουν μια δουλειά της προκοπής, μπας και τη γλιτώσουμε, αναλώνονται σε συνεδριάσεις, για να ’χουμε να γράφουμε εμείς οι δημοσιογράφοι με τις διαρροές που κάνουν οι υπουργοί.
Τουλάχιστον με τον Γιώργο περνούσαν καλύτερα, όταν τους έβαζε επί τρεις ώρες βίντεο για την πράσινη ανάπτυξη, τα ενεργειακά σπίτια και τις δραστηριότητες των ΜΚΟ στον Αμαζόνιο!
Ενώ ο Παπαδήμος μοιάζει με καθηγητή Μαθηματικών που μπήκε στην τάξη να αντικαταστήσει τον συνάδελφό του που κάνει Ιστορία. Όπως και να τα πει, σαν μαθηματικός ακούγεται!

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Άλλο τραπεζίτης, και άλλο Πρωθυπουργός…

"Είναι σαφές ότι όλοι οι υπουργοί πρέπει να είναι 100% αφιερωμένοι στο έργο τους. Δεν υπάρχει περιθώριο για υπουργούς μερικής απασχόλησης"!
Είναι φανερό, ότι από την πρωθυπουργική ενόχληση, η οποία, μάλιστα, δημοσιοποιήθηκε κατά τον επισημότερο τρόπο, ο καθένας δύναται να συμπεράνει:
* Οτι, η αρρυθμία στο εσωτερικό της κυβέρνησης είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο φαίνεται...
* Οτι, οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αντί να ασχολούνται με τα οξύτατα προβλήματα της χώρας, αναλώνονται περί τη διαδοχή.
* Οτι, το γεγονός αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα από τον πρωθυπουργό για Ανασχηματισμό.
* Οτι, ενδεχόμενος Ανασχηματισμός ίσως να ρίξει ένα μήνα πίσω το έργο της Μεταβατικής Κυβέρνησης. Και,
* Οτι, όλα αυτά περιέχουν σοβαρούς κινδύνους για ύψιστα συμφέροντα της χώρας.
Ολα αυτά όμως, όσο σοβαρά και αν είναι, αποτελούν το έλασσον και όχι το μείζον. Το μείζον είναι η αδιέξοδη μνημονιακή πολιτική -και μάλιστα για πολιτική χωρίς Ανάπτυξη, αλλά και χωρίς Δίκτυ Κοινωνικής Προστασίας. Η οποία απειλεί με καταστροφή και τα ύστατα υπολείμματα της οικονομίας και την κοινωνία.
Και για το μείζον αυτό ζήτημα ευθύνεται αποκλειστικά και μόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος προετοίμασε το έδαφος

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Η χώρα καταρρέει και η κυβέρνηση κτενίζεται…

Και είναι απολύτως φυσικό η κυβέρνηση Παπαδήμου, – ως κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως, – να κουβαλά μαζί της όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Κινήματος.
Να ασκούν, δηλαδή, οι υπουργοί της την ίδια πολιτική που ασκούσαν και επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου, να επιδίδονται σε προσωπικές στρατηγικές, να υπηρετούν ιδιοτελείς βλέψεις, να δίδουν τεράστια σημασία στα επικοινωνιακά κόλπα, να αρέσκονται στα «συντροφικά μαχαιρώματα», να ενδιαφέρονται πρωτίστως για τους εαυτούς τους και το κόμμα τους και όχι για τη χώρα, να αλληλοϋπονομεύονται και, γενικά, να έχουν χαλαρώσει ή και εγκαταλείψει το κυβερνητικό έργο, σε βαθμό που κάποιοι από τους ίδιους να φωνάζουν δημοσίως:
– Η χώρα καταρρέει και η κυβέρνηση κτενίζεται…
Φυσικά, οι Τροϊκανοί ήλθαν, είδαν και απήλθαν.
Προτού απέλθουν, όμως, – όπως άλλωστε και τον Σεπτέμβριο! – φρόντισαν και διαπίστωσαν τη γενική παράλυση, το φιάσκο της εργασιακής εφεδρείας, τις νέες αστοχίες, την απροθυμία κυβερνητικών στελεχών να ενοχλήσουν κομματικούς στρατούς κ.λπ. κ.λπ.
Εφυγαν, αλλά θα επανέλθουν στα μέσα Ιανουαρίου. Και θα επανέλθουν σε πλήρη στύση!
Και σε ό,τι μεν αφορά τη στήλη, με πολλή προθυμία θα τους πέταγε στη θάλασσα, έστω και με τίμημα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, διότι θα πιάναμε πάτο και σε δέκα χρόνια θα διαθέταμε μια αυτοδύναμη οικονομία.
Σε ό,τι αφορά, όμως, την κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν, τι θα πουν και πάλι στους Τροϊκανούς; Οτι αντέχει και νέους φόρους και νέες περικοπές ο ελληνικός Λαός; Οτι η πολιτική που εφαρμόζουν από κοινού με την Τρόικα είναι σωστή και θα τη συνεχίσουν; Οτι τα υποζύγια μπορούν να σηκώσουν και νέα βάρη;
Τα σημειώνουμε όλα αυτά προκειμένου να καταδείξουμε ότι η καταστροφική πολιτική, που συνεχίζεται, αργά ή γρήγορα θα ξεσηκώσει την ελληνική κοινωνία. Και τότε αλίμονο σε όλους – είτε ευθύνονται περισσότερο, είτε λιγότερο.
Δεν πάει άλλο…

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, δέσμια της γενετικής της ανωμαλίας...

Η κυβέρνηση Παπαδήμου, δέσμια της γενετικής της ανωμαλίας, κάθε μέρα που περνάει χάνει την αρχική της προωθητική δύναμη.

Παρότι ακόμα αντέχει, αποδυναμώνεται σταδιακά και το ισχυρό της ατού που είναι ο ίδιος ο Λουκάς Παπαδήμος. Και αυτό γιατί οι στηρίζοντες δεν στηρίζουν. Αλλοι είναι προσηλωμένοι στην αυριανή κάλπη, άλλοι στη μάχη διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ, άλλοι και στα δύο.

Το τσουνάμι της κρίσης και η εκ γενετής αίσθηση προσωρινότητας δεν επιτρέπουν σοβαρή λειτουργία της κυβέρνησης, ώστε να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης και να δοθεί παράταση ζωής στην κυβέρνηση. Ο κατηγορηματικός τρόπος με τον οποίον ο κ. Βενιζέλος κατέθεσε τόσο την προσωπική του εξουθένωση όσο και την αδυναμία να επωμιστεί πολιτικά το βάρος νέων μέτρων, νομίζω ότι προσδιορίζει και τη μακροβιότητα της παρούσας κυβέρνησης.

Η ασυμφωνία των κυβερνητικών εταίρων σχεδόν στα πάντα, οι καθημερινές τριβές και οι υποβόσκουσες εντάσεις -διακομματικές και εσωκομματικές- δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας.

Οι προτροπές προς τον κ. Παπαδήμο να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, να φτιάξει «δική του κυβέρνηση» και να παρατείνει τον χρόνο ζωής της, ακόμα και όταν είναι ειλικρινείς (γιατί για πολλούς είναι απλώς φόβος για το αποτέλεσμα των εκλογών), είναι ανεδαφικές. Δική του κυβέρνηση μπορούσε, ίσως, να συγκροτήσει ο κ. Παπαδήμος αν το έθετε ως όρο για να αναλάβει την πρωθυπουργία. Τώρα τι θα ισχυριστεί;

Πώς θα κάνει ανασχηματισμό με τη ΝΔ οχυρωμένη πίσω από τη συμφωνία των τριών και με το ΠΑΣΟΚ να ταλανίζεται με ανοικτό το θέμα της ηγεσίας; Η πρόταση αυτή ισοδυναμεί με παραίτηση της κυβέρνησης. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, οδηγούμαστε στην κάλπη μόλις τελειώσουμε με το «κούρεμα» του χρέους από τους ιδιώτες.

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Να αποφύγει τις εκλογές πάση θυσία είναι ο υπέρτατος πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ...

Να ξεχαστούν όσο το δυνατόν περισσότερο τα τραγικά και καταστροφικά για τη χώρα μας πεπραγμένα της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου που μας οδήγησαν στον όλεθρο, επιχειρεί το ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται απίστευτο, αλλά ένα ένα τα κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος κόμματος βγαίνουν και κάνουν δηλώσεις κατά του... Μνημονίου! Υποκρίνονται τους «αντιμνημονιακούς»!

Να αποφύγει τις εκλογές πάση θυσία είναι ο υπέρτατος πολιτικός στόχος του ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή. Να γίνουν οι βουλευτικές εκλογές όσο το δυνατόν πιο αργά. Ο λόγος είναι απλούστατος: το ΠΑΣΟΚ θα συντριβεί και θα καταβαραθρωθεί σε πρωτοφανή βαθμό, αν γίνουν εκλογές σύντομα. Δεν υπάρχει δημοσκόπηση που να μην επιβεβαιώνει αυτή την τάση. Σε επίπεδο σφυγμομετρήσεων, είναι σαφέστατο ότι η συγκρότηση της κυβέρνησης Παπαδήμου δεν ανέκοψε την πτωτική πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τα πολιτικά Τάρταρα.

Η οριστική απαλλαγή από την άκρως επιζήμια αρχηγία του Γιώργου Παπανδρέου είναι ο άμεσος στόχος των «πρωτοκλασάτων» στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Σταδιακά συνειδητοποιούν ότι αν δεν κατορθώσουν να τον διώξουν από πρόεδρο μέσα σε έναν μήνα το πολύ, ο Γ. Παπανδρέου θα... «κατσικωθεί» στην αρχηγική καρέκλα και θα οδηγήσει αυτός το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές ως υποψήφιος πρωθυπουργός! Οι κορυφαίοι υπουργοί αναλώνουν λοιπόν όλες τους τις δυνάμεις στον ανελέητο εσωκομματικό αγώνα για την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Χρησιμοποιούν κατ' ουσίαν την υπουργική τους θέση για να υπηρετήσουν τον στόχο αναρρίχησής τους στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Oλα τα υπόλοιπα τους είναι αδιάφορα σήμερα.

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Από την ελπίδα στην απελπισία, από την καλή λύση στο αδιέξοδο...

Από την ελπίδα στην απελπισία, από την καλή λύση στο αδιέξοδο, από την «εθνική συνεννόηση» στις κομματικές και υπουργικές φαγωμάρες. Τα δεδομένα αλλάζουν με μοναδική ταχύτητα, γεγονός το οποίο επιτείνει την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα. Εκεί που μιλούσαμε για παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου έως τον Απρίλιο – Μάιο, γίνεται αμφίβολο αν θα φτάσει έως τις 19 Φεβρουαρίου.
Με ή χωρίς ανασχηματισμό – συρρίκνωση των 50 υπουργών και υφυπουργών. Αισθητά, ανησυχητικά μειωμένη η απήχηση του πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Εξήγηση; Δεν φαίνται να δικαίωσε τις προσδοκίες που είχαν επενδυθεί εξαρχής.
* Χωρίς νέες παροχές, ανακουφιστικές ελαφρύνσεις κ.λπ. αλλά τουλάχιστον με τρεις ελπίδες, που αναζητούνται ακόμα.
Πρώτον, ένα σαφές σχέδιο πορείας της χώρας, σχέδιο αν όχι εξόδου, τουλάχιστον διεξόδου από τη βαριά κρίση. Δεύτερον, οι εναλλακτικοί στόχοι, όπως οι επενδύσεις, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η αξιοποίηση της Δημόσιας περιουσίας κ.λπ. Ουδέν και σ’ αυτό τον τομέα. Τρίτη άπελπις ελπίδα, η στιβαρή διοίκηση του πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης Βαβέλ, χωρίς στοιχειώδη συνεννόηση – συνεργασία και χωρίς χρονοδιάγραμμα δουλειάς. Στον αέρα, στο γόνατο τα περισσότερα.
Ο κ. Παπαδήμος, μαέστρος σε μια κακόηχη ορχήστρα.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες μπαγαποντιές...

Δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία, απερίφραστα και χωρίς πολιτική ντροπή, ότι πρέπει να παραταθεί ο βίος της κυβέρνησης Παπαδήμου και πέραν των συμφωνηθέντων στη σύσκεψη των αρχηγών που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Γιατί το κάνουν;

Μα είναι προφανής ο στόχος τους:

- Θέλουν να αγοράσουν χρόνο για να κερδίσουν πόντους στη μάχη της διαδοχής στο ΠΑΣΟΚ.

- Να περάσει καιρός από τότε που συμφωνούσαν σε ό,τι μπούρδα έλεγε ο Παπανδρέου περί του «λεφτά υπάρχουν», «το μνημόνιο θα μας σώσει», «έχω το πιστόλι στο τραπέζι», «δημοψήφισμα για τη δραχμή», «με ρίχνουν τα συμφέροντα» κ.λπ., κ.λπ.

- Να οργανώσουν τα συστήματά τους στις εκλογικές τους περιφέρειες, μπας και δεν εκλεγούν, αφού στην περίπτωση συντριβής του ΠΑΣΟΚ κινδυνεύουν να μην εκλεγούν 100 νυν βουλευτές!

- Να προωθήσει η κυβέρνηση Παπαδήμου τα συμφέροντα των διαπλεκόμενων, όταν μπει σε τροχιά τα ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.

Από κοντά σε αυτήν την προσπάθεια και οι διάφοροι υποστηρικτές και απολογητές της τρόικας στα ΜΜΕ, οι οποίοι ξεσπαθώνουν ανερυθρίαστα, λες και μισούν την κοινωνία.

Οι εκλογές πρέπει να γίνουν στην ώρα τους – άντε έναν μήνα μετά –προκειμένου να καταγραφούν οι προτιμήσεις των πολιτών απέναντι σε κόμματα, πρόσωπα.

Άσε που μέσα από την εκλογική διαδικασία θα μπει και ο καθένας από εμάς μπροστά στην ευθύνη του για το με ποιούς και με ποιες πολιτικές θα προχωρήσει η χώρα.

Όλα τα άλλα είναι πολιτικάντικες μπαγαποντιές...

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Το πρόβλημα της επιβίωσης έχει πλέον καταστεί οξύτατο για αμέτρητες ελληνικές οικογένειες ,,,

Μάλιστα: φτάσαμε λοιπόν ήδη στην κατάσταση που ο κόσμος βγάζει τα χρυσαφικά και τα ασημικά των γιαγιάδων και των μανάδων απ’ τα συρτάρια και τις ντουλάπες και τρέχει να τα πουλήσει σε επιτήδειους για να ζήσει – όχι τα προσφάτως αποκτηθέντα, εκεί υπάρχει χρήμα και δεν είναι ανάγκη να πουληθούν… Από τη σχετική χθεσινή ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, στην ουσία εκείνο που προκύπτει είναι ότι το φαινόμενο έχει λάβει πλέον μαζικές διαστάσεις. Τι θυμίζει; Ένα και μόνο θυμίζει και εκείνου αναδύει τη φοβερή δυσοσμία και την εφιαλτική μνήμη: τη σηπτική Μαύρη Αγορά.

Το πρόβλημα της επιβίωσης έχει πλέον καταστεί οξύτατο για αμέτρητες ελληνικές οικογένειες και κάθε μέρα που περνάει απλώνεται σε όλο και περισσότερες. Η ανέχεια και η ανασφάλεια απλώνονται ταχύτατα και στον ορίζοντα δεν διαφαίνεται ίχνος αισιοδοξίας.

Η αγορά ακινήτων είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, ακόμα χειρότερο και από τα κοσμήματα ή τα ασημικά. Γιατί; Επειδή υπήρξε παραδοσιακά μια «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας. Επειδή κατέστη με τις δεκαετίες ο βασικός «αποταμιευτικός» μηχανισμός της ελληνικής κοινωνίας. Και επειδή σήμερα έχει πλήρως ισοπεδωθεί: είναι κυριολεκτικά νεκρή.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Διαφωνείς με κάτι; Παραιτείσαι!


Κοτζάμ υπουργός Οικονομικών και επίσης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, τις τελευταίες εβδομάδες μοιάζει με ασθενή στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Το πρωί της Τρίτης δήλωσε ότι «το DNA του μνημονίου μάς οδηγεί σε αδιέξοδο», νίπτοντας τας χείρας του, προφανώς, για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης - πρώην Παπανδρέου νυν Παπαδήμου -, την οποία στήριξε, υπηρέτησε και εφάρμοσε ακόμη και από την κορυφαία θέση, του υπουργού Οικονομικών. Τι κι αν ψήφισε μετά χαράς και προθυμίας του μνημόνιο, τι κι αν αποδέχτηκε με… βουλιμία τη θέση του υπουργού Οικονομικών για να… σώσει τη χώρα - αλλά και να βάλει υποθήκη για την επόμενη μέρα στο ΠαΣοΚ -, τι κι αν εμπνεύστηκε χαράτσια και φόρους για να υπηρετήσει την πολιτική του μνημονίου; Τώρα… διαπιστώνει ότι το DNA του έχει πρόβλημα.



Τα υπαρξιακά προβλήματα του κάθε υπουργού, πολιτικού, ποσώς ενδιαφέρουν τον κόσμο. Η υποκριτική και αρκετά… σαλταδόρικη τακτική της «διαπιστωτικής» αυτοκριτικής αλλά και της παραμονής στην καρέκλα μέχρι… θανάτου, δεν πιάνει πια. Διαφωνείς με κάτι; Παραιτείσαι!

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Η Ελλάδα βρίσκεται υπό τριπλή κατοχή. Και χώρες υπό κατοχή, δεν μπορούν να προκόψουν...

Δεν γνωρίζουμε, φυσικά, με ποια κριτήρια θεωρεί ο κ. Κ. Στεφανόπουλος την κυβέρνηση του κ. Λ. Παπαδήμου –την κυβέρνηση των πεντήκοντα παρά έναν– ικανή να γλιτώσει την Ελλάδα από τους κινδύνους - διότι πρόκειται για την ίδια σχεδόν κυβέρνηση που διέλυσε το κράτος, τη χώρα, τις εργασιακές και ασφαλιστικές εγγυήσεις και την έθεσε υπό κατοχή.
Προφανώς, πιστεύει, ότι αν ο κ. Παπαδήμος αλλάξει πέντε με έξι υπουργούς η κυβέρνησή του θα πετάει και θα βγάλει τη χώρα από την ύφεση και την ανεργία.
Στο σημείο αυτό και επειδή οι νεότεροι δεν γνωρίζουν τα γεγονότα, σωστό είναι να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Αντ. Σαμαράς, το 1995, πρότεινε (και ο Ανδρέας Παπανδρέου αποδέχθηκε την πρόταση) τον κ. Στεφανόπουλο για την προεδρία της Δημοκρατίας, όπου για δέκα χρόνια υπήρξε ο Αρχηγός του κράτους.
Η προχθεσινή πρόταση του κ. Στεφανόπουλου πόρρω απέχει από του να ωφελεί την Ελλάδα. Μόνο το ΠΑΣΟΚ ωφελεί, διότι του παρέχει τον αναγκαίο χρόνο να ανασυνταχθεί, να πάρει ανάσα, να καταστεί συνένοχος και ο κ. Αντ. Σαμαράς και τότε δεν θα χρειάζονται καν εκλογές ούτε τον Οκτώβριο του 2013. Διότι μέχρι τότε, με τη σημερινή κυβέρνηση -κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, βασικά- δεν θα υπάρχει Ελλάδα.
Εκτός και αν -ο επί δέκα χρόνια Αρχηγός του κράτους- ο κ. Στεφανόπουλος δεν γνωρίζει πού βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα.
Χωρίς παραγωγικό ιστό, με 500 δισ. χρέος (355+130+10 χρέη σε ιδιώτες), με πάνω από 1.000.000 ανέργους, με ύφεση κοντά στο 7% (για 5η χρονιά), με παντελώς άδεια τα ασφαλιστικά Ταμεία, με 1.500.000 εργαζόμενους ανασφάλιστους, με απλήρωτους επί 3, 4 και 10 ακόμη μήνες εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, με πετσοκομμένα τα εισοδήματα ολόκληρου του λαού και χωρίς κανένα επενδυτικό πρόγραμμα, η ελληνική κοινωνία βουλιάζει.
Και βουλιάζει, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ.
Καλά θα κάνει ο κ. Στεφανόπουλος να διαβάσει -να μελετήσει- για μια ακόμη φορά το Μνημόνιο και τις Αναθεωρήσεις του. Σίγουρα θα συνειδητοποιήσει ότι η Ελλάδα βρίσκεται υπό τριπλή κατοχή. Και χώρες υπό κατοχή, δεν μπορούν να προκόψουν.
Γι’ αυτό και προέχουν οι εκλογές. Διότι ο λαός θ’ αποφασίσει αν θέλει κατοχή ή όχι!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ομως οι προφήτες της καταστροφής διαψεύδονται συνεχώς...

Ομως οι προφήτες της καταστροφής διαψεύδονται συνεχώς στις υπερβολές τους, δεν έχουν προτάσεις διεξόδων να προσφέρουν (όχι του τύπου «δεν πληρώνουμε τα χρέη μας στην Ε.Ε.» και βγαίνουν σιγά – σιγά έξω από το γενικό κλίμα του τόπου. Ποιο; Οχι αυτό που έκανε να εκφυλισθούν οι άγονες συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» (όπως και της περιστασιακής οργής «για τον Γρηγόρη» πριν από 3 χρόνια), ούτε εκείνο των Χριστουγέννων και του νέου έτους που κυριαρχεί κάθε Δεκέμβριο. Κλίμα χαλαρότητας, ηρεμίας, λίγης χαράς και εκτόνωσης.
* Ομιλώ για κάποιο άλλο κλίμα. Εκείνο το οποίο αρχίζει να κυριαρχεί τον τελευταίο καιρό, που προκάλεσε η κρίση. Με φαινόμενα κοινωνικής αλληλεγγύης, φιλίας και συντροφικότητας (ανάμεσα σε παλαιούς φίλους, συγγενείς και συγκάτοικους ή συναδέλφους εργαζομένους) και το οποίο μετεξελίσσεται από τη συσπείρωση στην καλή ελπίδα, στη μικρή αισιοδοξία.
Πράγματι, διαπιστώνει κανείς ότι η διαρκής μιζέρια, κριτική και απραξία αρχίζει να προκαλεί αντίθετα συναισθήματα σε μεγάλες κατηγορίες κόσμου. Θέλει να ελπίζει, να προσπαθήσει περισσότερα, να μη γονατίσει τελείως, να δώσει και να πάρει ένα χέρι βοηθείας, έναν καλό λόγο.
Γι’ αυτό και τα διάφορα τηλεοπτικά ρεπορτάζ της μαυρίλας και της ψυχοπλάκωσης, της υπερβολής για πραγματικές καταστάσεις φτώχειας και στέρησης δημιουργούν συναισθήματα απώθησης και απαξίωσης. Ενας δήθεν «φιλόπτωχος κιτρινισμός», ο οποίος απωθεί.
* Δεν χειροτέρεψαν τα πράγματα στην προχθεσινή Σύνοδο της Ε.Ε. Θα έλεγα ότι πήγαν αρκετά καλά και για την Ελλάδα και για την Ευρωζώνη. Η Αγγλία απομονώθηκε. Οι 27 έγιναν τελικά 26 και εμείς σταθεροποιηθήκαμε για άλλη μια φορά στους 17. Με νέες, καλές ελπίδες.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Δεν πρέπει να είναι η χώρα έτοιμη για παν ενδεχόμενο;

Αλλωστε στην Ελλάδα επικρατεί συντριπτικά η άποψη ότι η παρουσία της χώρας στην ευρωζώνη είναι αναγκαία. Ή μάλλον ότι η έξοδός της θα ήταν καταστροφή. Ωστόσο, από τη στιγμή που γίνεται αυτή η συζήτηση, το ενδεχόμενο υπάρχει. Θα μπορούσαμε να φτάσουμε ώς εκεί για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Το ερώτημα είναι: γίνεται καμιά προεργασία γι' αυτό; Υπάρχει κανείς που να επεξεργάζεται ένα υποτυπώδες σχέδιο για την περίπτωση που συμβεί αυτό που οι Ελληνες δεν θέλουν αλλά δεν είναι και στο χέρι τους; Ακόμη και αν ουδέποτε πρόκειται να επιλέξουν την επιστροφή στη δραχμή, μπορεί να τους επιβληθεί. Δεν πρέπει να προετοιμαστούν;
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα σενάριο που θα ενεργοποιηθεί σε αυτή την περίπτωση; Δεν θα πρέπει να ξέρουν οι αρμόδιοι τι πρέπει να κάνουν αν αναγκαστούν να μετατρέψουν το νόμισμα; Δεν πρέπει να είναι η χώρα έτοιμη για παν ενδεχόμενο και να μην τρέχουν όλοι την τελευταία στιγμή σε συνθήκες που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς; Οσο αδύνατο και να θεωρείται. Αλλωστε όπως έλεγε ο βρετανός πολιτικός Τζον Πάουελ: «Η Ιστορία είναι γεμάτη από γεγονότα για τα οποία όλοι ήξεραν ότι ποτέ δεν θα συμβούν».

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Και φυσικά, κανένας τους δεν κάνει αυτοκριτική για την καταστροφική διετία ...

Αναμφισβήτητα, η δραματική μείωση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ οφείλεται στην εγκληματική διακυβέρνηση τα τελευταία δύο χρόνια, η οποία ήταν τόσο ισοπεδωτική, που ακύρωσε ακόμα και την ανάλογη κατατροφική πολιτική της πενταετίας Καραμανλή. Κανένας πια δεν τη θυμάται, παρ' ότι αποτέλεσε το ξεκίνημα για την αντίστροφη μέτρηση της χώρας προς τον γκρεμό.

Ωστόσο και η σημερινή εικόνα των στελεχών του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αμέτοχη γι' αυτή την ιδιαίτερα αρνητική εικόνα. Υπάρχει ένα κόμμα, ο αρχηγός του οποίου συμπεριφέρεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Οργανώνει «υπουργικά συμβούλια» με τους δικούς του υπουργούς, μιλάει σε εκδηλώσεις και όλα δείχνουν πως το τελευταίο που σκέφτεται είναι να παραιτηθεί. Παρ' ότι το κόμμα του καταστρέφεται.

Οι υποψήφιοι δελφίνοι για την ηγεσία, επίσης δεν δείχνουν στάση ανάλογη μ' εκείνη που απαιτεί η κοινωνία. Συνωστίζονται στα μέσα ενημέρωσης προσπαθώντας να ενισχύσουν το προσωπικό τους προφίλ και κανένας από αυτούς δεν παρουσιάζει μια πειστική εναλλακτική πρόταση που θα διαχωρίζεται σαφώς και από αυτή της Ν.Δ. και από εκείνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά, κανένας τους δεν κάνει αυτοκριτική για την καταστροφική διετία στην οποία ήταν συμμέτοχοι...

Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας...

Αν ο Παπανδρέου καταφέρει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, να παραμείνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα είναι απόδειξη ότι το θεωρεί οικογενειακή υπόθεση. Θα δικαιωθεί ο μεγαλοϋπουργός του που έλεγε ότι «ασκεί κληρονομικό δικαίωμα». Και γιατί να παραμείνει; Ικανοποίησε - συχνά κατ' απονομήν - όλες τις φιλοδοξίες που μπορεί να έχει ένας πολιτικός. Το αποτέλεσμα της θητείας του στα υπουργεία, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στην πρωθυπουργία, θα το κρίνει η Ιστορία. Αλλά ο κύκλος έκλεισε. Γιατί πρέπει να ανοίξει ένας καινούργιος με χειρότερες προϋποθέσεις;

Ως άνθρωπος ο Γιώργος μπορεί να έχει οποιαδήποτε ιδέα για τον εαυτό του. Ως πολιτικός να αξιολογεί όπως νομίζει τη διαδρομή του. Αλλά το εγχείρημα να επιδιώξει την παραμονή του μόνο σε κακό θα του βγει. Η ρεβάνς είναι κακή ιδέα. Οι φιρφιρίκοι του περιβάλλοντός του, όψιμοι στο ΠΑΣΟΚ και στα κοινά, που καλλιεργούν τέτοιες - και χειρότερες - φιλοδοξίες το κάνουν για πάρτη τους. Οχι για τον ίδιο. Γιατί στην πολιτική, έπειτα από ένα σημείο, ισχύει ό,τι έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: «Η φιλοδοξία είναι το τελευταίο καταφύγιο της αποτυχίας».

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Τι έκαναν οι επαγγελματίες πολιτικοί;

Τι έκαναν οι επαγγελματίες πολιτικοί; Φρόντισαν να εξαντλήσουν τις παρεμβάσεις τους σε εσωκομματικές διαμάχες, να βάλουν εμπόδια στο έργο της κυβέρνησης, να την κοντύνουν προτάσσοντας την αδημονία τους να καθίσουν σε πρωθυπουργικές ή υπουργικές καρέκλες.

Για άλλη μία φορά έδειξαν πόσο συμφεροντολόγοι, στενόκαρδοι, πόσο κατώτεροι της ιστορικής στιγμής είναι.

Βουλιμικοί της εξουσίας, αχόρταγοι για κυβερνητικές ή κομματικές καρέκλες, βάζουν το συμφέρον της χώρας σε δεύτερη, τρίτη μοίρα.

Αλίμονο, πόσο διαφορετική ήταν η στάση, ο λόγος και η συμπεριφορά του κ. Παπαδήμου. Kαι εδώ λέμε ευτυχώς. Γιατί οι επαγγελματίες είναι ικανοί ανά πάσα στιγμή να βουλιάξουν το καράβι, αν αυτό τους συμφέρει και τους εξυπηρετεί.

Αλλά κι εμείς οι πολίτες έχουμε ευθύνη. Ας κάνουμε το προφανές. Ας στείλουμε ισχυρό μήνυμα πως δεν μας ενδιαφέρει πότε θα γίνουν οι εκλογές. Ας προτάξουμε το αναγκαίο έργο που πρέπει να επιτελέσει η κυβέρνηση Παπαδήμου και ας τιμωρήσουμε αυστηρά όσους βιάζονται να πάρουν καρέκλα κομματικής ή κυβερνητικής εξουσίας παραμερίζοντας το ελάχιστο πατριωτικό καθήκον, που είναι η σωτηρία της πατρίδας και η θεμελίωση ενός σταθερού μέλλοντος.

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Θ’ αρχίσει να διώχνει συστηματικά από την Ελλάδα το άριστο τμήμα των κατοίκων της ...

Θ’ αρχίσει να διώχνει συστηματικά από την Ελλάδα το άριστο τμήμα των κατοίκων της – τους νέους, τους Χειρότερη, όμως, είναι η πολιτική διάσταση του Προϋπολογισμού, – είτε κατορθώσει να υλοποιηθεί και να επιτύχει τους στόχους πτυχιούχους και τους ειδικευμένους, που θ’ αναζητήσουν δικαίωμα ζωής ως μετανάστες.... Θα οδηγήσει σε νέα και χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με όσα αυτό συνεπάγεται για τον κοινωνικό ιστό, για τον παραγωγικό ιστό και για τα Ασφαλιστικά Ταμεία.... Ακόμη και κάποια ξένα αρπακτικά που θα ήθελαν να κάνουν επιλεκτικές επενδύσεις στην Ελλάδα – με ελάχιστα χρήματα, – η ολοσχερής διάλυση του κράτους ή θα τους διώξει ή θα τους παγιδέψει για καιρό.... Η θνησιμότητα θα πάρει την ανηφόρα, λόγω κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους και συρρίκνωσης της υγειονομικής δαπάνης, αλλά και λόγω ανέχειας πλείστων όσων ασθενών που μέχρι τώρα το πάλευαν.... Οι κοινωνικές ταραχές (απεργίες, συλλαλητήρια, πορείες, συγκοινωνιακό χάος κ.λπ.) – όλα δικαιολογημένα – θα αφαιρέσει από την παραγωγική διαδικασία δεκάδες εκατομμύρια εργατοώρες, – εκτρέποντας περαιτέρω τα μεγέθη...
Κοντολογίς: Πρόκειται για τον χείριστο και αγριότερο Προϋπολογισμό από καταβολής Νεοελληνικού κράτους, ο οποίος και θα πληρωθεί πανάκριβα!

Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Για ποιο ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, κάνει λόγο ο κ. Χρυσοχοΐδης;

Ο Ελληνικός Λαός δεν έχει απολύτως τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο με τον κ. Γ. Παπανδρέου από όσα ακριβώς έχει με όλους τους υπουργούς του, με όλους τους βουλευτές του και με όλα τα κομματικά γκεσέμια του τα οποία στήριξαν (και πέρασαν) άκριτα και εγκληματικά μια ολέθρια και ελληνοκτόνα πολιτική, η οποία συνεχίζεται...
Και ναι μεν ο Ελληνικός Λαός, σε στιγμές απελπισίας και οργής, μπορεί να αποκαλεί αρκετούς από την πλειοψηφία «προδότες» ή «προσκυνημένους» ή «επίορκους», – όμως μέσα του, βαθιά του, πιστεύει ότι η πολιτική που ασκήθηκε (και ασκείται) δεν είναι καρπός «προδοσίας» ή «προσκυνήματος», αλλά αποτελεί συνειδητή επιλογή.
Και σ’ αυτή τη συνειδητή επιλογή είναι συλλογικές οι ευθύνες, διότι όσοι διαφωνούσαν διαχώρισαν τις ευθύνες τους καταψηφίζοντας την ολέθρια πολιτική. Αρα, λοιπόν:
1. Η νόθευση και παραποίηση των στοιχείων του ελλείμματος του 2009 δεν έγινε μόνο από τον κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και από πλείστους συνεργάτες του...
2. Η κατασυκοφάντηση της Ελλάδας και των Ελλήνων ως χώρας διεφθαρμένων και φυγόπονων δεν έγινε μόνο από τον κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και από αρκετούς συνεργάτες του...
3. Η καταπτόηση του Λαού με τους «Τιτανικούς», με τα «βουλιάζουμε», με τους «γκρεμούς», με τα «δεν υπάρχει ούτε σάλιο» κ.λπ. δεν έγινε μόνο από τον κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά και από κορυφαίους υπουργούς και συνεργάτες του...
4. Οι μυστικές διαπραγματεύσεις με το ΔΝΤ μπορεί να έγιναν από τον κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά τους έδωσαν υπόσταση και ισχύ με την ψήφο τους οι υπουργοί και οι βουλευτές του Κινήματος...
5. Οι εργασιακές, ασφαλιστικές και εισοδηματικές κατεδαφίσεις δεν έγιναν μόνο από τον κ. Γ. Παπανδρέου, αλλά υπήρξαν συλλογική πολιτική της κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Η Κατοχή της Ελλάδας διευρύνεται:

Το παράδοξο και εξοργιστικό, φυσικά, είναι, ότι όλοι αυτοί οι δήθεν ηγέτες, οι δήθεν υπουργοί και οι δήθεν πολιτικοί που οδήγησαν την Ελλάδα στον έσχατο αυτόν εξευτελισμό -να αναλαμβάνει γενικός Δερβέναγας της χώρας ένας υφυπουργός της Πρωσίδας Καγκελαρίου- σιτίζονται ακόμη πλουσιοπάροχα στο ελληνικό δημόσιο Πρυτανείο, τους απονέμονται τιμές και τίτλοι, παριστάνουν τους σπουδαίους, παριστάνουν ή -πιο σωστά- αντιποιούνται την κυβέρνηση και ετοιμάζονται να πορευθούν στον Λαό, με άλλα προσωπεία, προκειμένου να υφαρπάξουν και πάλι την ψήφο του...
Και δεν αποκλείεται να εξαπατήσουν για έβδομη φορά τον ελληνικό Λαό ή κάποιο σημαντικό κομμάτι του. Αλλωστε, είναι τόσο βαθιά και τόση μεγάλη η έκπτωση των αξιών και των παραδεδομένων, ώστε όλα να είναι δυνατά και ώστε οι αγοραίοι να έχουν εκτοπίσει τους σκεπτόμενους πολίτες.
Ευτυχώς, βεβαίως, που οι Ελληνες δεν είναι όλοι ίδιοι. Ολοι προσκυνημένοι και έτοιμοι να ενδώσουν. Υπάρχουν και εκείνοι που αντιστέκονται. Και καθημερινά αβγατίζουν!
Και αυτοί που αντιστέκονται -παρά την ανεργία, παρά τη φτώχεια, παρά την κλοπή των εισοδημάτων τους και παρά τις εργασιακές και ασφαλιστικές κατεδαφίσεις- θα αντιμετωπίσουν τους εγχώριους προσκυνημένους «ηγετίσκους» και ψευδοπολιτικούς, πολύ χειρότερα από τους ξένους των κατοχικών δυνάμεων.
Εχουν απολέσει κάθε τσίπα και όσο παραμένουν και παριστάνουν την κυβέρνηση, τόσο το χειρότερο για τον τόπο και για την κοινωνία. Ο ελληνισμός διέρχεται την πιο χαλεπή κρίση της ιστορίας του και αυτοί παραμένουν και απομυζούν και την ύστατη ρανίδα αίματος των λαϊκών και μικρομεσαίων στρωμάτων.
Εκλογές, προτού να είναι αργά. Και αργά θα είναι σε μια μέρα, σε μια εβδομάδα, σ’ ένα μήνα. Διότι γέμισε η χώρα Κουίσλογκς - έτοιμους να παραδώσουν και το μεγαλύτερο μνημείο της ανθρωπότητας, την Ακρόπολη!

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Έχουμε Αγροτικούς Συλλόγους στον Έβρο;;;


Η Αγρότη – Αγρότισσα,
επίθεση στην μικρομεσαία αγροτιά συνεχίζεται.
Κυβέρνηση, Τρόικα και ΔΝΤ επεκτείνουν την αντιαγροτική πολιτική με νόμους και αποφάσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η πολιτική του μνημονίου και του ΔΝΤ έχουν επιβάλλει φόρους και αυξήσεις στα είδη κατανάλωσης, στα καύσιμα, στα μέσα και εφόδια κ.τ.λ.
Η νέα ΚΑΠ και το νέο φορολογικό νομοσχέδιο σκοπό έχουν την εξόντωση και τον αφανισμό της μικρομεσαίας αγροτιάς.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
- Αφορολόγητο πετρέλαιο για αγροτική χρήση.
- - Να δοθεί η συνδεδεμένη στους παραγωγούς που δεν πήραν (λόγω ζημιάς) βαμβάκι.
- ΕΛΓΑ αποκλειστικά δημόσιο με 100% κάλυψη των ζημιών.
- Κατώτερες εγγυημένες τιμές στα αγροτικά προϊόντα που να καλύπτουν το κόστος και να αφήνουν ικανοποιητικό εισόδημα στους παραγωγούς.
- Μείωση κόστους παραγωγής (λιπάσματα, σπόρια, κ.τ.λ.).
- Αύξηση της επιστροφής του ΦΠΑ στο 17%.
- Να πάρουν πίσω το χαράτσι της ΔΕΗ.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πορευθεί προς τον Λαό και να πάει σε κάλπες...

Ηταν, μάλιστα, τόση η ευφορία των ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ, ώστε πολύ θα ήθελαν να αλλάξουν οι ίδιοι και τις ηγεσίες των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, – τόση ήταν η δημοκρατική φόρα που είχαν πάρει και ήταν τόσος ο μεσσιανισμός που τους μετέδωσε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ.
Αφού μπούκωσαν και άλωσαν από τα μέσα το κράτος, ως άλλοι... Εισοδιστές, αφού απομακρύνθηκαν όσοι είχαν αρχές, αφού εναγκαλίστηκαν την οικονομική εξουσία, όσοι έμειναν τελικά συμβιβάστηκαν, πολλοί βούτηξαν τα χέρια τους στο μέλι, κακοδιοίκησαν και κακοδιαχειρίστηκαν τα δημόσια πράγματα, υπερχρέωσαν τη χώρα, κατέστησαν συνενόχους τους χιλιάδες μέλη και στελέχη τους και στη δεύτερη τετραετία τους έγιναν καθεστώς!
Και τώρα, ως αυθεντικοί καθεστωτικοί, επειδή η Αρχουσα Τάξη (στην οποία ανήκουν, πια, και οι ίδιοι!) έχει τα προβλήματα που γέννησαν οι πολιτικές τους, συνεννοήθηκαν με τη Διεθνή, ως Ολιγαρχία, να ακολουθήσουν την αντίστροφη πορεία από εκείνη που ακολούθησαν τα πρώτα χρόνια:
Ξήλωμα και κατεδαφίσεις, φυσικά!
Στα εργασιακά, στα ασφαλιστικά, στα εισοδηματικά, στα φορολογικά, στον δημοσιοϋπαλληλικό κόσμο, στους συνταξιούχους, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, στο ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και – κορωνίδα όλων – στην εκδίωξη των «μη προνομιούχων» από το Δημόσιο!
Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να πορευθεί προς τον Λαό και να πάει σε κάλπες. Διότι αυτοκαταργήθηκε. Διότι αυτομόλησε. Διότι έγινε σύμμαχος των εχθρών του Λαού μας. Και διότι θα το πνίξουν οι οπαδοί του!

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Τέσσερα άτομα -τρεις αλλοδαποί και ένας Έλληνας- συνελήφθησαν στην Ορεστιάδα για εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών..

Τέσσερα άτομα -τρεις αλλοδαποί και ένας Έλληνας- συνελήφθησαν στην Ορεστιάδα για εισαγωγή μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών και διακίνησή τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε παλιό ποιμνιοστάσιο, στην παρέβρια περιοχή της Νέας Βύσσας Ορεστιάδας, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν πάνω από 20 κιλά ηρωίνη. Οι συλληφθέντες αναμένετο να οδηγηθούν το πρωί στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ορεστιάδας.

Συγκεκριμένα στο πλαίσιο ευρείας επιχείρησης στης ΕΛ.ΑΣ. το προηγούμενο διήμερο, συνελήφθησαν στην ευρύτερη περιοχή της Ορεστιάδας, ένας 40χρονος κτηνοτρόφος, ένας 56χρονος Τούρκος και δύο Βούλγαροι, ηλικίας 41 και 47 ετών, ως μέλη της οργάνωσης διακίνησης των ναρκωτικών, ενώ οι έρευνες συνεχίζονται για τυχόν συμμετοχή και άλλων προσώπων.

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το μόνο που έκανε ήταν να κόβει μισθούς και συντάξεις...

Ηρθε το Μνημόνιο. Μας ζήτησαν να αυξήσουμε τα έσοδα, να μειώσουμε τις δαπάνες και να κάνουμε κάποιες μεταρρυθμίσεις, ορισμένες από τις οποίες οφείλαμε να τις είχαμε κάνει εδώ και 20 χρόνια. Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το μόνο που έκανε ήταν να κόβει μισθούς και συντάξεις και να ξανακόβει μισθούς και συντάξεις και να ξανα-ξανακόβει μισθούς και συντάξεις άμεσα ή έμμεσα.

Το Μνημόνιο φταίει που δεν καταφέραμε να βελτιώσουμε τα φορολογικά έσοδα αλλά πάμε από το κακό στο χειρότερο; Το Μνημόνιο φταίει που οι συλλαμβανόμενοι μεγαλοοφειλέτες περνάνε μια βόλτα από τον εισαγγελέα και φεύγουν; Το Μνημόνιο φταίει που είμαστε ανίκανοι ν' ανοίξουμε τα ελεύθερα επαγγέλματα, να κλείσουμε επιτέλους τις εκατοντάδες άχρηστες δημόσιες υπηρεσίες, να προχωρήσουμε τις αποκρατικοποιήσεις; Το Μνημόνιο φταίει που δεν εννοούμε να διορθώσουμε κάποια έστω από τα στραβά μας;

Κι όμως το παραμύθι συνεχίζεται. Κι αυτοί που το διατηρούν -πολιτικοί και δημοσιογράφοι- ξέρουν καλά γιατί το κάνουν. Βολεύει. Μειώνει τις ευθύνες της ελληνικής κοινωνίας στο σύνολό της για την κατάντια μας. Αρα και τις δικές τους. Και μπορεί να μειώνει ταυτόχρονα και τις ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που δεν κατάφερε να κάνει τη δουλειά που είχε να κάνει, αλλά αυτό είναι το έλασσον. Το μείζον είναι το ίδιο το Μνημόνιο.

Κι αύριο ή μεθαύριο, αν και όταν έρθει η σειρά του Σαμαρά και δεν υπάρξουν οι επαναδιαπραγματεύσεις και τα άλλα συναφή, δεν θα φταίει αυτός που θα είναι ανίκανος να συμμαζέψει το κράτος. Θα φταίει πάντα το Μνημόνιο, και το ΠΑΣΟΚ που το υπέγραψε.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

ΓΙΑΤΙ τη μισούμε; Γιατί ντρόπιασε τους ηγέτες μας και τους έχωσε κάτω από τα φουστάνια της.

ΓΙΑΤΙ τη μισούμε; Γιατί ντρόπιασε τους ηγέτες μας και τους έχωσε κάτω από τα φουστάνια της. Γιατί ανάγκασε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπογράψει «δήλωση μετανοίας» σαν να ήταν κρατούμενος στη Μακρόνησο. Γιατί, ανεμίζοντας το «λάσο» της 6ης δόσης, κατατρόμαξε ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, από κορυφής μέχρις ονύχων.

...ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ με την άνευ όρων υπογραφή του θηριώδους Μνημονίου της 26ης Οκτωβρίου δένει τον ελληνικό λαό στο δίκρανο της οικονομικής δουλείας για πολλές δεκαετίες. Έτσι που η δόλια πατρίδα να θυσιάζει τα δανειακά της σε εξοφλήσεις τοκοχρεωλύσιων και, με ό,τι περισσεύει, να αγοράζει εφ’ όρου ζωής τα ψυγεία, τις «Μερσεντές» και τα ελαττωματικά υποβρύχια, με πρωταγωνιστές κάποιους... πουλημένους υπουργούς μας!

ΟΥΤΩΣ εχόντων, μεθαύριο τα... αφεντικά των Βρυξελλών θα μας κάνουν τη «μεγάλη χάρη» να... ξεκλειδώσουν την 6η δόση, οπότε και οι Νενέκοι των Αθηνών θα κορυβαντιούν ότι... έσωσαν την πατρίδα, γιατί τάχα, αν δεν έπαιρνε την 6η δόση, θα κατρακυλούσε στην πτώχευση, με δραχμούλες, αντί για ευρώ στο δισκάκι της ζητιανιάς!

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Εξαίρεση αποτελεί η Ελλάδα.

Εξαίρεση αποτελεί η Ελλάδα.
Οι υπεύθυνοι της κρίσης, όταν συνειδητοποίησαν ότι -εκτός από το λαό- βουλιάζουν και οι ίδιοι και όταν διαπίστωσαν ότι μια μονοκομματική κυβέρνηση δεν μπορεί να στραγγαλίσει μόνη της την κοινωνία, αναζήτησαν εναγωνίως συνενόχους.
Και τους βρήκαν, βεβαίως. Και το μόνο που τους έλειπε ήταν η κορυφή, ο πρώτος, ο οποίος θα έδινε κύρος στην αναξιοπιστία τους και την ψευδαίσθηση στο λαό ότι αρκεί ο ένας για να αποκαθάρει τους πολλούς.
Το εγχείρημα είναι αντίθετο και με τα ιστορικά δεδομένα και με τη διεθνή πρακτική.
Και εάν μεν το εγχείρημα αυτό το πλήρωναν οι «εταίροι» του κυβερνητικού σχήματος, λίγο το κακό. Το εγχείρημα, όμως, θα πληρωθεί από την παρούσα και την επομένη γενιά των Ελλήνων, θα πληρωθεί από γενιές αγέννητες της εποχής της λεηλασίας και θα πληρωθεί από την Ελλάδα.
Και είναι απολύτως σαφές ότι η ψήφος εμπιστοσύνης που έδωσε η νεκρή Βουλή στον κ. Λ. Παπαδήμο δεν ερμηνεύει και τη λαϊκή βούληση. Η οποία δεν εμπιστεύεται τους νεκρούς αντιπροσώπους της!

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Θα γράψω και θα υπογράψω άρθρο στην εφημερίδα μου...


Κι εκεί που με την καθοδήγηση του κ. Παπανδρέου πορευόμασταν προς τη γη της επαγγελίας και απλώς προβληματιζόμασταν αν θα τη βαφτίσουμε Νέα Σουηδία, Δανία του Νότου ή Φινλανδία της Μεσογείου και εξετάζαμε το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος για το όνομα, το πράμα δυσκόλεψε. Πες οι θάλασσες ανάποδες, πες οι καπεταναίοι σε λήθαργο διαρκείας, πες το πλήρωμα «τεμπέλικο», εκπληρώθηκε τελικά το ρηθέν υπό του προφήτου λέγοντος: «Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε, γι’ αλλού, κι αλλού η ζωή μάς πάει». Κι αρχίσαμε αναγκαστικά το σκόντο στις ουτοπικές μας προσδοκίες. Αρχίσαμε δηλαδή να λέμε, πάλι διά στόματος Παπανδρέου, όχι τι ωραίο και θαυμαστό θα γίνουμε αλλά τι ταπεινό και δύσμοιρο δεν θα γίνουμε: «Δεν θα γίνουμε Ινδία...»

Και νά που αλλάζουμε ξανά ωκεανό και ήπειρο, αφού φημολογείται ότι «θα γίνουμε Κούβα». Κούβα των Βαλκανίων; Της Ευρώπης; Της Μεσογείου; Η μπίλια του ονόματος δεν λέει να κάτσει ούτε τούτη τη φορά. Τώρα πάντως ο πολιτικός γεωγράφος δεν είναι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, γνωστός και ως «υπέγραψα! υπέγραψα!». Δεν είναι καν ο αρχηγός της Ν.Δ., γνωστός και ως «δεν υπογράφω! δεν υπογράφω!». Ο κουβανολόγος είναι ο πολιτικά ασθενέστερος (αν θέλουμε το πιστεύουμε αυτό) της συγκυβερνώσας τρανδρίας, γνωστός και ως «θα γράψω και θα υπογράψω άρθρο στην εφημερίδα μου»: ο κ. Καρατζαφέρης.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

Η Ελλάδα σίγουρα δεν θα καταστραφεί. Θα ζήσει. Και θα προκόψει...

Στο κάτω - κάτω, όλοι αυτοί που απειλούν με καταστροφή την Ελλάδα αν δεν πέσει η υπογραφή και του τελευταίου πολιτικού αρχηγού, δεν είναι «εταίροι». Είναι λύκοι, είναι ιθηρία, είναι κεφαλοκυνηγοί, είναι αδίστακτοι εκβιαστές που δεν χρειάζονται «εταίρους», αλλά ανθρωπάκια να ξεσκονίζουν τις μπότες τους.
Το πρώτο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα μας και η κοινωνία μας, οι οποίες σπρώχνονται στην ένδεια, στην υποτέλεια και στον εξευτελισμό, είναι μια φωνή και μια στάση αξιοπρέπειας: αξιοπρέπειας του λαού και αξιοπρέπειας του Ελληνα. Μια πνοή περηφάνειας και μια πνοή αυτοσεβασμού.
Και είναι το μόνο που ενοχλεί τους λύκους «εταίρους» και «συμμάχους», ένθεν κακείθεν του βόρειου Ατλαντικού. Διότι γνωρίζουν άριστα ότι η ελληνική αντίσταση δεν θα παραμείνει «ανάδελφη», αλλά θα γίνει πανευρωπαϊκή. Και φοβούνται για τα υπόφαια και φαιά σχέδιά τους εναντίον των λαών της Ευρώπης.
Καμιά, λοιπόν, υπογραφή υποταγής. Και η Ελλάδα σίγουρα δεν θα καταστραφεί. Θα ζήσει. Και θα προκόψει. Είτε μέσα είτε έξω από την ευρωζώνη. Σε τελευταία ανάλυση, μας έχουν περισσότερο ανάγκη από όσο τους έχουμε εμείς!

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Γιατί επιμένουν τόσο οι Ευρωπαίοι στην «ταπείνωσή» μας;

Πόσο κινδυνεύουν η οικονομία και η κοινωνία μας; Αν πιστεύουμε ότι τα 8 δισ. ευρώ της 6ης δόσης είναι απαραίτητα για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις του επόμενου μήνα, αν πιστεύουμε ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από τη δεύτερη συμφωνία, αξίας 130 δισ. ευρώ, τότε πρέπει να ανησυχούμε για το σημερινό αδιέξοδο.

Αν, όμως, πιστεύουμε ότι δεν χρειαζόμαστε αυτά τα χρήματα, ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι μας ενώ είμαστε αποκλεισμένοι από νέα δανεικά, αν πιστεύουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε στάση πληρωμών, την έξοδο από το ευρώ και την έλλειψη εισαγωγών, τότε δεν υπάρχει λόγος να σκύψουμε το κεφάλι στους Ευρωπαίους. Τότε καλώς θα αποκαλούμε προσκυνημένους όσους ισχυρίζονται ότι το θέμα της υπογραφής είναι έλασσον μπροστά στην ανάγκη να κρατηθεί η χώρα στη ζωή.

Γιατί επιμένουν τόσο οι Ευρωπαίοι στην «ταπείνωσή» μας; Ισως επειδή για τους εταίρους μας δεν νοείται συμφωνία χωρίς υπογραφές. Αν αυτό αποτελεί πολιτισμικό διχασμό, εμείς θα υποφέρουμε από τις επιπτώσεις του, όχι αυτοί.

Αν πιστεύουμε ότι οι Ευρωπαίοι μπλοφάρουν, ότι τελικά θα δώσουν τα λεφτά χωρίς υπογραφές, τότε τους προσδίδουμε μεγαλύτερη φιλευσπλαχνία απ’ ό,τι είμαστε διατεθειμένοι να δείξουμε εμείς. Περιμένουμε από αυτούς να «ρίξουν τα μούτρα τους» για να ζήσει η ελληνική οικονομία. Σε αυτήν την περίπτωση, ποιοι θα έχουν σώσει την Ελλάδα: αυτοί που λύγισαν, που ενέδωσαν ή αυτοί που έβαλαν την υπερηφάνειά τους πάνω απ’ όλα;

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Γιατί ο Γ. Παπανδρέου κατέληξε ως ο πιο βραχύβιος και αποτυχημένος πρωθυπουργός...

Δεν είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς γιατί ο Γ. Παπανδρέου κατέληξε ως ο πιο βραχύβιος και αποτυχημένος πρωθυπουργός. Δήθεν μη παραιτούμενος αλλά αποχωρών με πρωτοφανή λαϊκή κατακραυγή. Η πολιτική του ακύρωσε όλα τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ΠΑΣΟΚ. Από μαζικό κίνημα σε αρχηγικό κόμμα «αυλικών και κηπουρών», από παροχολογικό σοσιαλιστικό σε διακυβέρνησης λιτότητας, από περήφανο εθνικοπατριωτικό σε δυσφήμηση της χώρας στο εξωτερικό με διαρκείς υποχωρήσεις απέναντι στους ξένους εταίρους. Χωρίς στοιχειώδη αντίσταση και ικανότητα διαπραγμάτευσης.
Ουδέποτε Ελληνας πρωθυπουργός απαξιώθηκε, προσεβλήθη από ξένους ηγέτες όπως ο Γ. Παπανδρέου και στον τομέα αυτόν μια σύγκριση με τον Κώστα Καραμανλή (αλλά και τον Κ. Μητσοτάκη) είναι καταλυτική. Δεν συγκρίνεται καν.
* Ετσι είναι φυσικό όχι μόνο η αφάνεια των υπουργών της αυλικής του επιρροής, πλήρως αποτυχημένων είτε ανδρών είτε (κυρίως) γυναικών, αλλά και των «μεγάλων συνθημάτων» που σημάδεψαν την αρχηγία και πρωθυπουργία του, «Γιώργο, άλλαξέ τα όλα», «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», «Ανοιχτή διακυβέρνηση», «Αντιεξουσιαστές στην εξουσία», «Δανία του Νότου».
Οσο νωρίτερα, ακόμα και εντός της εβδομάδας, ανοίξει τις διαδικασίες της διαδοχής του, τόσο καλύτερα. Για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

Είναι καλύτερο να ρωτούν γιατί έφυγες παρά να εκφράζουν την απορία γιατί μένεις ακόμα...


Σε αυτήν λοιπόν την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης στο θέμα της φοροδιαφυγής θα πρέπει να αναζητήσει ο κ. Παπανδρέου την οργή του κόσμου απέναντι στο ΠΑΣΟΚ κι όχι στη στοχοποίησή του, όπως πιστεύει, από «διαπλεκόμενα συμφέροντα και ΜΜΕ» με αφορμή το δημοψήφισμα. Εντάξει, η απόφαση για δημοψήφισμα χωρίς την προηγούμενη αναλυτική ενημέρωση των Γαλλογερμανών είναι σαφές ότι ήταν η ατυχέστερη στιγμή της κυβέρνησηή του, που δεν μπόρεσε να προβλέψει - ακατανόητο γιατί - το τσουνάμι των διεθνών αντιδράσεων και τη πρωτοφανή ζημιά στην αξιοπιστία της χώρας που προκάλεσε.

Ο κ. Παπανδρέου, που εργάστηκε σκληρά και με ανιδιοτελή τρόπο τα δυο αυτά χρόνια για να σώσει την Ελλάδα από τη χρεοκοπία, δεν έχασε την εξουσία από το δημοψήφισμα. Αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Την έχασε επειδή στράφηκε επανειλημμένως κατά του μισθωτού και του συνταξιούχου (ακόμη και ο συντηρητικός υποψήφιος πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι μιλάει για περικοπές παντού εκτός από τους συνταξιούχους), ενώ δεν μπόρεσε να μειώσει το κράτος και να χτυπήσει τους φοροφυγάδες.

Ομως η Ιστορία θα είναι ευνοϊκή για τον κ. Παπανδρέου - αρκεί να καταλάβει ότι πρέπει να γυρίσει σελίδα.

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Η ίδια η δημοκρατία πρέπει σο­βαρά να ανησυχεί...

Τώρα έχουμε την παράδοση της εξουσίας – χωρίς εκλογές – σε μια κυβέρνηση που θα διαχειριστεί την υλοποίηση του σχεδίου ελεγχόμενης χρεοκοπίας της 26ης και 27ης Οκτω­βρίου, τη σύναψη του νέου δανείου που θα μεταβάλει το νομικό καθε­στώς του ελληνικού χρέους και θα δεσμεύσει με όρους καταστροφής τη χώρα για πολλά χρόνια και θα οριστι­κοποιήσει τη δήμευση της ελληνικής περιουσίας.

Το ότι ο... αστικός πολιτικός κόσμος θεώρησε ότι η συγκολλητική ουσία μι­ας τέτοιας μείζονος επιλογής πρέπει να είναι η Ακροδεξιά και όχι ο ελληνι­κός λαός, δείχνει ότι όχι μόνο η μετα­πολίτευση σάπισε και καταρρέει, αλλά και ότι η ίδια η δημοκρατία πρέπει σο­βαρά να ανησυχεί.

Από την άνοιξη του 2010 η χώρα ήδη κυβερνάται υπό καθεστώς «έκτα­κτης ανάγκης», με νόμους «έκτακτης ανάγκης», αφού ο μεγάλος... «δημο­κράτης» Παπανδρέου, που θυμήθη­κε στα στερνά τα δημοψηφίσματα, απαξίωσε τότε να ρωτήσει τον ελλη­νικό λαό θεωρώντας ότι η απάτη «λε­φτά υπάρχουν» τον νομιμοποιούσε να προχωρήσει στην πιο καταστροφική δέσμευση που θα μπορούσε να ανα­λάβει η Ελλάδα.

Η οικονομική και κοινωνική κα­ταστροφή της χώρας, η ανα­πόφευκτη πτώχευσή της και η υποδούλωση στους δανει­στές έγιναν με μια δανειακή σύμβαση που ούτε η Βουλή δεν γνωρίζει τι περιέχει και υπογράφτηκε από έναν υπουρ­γό (Παπακωνσταντίνου) ο οποί­ος ενδύθηκε αρμοδιότητες του Προέ­δρου της Δημοκρατίας, ενώ η επόμενη θα υπογραφτεί, και πάλι υπό συνθήκες «έκτακτης ανάγκης», από μη εκλεγμέ­νη κυβέρνηση!

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Η πολιτική είναι ο κατεξοχήν χώρος της λογικής...

Τι όμως θα μπορούσε να αναπτύξει επί του θέματος ένας οργισμένος Νεοέλληνας· γιατί δεν μπορεί παρά να είναι οργισμένος. Θυμός κι οργή διότι οι ταγοί μας δεν κατέβαλαν καμιά προσπάθεια να προστατεύσουν την αξιοπρέπεια του ελληνικού κράτους· του ελληνικού λαού, σε τελευταία ανάλυση. Γιατί; Και πώς;

Προσπάθεια μιας εξηγήσεως· μερικές σκέψεις: Η πολιτική είναι ο κατεξοχήν χώρος της λογικής, του ορθολογισμού. Τι θα υπεδείκνυε η λογική, αν είχαν κουκούτσι μυαλό οι σχεδιαστές της «στρατηγικής» των δύο μεγάλων κομμάτων (εξουσίας, όπως συνηθίζεται να χαρακτηρίζονται). Πρώτο και κύριο: Να μην έχουν (προσωρινώς) άμεση σχέση με τη διακυβέρνηση της χώρας. Το μεν ΠΑΣΟΚ να απεκδυθεί ευσχήμως του έργου και της ευθύνης της διακυβερνήσεως. Η δε Νέα Δημοκρατία να αποφύγει με κάθε τρόπο να το αναλάβει αυτή· να αποτάσσεται τις εκλογές όπως τον Σατανά.

Η συλλογιστική είναι απλούστατη. Οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες της χώρας είναι δραματικά δύσκολες. Επιβάλλεται εκ των πραγμάτων (έστω κι αν εκφράζεται από την κ. Μέρκελ, το ΔΝΤ και άλλες δαιμοοποιημένες δυνάμεις) η λήψη και εφαρμογή πολύ αυστηρών και, κατά συνέπειαν, άκρως αντιδημοτικών μέτρων (λιτότητα, απολύσεις κ.ο.κ.). Που σημαίνει βαρύτατο πολιτικό κόστος. Σημαίνει δραματική πολιτική φθορά και αποδυνάμωση (Ορα και ΠΑΣΟΚ 2009-2011).

Φυσική απορία: Τότε πώς θα κυβερνηθεί η χώρα; Δεν χρειάζεται, είμαι βέβαιος, πολλή σοφία για να σχεδιαστεί μία εναλλακτική πρόταση. Μια ισομερής π.χ. κατανομή του πολιτικού κόστους. Ενός σημαντικά ελαφρύτερου κόστους διότι το μεγαλύτερο βάρος θα το σηκώνει μια, υποστηριζόμενη από τη μεγάλη πλειοψηφία της Βουλής, κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης· πες την όπως θέλεις. Μία κυβέρνηση με βασικό της χαρακτηριστικό ότι θα κυβερνάει. Στιβαρά και με σοβαρότητα επί όσον χρόνο χρειάζεται για να μπει η χώρα σε τροχιά ομαλότητας. Ας ελπίσουμε πως η κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου θα αποκτήσει καθ’ οδόν αυτά τα χαρακτηριστικά. Σήμερα η πολυάριθμη σύνθεσή της και η υπερχειλίζουσα ασημαντότητα αρκετών μελών της απογοητεύουν· κατάλοιπα της κομματικής φαυλότητας.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Ξημερώνει αύριο μια μεγάλη γιορτή...

Ξημερώνει αύριο μια μεγάλη γιορτή. Εθνική γιορτή, παρ' ότι δεν την αναφέρουν με αυτό τον χαρακτηρισμό τα ημερολόγια. Είναι η 17η Νοέμβρη. Η επέτειος του μεγάλου ξεσηκωμού της νεολαίας το '73, στη «φωτιά» της δικτατορίας. Ομορφα που το λέει ο Λειβαδίτης, σε μουσική του Μίκη! «Τα νεαρά ζευγάρια σαν αστέρια/σ' ομορφαίνουν μαύρη πολιτεία/Για μια στιγμή κρατιούνται από τα χέρια/σκοτώνονται στην άλλη τη γωνία/Στο δρόμο περπατούνε αγκαλιασμένα/κρυφομιλούνε σε κάποιο καφενείο/κι όλοι οι νεκροί είναι πάλι αναστημένοι/σαν γονατίζουν στο Πολυτεχνείο/Παιδιά και τον αντέξανε τον δύσκολο καιρό/Δεν έχει ο έρωτας αρχή κι ο κόσμος τελειωμό».

Δύσκολος ο καιρός και τώρα, σε περίοδο δημοκρατίας. Θα πρέπει να τον αντέξουμε και πάλι. Οι νέοι πρωτίστως, τα νεαρά ζευγάρια, που ψάχνουν για δουλειά και δεν βρίσκουν, που ψάχνουν για όνειρα και τα βλέπουν να χάνονται μακριά. Κανείς δεν περίμενε πως θα 'ρθουν έτσι τα πράγματα. Γύρισε ο ήλιος ανάποδα, όμως. Και οι ξένοι που μας δανείζουνε όλο και σφίγγουν τη θηλιά γύρο από τον λαιμό μας, όλο και περισσότερα μάς ζητάνε, για να θησαυρίζουν εκείνοι

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Και όμως, το κόμμα που διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, δείχνει αδύναμο...

Καμία, λογική, εξήγηση δεν μπορεί να βρεθεί στο ενδεχόμενο παραμονής του Γιώργου Παπανδρέου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, τι προτίθεται να κάνει το συγκεκριμένο κόμμα στις προσεχείς εκλογές; Να προτείνει στους ψηφοφόρους να εμπιστευθούν εκ νέου τον κ. Παπανδρέου σε μια νέα πρωθυπουργική θητεία; Το ενδεχόμενο φαντάζει εξωπραγματικό. Η ίδια η πρόταση είναι απλώς απερίγραπτα επικίνδυνη. Και όμως, το κόμμα που διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, δείχνει αδύναμο να προσαρμοστεί στις εξελίξεις.

Η Ιστορία, όταν μάλιστα οι εξελίξεις επιταχύνονται, δρα ως οδοστρωτήρας σε κάθε πολιτικό σχέδιο, ιδιαίτερα όταν αυτό στηρίζεται, σχεδόν αποκλειστικά, σε προσωπικές τακτικές. Το σχέδιο Παπανδρέου κατάρρευσε όταν έκανε το μοιραίο, ευτυχώς τελευταίο, λάθος. Ηταν ο τελευταίος του εκβιασμός. Απέτυχε, και τώρα βρέθηκε να εκβιάζεται ο ίδιος από τις εξελίξεις. Αφού όμως αποτελεί παραληρηματική υπόθεση η παραμονή Παπανδρέου στην προεδρία ΠΑΣΟΚ, κάποιος πρέπει να αναλάβει την καθοδήγηση του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού προς τις εκλογές.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ είναι θύμα της καμπάνιας που υποδαύλισε εναντίον της κυβέρνησης Καραμανλή. Η τακτική της ομάδας Παπανδρέου ήταν ανεγκέφαλη, ανιστόρητη και δεν συγκρατήθηκε από κάποιον ελάχιστο ηθικό περιορισμό. Ποια είναι, τώρα, η «χειρότερη μεταπολεμική κυβέρνηση», όπως με επιμονή ρωτούσε ο κ. Παπανδρέου πριν αναλάβει;

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

ΑΧ ΠΩΣ αλλάζουν οι καιροί!

ΑΧ ΠΩΣ αλλάζουν οι καιροί! Πέρσι τέτοιο καιρό στον Μαραθώνιο των Αθηνών είχαμε στραβωθεί με τα «κολλητά» του Γιώργου Παπανδρέου και διάφοροι έψαχναν να βρουν με ποια σειρά τερμάτισαν ο Δρούτσας και η Τίνα Μπιρμπίλη. Ηταν και πιο καλός ο καιρός. Η ευρωπαϊκή μουντάδα και το παγερό ψιλόβροχο ταιριάζουν στο πρώτο Σαββατοκύριακο της κυβέρνησης Παπαδήμου. Ο νέος Πρωθυπουργός προσπαθεί να επαναφέρει τη χώρα στην προτεσταντική γραμμή που την είχε αφήσει ο Κώστας Σημίτης. Είναι γνωστό τι έγινε μετά: με τους γόνους, γαλάζιους ή πράσινους, στο τιμόνι, το σκάφος εξώκειλε και πάει για τα βράχια.

ΤΟ ΠΙΟ σημαντικό μέγεθος στη Βουλή είναι ο χρόνος. Και η δυσάρεστη διαπίστωση στην περίπτωση Παπαδήμου είναι ότι ήρθε αργά. Δεν φταίει αυτός. Φταίει ο δικομματισμός. Πριν ασχοληθούμε με το εσωτερικό, θα πρέπει να πούμε ότι δυστυχώς το ίδιο ισχύει και στο εξωτερικό.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Το πολιτικό σύστημα θα καταφέρει να τελειώσει αυτό που άρχισε την περασμένη Πέμπτη...

Με την ορκωμοσία της κυβέρνησης Παπαδήμου άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική μας ιστορία. Είναι η πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά που προκύπτει μια κυβέρνηση συνεργασίας τριών μάλιστα κομμάτων που σπάει, έστω και χωρίς εκλογές, το ταμπού της αυτοδυναμίας που αποτελεί την κύρια και μάλλον μοναδική επιδίωξη των κομμάτων εξουσίας. Βέβαια, η μετάβαση σε ένα νέο πολιτικό σύστημα δεν θα είναι εύκολη. Ωστόσο η εξέγερση βουλευτών τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ αλλά και η πλατιά αποδοχή του νέου κυβερνητικού σχήματος από την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα απέδειξαν την απαίτηση της κοινωνίας για τη δημιουργία νέων συλλογικών φορέων έκφρασης και νομιμοποίησης. Ισως το ερώτημα δεν είναι πλέον αν αντέχουν οι πολίτες τις κυβερνήσεις συνεργασίας αλλά αν το πολιτικό σύστημα θα καταφέρει να τελειώσει αυτό που άρχισε την περασμένη Πέμπτη.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Μωραίνει Κύριος,ούς βούλεται 'απολέσαι...


Κωμική ήταν η παρουσίαση της νέας ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας χάρη στην παρουσία του νέου υφυπουργού Άδωνη Γεωργιάδη. Ο βουλευτής του ΛΑΟΣ, στον οποίο ανατέθηκε το νευραλγικό χαρτοφυλάκιο της Ναυτιλίας, (αποδεικνύοντας ότι οι πολιτικοί αρχηγοί κάνουν πλάκα στους εφοπλιστές) παραλαμβάνοντας τα καθήκοντα του δήλωσε : «θέλω να πω ότι είμαι εξαιρετικά συγκινημένος που βρίσκομαι εδώ, θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό να ανταποκριθώ τόσο στην εμπιστοσύνη του κ. Πρωθυπουργού του κ. Παπαδήμου, όσο και του Προέδρου του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού του Γιώργου Καρατζαφέρη, χωρίς τον οποίο δεν θα ήμουν εδώ». Πράκτορας μου, που παρευρέθηκε στην σεμνή τελετή, νόμιζε πως προς στιγμή μεταφέρθηκε σε reality με ταλέντα στη μαγειρική.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Η άρνηση του κ. Αντ. Σαμαρά ...

Η άρνηση του κ. Αντ. Σαμαρά να δώσει και γραπτά τις δεσμεύσεις που ανέλαβε είναι απάντηση σε όλες αυτές τις τερατογενέσεις του Ευρωπαϊκού Μορφώματος. Είναι απάντηση στη λαβωμένη δημοκρατία (των διορισμένων). Είναι απάντηση στο Βερολίνο και στο Παρίσι, που καταστρατηγούν τα ευρωπαϊκά θεσμοθετημένα όργανα. Είναι απάντηση στην πλεονεξία των ισχυρών έναντι των αδυνάτων. Είναι απάντηση στην κουτσή ΟΝΕ που μοιράζει ανισομερώς την ανάπτυξη. Είναι απάντηση σε όσους θυσίασαν την πολιτική και τη δημοκρατία στον βωμό των… Αγορών…
Και οφείλει, κατά τη στήλη, να παραμείνει σταθερός σε αυτή τη θέση του. Ας ψάξει να βρει τρόπους να υπερκεράσει την ταπεινωτική αξίωση των Ευρωπαίων. Διότι, αν υπαναχωρήσει, πολύ σύντομα η Ευρωπαϊκή Πλουτοκρατία και Γραφειοκρατία και οι πολιτικοί εκπρόσωποί της θα ζητούν από την Αθήνα:
* Πότε νέους και νέες μας, προκειμένου να ταΐζουν τους Μινωταύρους τους – όπως στον μύθο!
* Πότε μετατόπιση των συνόρων μας, χερσαίων και θαλασσίων, από Βορρά και Ανατολή!
* Πότε την καθιέρωση του λατινικού αλφαβήτου, με κατάργηση του ελληνικού, ύστερα από 30 αιώνες!
* Πότε αντικατάσταση του Ορθόδοξου Δόγματος με το Καθολικό ή Προτεσταντικό!
* Πότε την πώληση των Κυκλάδων ή της Κρήτης για εξόφληση δανεικών κ.λπ. κ.λπ.
Ούτε χιλιοστό πίσω, κ. Σαμαρά. Και ας πτωχεύσουμε. Και ας πονέσουμε. Και ας κόψουν τον λαιμό τους!

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

ΤΑ ΟΣΑ ΖΟΥΜΕ αυτές τις μέρες ...

ΤΑ ΟΣΑ ΖΟΥΜΕ αυτές τις μέρες συνθέτουν ασφαλώς ένα έργο πολιτικού σουρεαλισμού, στο οποίο μόνο το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές. Το ΠΑΣΟΚ με το πρωτόγονο ένστικτο κομματικής αυτοσυντήρησης και ο Γιώργος με τις απίθανες καινοτομίες που προσφέρουν γέλιο και κλάμα ταυτόχρονα, για το διασυρμό του ύπατου κυβερνητικού αξιώματος.

ΕΞΙΣΟΥ ΑΠΙΘΑΝΗ με τις ιδιόρρυθμες πολιτικές πρωτοβουλίες του ηγεμόνος είναι και η ασυλία, την οποία εξακολουθεί να απολαμβάνει από το κόμμα του, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας. Και όχι, ευτυχώς, από την κοινωνία, η οποία έχει προ καιρού ξεσηκωθεί με μοναδικό αίτημα την απαλλαγή από τη μνημονιακή κυβέρνηση και την ομηρία της διεθνούς κερδοσκοπίας.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ότι, υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες, τα πρόσφατα καραγκιοζιλίκια του Γ. Παπανδρέου ΈΧΟΥΝ οδηγήσει στην άμεση απομάκρυνσή του. Γιατί είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του κοινοβουλευτισμού που εν ενεργεία πρωθυπουργός, με διακριτή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, παραδίδει, τα κλειδιά του γραφείου του, υποβάλλοντας την παραίτησή του...

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Ο κ. Παπανδρέου παρέμεινε προσκολλημένος στο κατεστημένο του παλαιοπασοκισμού...

Η οικονομία έριξε τον Παπανδρέου. Επειδή, από την πρώτη του απόφαση οικονομικής πολιτικής μέχρις ότου λανσάρει την ιδέα του δημοψηφίσματος, δεν ιεράρχησε ορθολογικά τις οικονομικές προτεραιότητες, ο κ. Παπανδρέου ηττήθηκε στο πιο κρίσιμο μέτωπο για κάθε κυβέρνηση, παντού στον κόσμο. Ακόμη και όταν τα πράγματα μάς έφεραν στο Μνημόνιο, όταν προσπαθήσαμε να αποφύγουμε τις συνέπειες της ανοιχτής πτώχευσης, ο κ. Παπανδρέου παρέμεινε προσκολλημένος στο κατεστημένο του παλαιοπασοκισμού.

Ο πραγματικός κόσμος, κυρίως των μισθωτών και, δευτερευόντως των συνταξιούχων, που πληρώνουν τους φόρους και την ανεργία, δεν μπορούσαν να ανεχθούν άλλο την αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης. Ο κίνδυνος ήταν υπέρογκος. Αντιθέτως με όσα λένε οι φίλοι του, ο Γιώργος Παπανδρέου προστάτευσε τους τοποτηρητές και τις προσόδους του κομματικού και κλεπτοκρατικού συστήματος. Αυτό ακριβώς που, εκ των υστέρων, κατηγορεί ο κ. Παπανδρέου ότι «τον έφαγε μπαμπέσικα!». Οι θεωρίες συνωμοσίας είναι θελκτικές, αλλά ολίγος ρεαλισμός, δεν βλάπτει καθόλου.

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Δεν πέτυχα τίποτε στη ζωή μου. Είμαι ασήμαντος.


‘Αργήσαμε πολύ να αντιληφθούμε ότι ο Παπανδρέου επιζητούσε να θάψει την αποτυχία του κάτω από τις στάχτες ολόκληρης της Ελλάδας…

Σ’ αυτό το κλίμα, καθίσταται αδύνατη η συναίνεση…

Είναι εδώ και καιρό εξόφθαλμο ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν μπορεί πια να κυβερνήσει. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι πολίτες δεν την εμπιστεύονται. Για την ακρίβεια, στρέφονται ολοένα και περισσότερο εναντίον της. Σ’ αυτό το κλίμα, καθίσταται αδύνατη η αποκατάσταση του κλίματος στοιχειώδους πολιτικής εμπιστοσύνης του λαού προς την πολιτική εξουσία. Χωρίς πολιτική εμπιστοσύνη, όμως, κανένα πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης και ανάταξης της οικονομίας δεν θα επιτύχει.

Τα πρωτοφανή επεισόδια στην εθνική επέτειο κατέδειξαν ότι η θερμοκρασία στην κοινωνία έχει ανεβεί επικίνδυνα. Η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι κάτι έπρεπε να κάνει για να εκτονώσει το εκρηκτικό κλίμα. Τουλάχιστον από τον περασμένο Μάιο - Ιούνιο, ερωτοτροπούσε με την ιδέα να προκηρύξει ένα δημοψήφισμα που θα μπορούσε να κερδίσει. Η αρχική ιδέα ήταν να αφορά τη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος. Ο Παπανδρέου θεωρούσε ότι από ένα λαϊκό «ναι», η κυβέρνησή του θα μπορούσε να αντλήσει πολιτική νομιμοποίηση.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Δε τον θέλουν στο χωριό, αυτός ρωτά που είναι του παπά το σπίτι…


Σε μια καλοστημένη θεατρική παράσταση που έκανε το εσωκομματικό ακροατήριο να αποθεώσει τον πρωταγωνιστή που μέχρι πριν από λίγες ώρες χλεύαζε και περιφρονούσε, ο Γ. Παπανδρέου, κλείνοντας την τριήμερη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, έριξε το πυροτέχνημα της σημερινής του συνάντησης με τον Κάρολο Παπούλια. «Θα συναντηθώ αύριο (σ.σ. σήμερα) με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να γίνουν διαβουλεύσεις με όλα τα κόμματα για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης ευρύτατης συνεργασίας και τον καθορισμό κοινών στόχων, χρονοδιαγράμματος, προσώπων, ακόμη και για τον επικεφαλής αυτής της κυβέρνησης», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Αν και χρησιμοποίησε τις φράσεις «δεν παίζω παιχνίδια», «σας μιλάω με ειλικρίνεια», «το τελευταίο που με νοιάζει είναι η καρέκλα» και «δεν με ενδιαφέρει εάν θα επανεκλεγώ», λίγο αργότερα αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις λέγοντας: «Έτσι θέλω να προχωρήσω τα επόμενα βήματα»…

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Ο κ. Παπανδρέου αδυνατεί να κατανοήσει ότι υπάρχει ζωή εκτός εξουσίας...

Πράγματι, ίσως ο κ. Παπανδρέου να μην κατανοεί τίποτε απ’ όσα καταλαβαίνουν οι Ελληνες πολίτες: πώς καταλαβαίνουν τους υλικούς και ψυχικούς όρους της κρίσης, πώς αντιλαμβάνονται την ύπαρξή τους με όρους ιστορικής συνέχειας, πώς βιώνουν τον τόπο, τη γλώσσα, την παράδοση, τη συμβολική κληρονομιά, πώς αντιλαμβάνονται το ήθος και το έθος - αυτά μάλιστα με την αριστοτελική έννοια. Κατά τούτο είναι ερμηνεύσιμη η εμμονή του σε μια γλώσσα μεταμοντέρνου σχετικισμού, που πολλά λέγει και ουδέν σημαίνει, η εμμονή του σε φόρμες χωρίς περιεχόμενο, και, κυρίως, η εμμονική του προσήλωση σε μια διακυβέρνηση απευθυνόμενη στην οικουμένη και ποτέ στη χώρα του.

Αυτό που προξενεί, όμως, την πιο αλγεινή εντύπωση, στην παρούσα ιστορική στιγμή, την ιδιαιτέρως δραματική, είναι η νοσηρή εξουσιομανία και ο αμοραλισμός που εκπέμπει η πολιτική πράξη του πρωθυπουργού. Καμώνεται πως αγνοεί ό, τι ο ίδιος έχει προκαλέσει, μεταβιβάζει ανέμελα την ιστορική του ευθύνη στον λαό όταν και όπως το θυμάται, σαν να αγνοεί ή και να προσπερνά συνειδητά τον πυρήνα του δημοκρατικού βίου: την αυτοκριτική, τη σύνθεση, την εναλλαγή, την υποχώρηση, την αποχώρηση. Αυτό το τελευταίο κυρίως: ως προρφυρόγεννητος, ο κ. Παπανδρέου αδυνατεί να κατανοήσει ότι υπάρχει ζωή εκτός εξουσίας.

Ο κ. Παπανδρέου, και μαζί του το όλον ΠΑΣΟΚ, φθαρμένοι ανεπανόρθωτα από τη μακρά παραμονή στην εξουσία, θεωρούν ότι Ελλάδα είναι οι ίδιοι. Εχασαν όχι μόνο το αριστοτελικό ήθος και το έθος, αλλά και κάθε επαφή με τη δεινή πραγματικότητα. Η πραγματικότητα θα τους επισκεφθεί τιμωρητική σύντομα, αλλά δυστυχώς αυτή η τιμωρία ελάχιστα θα ανακουφίσει τις οδύνες των πολιτών.

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Η διέλευσή του από την πολιτική σκηνή της Ελλάδος θα είναι μοιραία...


Τα πολιτικά κόμματα επισημαίνουν ότι διέξοδος είναι η προκήρυξη εκλογών, αναγνωρίζοντας στον «ελληνικό λαό» ωριμότητα να εκλέξει νέα κυβέρνηση, αλλά όχι να αποφανθεί διά δημοψηφίσματος περί του ευρωπαϊκού μέλλοντος της χώρας. Απλώς υποτιμούν την κρίση των Ελλήνων, που δεν αμφισβητούν το ευρώ αλλά την κυβέρνηση.

Δεν υπάρχει σώφρων πολίτης, που να μη θεωρεί ότι η παραμονή στην εξουσία του κ. Παπανδρέου και της κυβερνήσεώς του είναι ολέθρια για τη χώρα. Ως εκ τούτου, ο μόνος κίνδυνος είναι ότι ο κ. Παπανδρέου μπορεί να κερδίσει την «μπλόφα». Ηδη οι ισχυρότεροι ηγέτες της Δύσεως του αναγνώρισαν το δικαίωμα να προσφύγει σε δημοψήφισμα - και δεν ήταν δυνατόν να συμβεί το αντίθετο. Είναι επίσης βέβαιο ότι ο κ. Παπανδρέου θα εξακολουθήσει να καταγγέλλει ότι τραπεζίτες και δημοσιογραφικά συγκροτήματα μεθοδεύουν την ανατροπή του για ίδια συμφέροντα. Θα επαναλάβει τα σενάρια «αποστασίας» του 1965, με διεθνείς δυνάμεις και εγχώριους «συνεργάτες» τους. Θα κινηθεί στα άκρα και γαία πυρί μιχθήτω, όπως συνέβη με τον πατέρα του Ανδρέα και τον παππού του Γεώργιο Παπανδρέου. Η διέλευσή του από την πολιτική σκηνή της Ελλάδος θα είναι μοιραία, ούτως ή άλλως.

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Οδηγεί μια ολόκληρη χώρα στην καταστροφή...


Ομως, ο κ. Παπανδρέου είναι αυτός που οδήγησε την χώρα στα νύχια των δανειστών και δεν είναι δύσκολο να επικαλεστεί κάποιος δεκάδες λάθη που έγιναν αυτά τα δυο χρόνια.

Αντικειμενικό επίσης είναι πως η κυβέρνηση συνολικά απέτυχε να εφαρμόσει τα προγράμματα στα οποία συμφωνούσε με τους δανειστές, με αποτέλεσμα να έρχονται νέα, πιο επώδυνα μέτρα τα οποία δεν έχουν τέλος. Αυτή την πραγματικότητα αρνείται να παραδεχτεί ο πρωθυπουργός με αποτέλεσμα να έχει απέναντί του πολλά στελέχη του κόμματός του, ολόκληρη την αντιπολίτευση και ένα θεαματικά μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Οι αντοχές της κυβέρνησης έχουν εξαντληθεί, τα περιθώρια έχουν στενέψει δραματικά, οι βουλευτές της φυλλορροούν.

Η μοναδική έντιμη πολιτικά λύση θα ήταν να οδηγούσε τη χώρα σε σύντομο χρόνο σε πρόωρες εκλογές ή έστω να παραχωρούσε την πρωθυπουργική καρέκλα για μια κυβέρνηση συνεργασίας.

Δεν το έκανε, αλλά προτίμησε να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία και με τις αλλοπρόσαλλες πρωτοβουλίες του -όπως το δημοψήφισμα- να οδηγεί μια ολόκληρη χώρα στην καταστροφή...

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

Κοινωνικές διαμαρτυρίες, η κυβέρνηση θα όφειλε ίσως να παραιτηθεί...

Σήμερα στην Ελλάδα δεν δοκιμάζεται μόνο η αντοχή της κοινωνίας απέναντι στην εσωτερική οικονομική υποτίμηση, αλλά και της δημοκρατίας μπροστά στην αποξένωση του κυβερνώντος κόμματος από τους ψηφοφόρους του. Στα κοινοβουλευτικά συστήματα η νομιμοποίηση της κυβέρνησης αντλείται μέσω της περιοδικής διεξαγωγής γενικών εκλογών και της έκφρασης εμπιστοσύνης της Βουλής προς αυτήν. Αυτή η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση Παπανδρέου δεν έχει αρθεί. Ωστόσο, σύμφωνα με τις σύγχρονες θεωρίες περί "διαρκούς δημοκρατίας", που θέτουν ως συμπληρωματικά κριτήρια δημοκρατικής νομιμοποίησης τις δημοσκοπήσεις, τα ΜΜΕ, τον δικαστικό έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων και τις κοινωνικές διαμαρτυρίες, η κυβέρνηση θα όφειλε ίσως να παραιτηθεί. Ακόμη και αν οι έκτακτες συνθήκες που αντιμετωπίζει η χώρα δεν επιτρέπουν την άμεση προσφυγή στις κάλπες, η κυβέρνηση οφείλει να θέσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα κυβερνητικής δράσης, η ολοκλήρωση του οποίου να συμπίπτει με την προκήρυξη εκλογών μέσα στους επόμενους μήνες.

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Στην κοσμάααααρα του…


Ο Γιώργος Παπανδρέου ξέφυγε πλέον από κάθε όριο αυτογελοιοποίησης. Θέτει θέμα δημοψηφίσματος με ψευτοδίλημμα "ευρώ ή δραχμή" για να μην προχωρήσει η χώρα σ'εκλογές. Προχωρά στην εξωθεσμική εκτροπή με σκοπό να διχάσει και να παραπλανήσει τον λαό.
Ο κος Παπανδρέου .. «αλλού γι αλλού» έδειξε ξεκάθαρα πλέον, ότι δεν κατανοεί σε τι θέση βρίσκεται ο ίδιος ,η κυβέρνηση και το τόπος.
Μίλησε πάλι για νέα σελίδα που άνοιξε για την χώρα, στην σύνοδο κορυφής και άρχισε τους διθυράμβους γιατί επετεύχθη «πολύ σημαντική μείωση του χρέους». Χαρακτηριστικό είναι ότι επί πεντάλεπτο , «έγλυφε» στην κυριολεξία του βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που στάθηκαν στο ύψος των στιγμών(των περιστάσεων προφανώς εννοούσε)και του έδωσαν εντολή να ψηφίσει την… μείωση του χρέους.
Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι το γλείψιμο έγινε για να κερδίσει το χειροκρότημα των βουλευτών.. που παγωμένοι των παρακολουθούσαν.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Απόλυτη εξαθλίωση…

Αυτή η κυβέρνηση, υποτασσόμενη πλήρως στις απαιτήσεις της τρόικας και των μεγάλων αφεντικών που χαλιναγωγούν την πολιτική της στάση, ξεζούμισε εδώ και ενάμιση χρόνο τους εργαζόμενους αλλά και ολόκληρη την κοινωνία, λεηλατώντας εισοδήματα, γκρεμίζοντας κοινωνικές κατακτήσεις και σπρώχνοντας στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, για να παρουσιάσει στο τέλος το «κούρεμα» του χρέους, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά η απαρχή νέων βασάνων για το λαό, και θα συνεχιστεί με κούρεμα των ασφαλιστικών ταμείων και των αποθεματικών τους, των μισθών, των συντάξεων και της ίδιας της αξιοπρέπειάς μας σε τελευταία ανάλυση.

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Μεγάλος Προφήτης… Στο τέλος θα πάρουν με της πέτρες…


Οταν, όμως, η πολιτειακή και πολιτική εξουσία -από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι και τον έσχατο βουλευτή- δεν δύναται να κυκλοφορήσει στους δρόμους και χρειάζονται πολυπληθή φρουρά ακόμη και για να φθάσουν στα γραφεία τους, και όταν όλο και περισσότεροι πολίτες θεωρούν την πολιτική εξουσία σφετεριστή της λαϊκής εντολής και της λαϊκής κυριαρχίας, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρόκειται να κάνει ένα βήμα μπροστά αλλά και θα ξεπέφτει από το κακό στο χειρότερο.
Ο κόσμος έχει δίκιο. Βλέπει κατάπληκτος την κυβέρνηση να θριαμβολογεί σήμερα για κάτι που μέχρι χθες το θεωρούσε καταστροφή και, μέσα στην ανεργία, την ανασφάλεια και τη φτώχεια του, σχηματίζει την πεποίθηση:
* ή ότι η κυβέρνηση είναι όμιλος σχιζοφρενών
* ή ότι η κυβέρνηση δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων και την εγκληματική πολιτική της
* ή ότι η κυβέρνηση, μεθοδικά και συνειδητά, ξεπουλάει και τη χώρα και τους Ελληνες…
Υπάρχει ακόμη καιρός. Εστω και τώρα, στις δώδεκα παρά ένα λεπτό, μπορεί να υπάρξει η λύτρωση. Μπορεί η κυβέρνηση, συναισθανόμενη τις ευθύνες της, να προκηρύξει εκλογές. Και να αποφασίσει ο εξαπατημένος λαός τι ακριβώς θέλει.
Εκτός και αν έχει συμφωνήσει με τους... επικυρίαρχους να τις αποφύγει - επειδή τα δικά τους συμφέροντα θίγονται. Ομως, οι εκλογές έρχονται ως Ειμαρμένη!

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Ξέσπασε η οργή του λαού για την αποτυχία σας, για τα <μασκαραλίκια> σας.

Είναι ολισθηρός ο κατήφορος της ντροπής.
Ξέσπασε λοιπόν η αγανάκτηση του λαού για τον εμπαιγμό.
Ξέσπασε η οργή του λαού για την αποτυχία σας, για τα <μασκαραλίκια> σας.
Άχ κατακαημένη πατρίδα μας, σε ποιών τα χέρια έχεις πέσει! Μήπως πρόκειται να συναισθανθείτε το μεγάλο κακό που προξενείτε σ΄ αυτόν τον τόπο;

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Τα πολλά λόγια είναι φτώχια, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν μόνο μια επιλογή: «Αντίσταση»

Το επόμενο διάστημα, ανεξάρτητα από τα όσα θα ακούσουμε αυτές τις μέρες, θα βιώσουμε την πραγματικότητα του κουρέματος.

Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, μαζί με τους συνταξιούχους, θα τιναχτούν στον αέρα

Το τραπεζικό σύστημα, δηλαδή ο μηχανισμός χρηματοδότησης της οικονομίας θα περάσει σε άλλα (ξένα) χέρια

Στο δημόσιο θα ολοκληρωθεί η διάλυση και η παράδοσή του –ως μηχανισμός- στους ανθρώπους των πιστωτών

Ο ιδιωτικός τομέας και οι εργαζόμενοι σ αυτόν θα βυθιστούν στη χοάνη της ύφεσης.

Το πολιτικό σκηνικό, το επόμενο θα αναδιαταχθεί βίαια, δημιουργώντας κενό το οποίο θα σπεύσουν να καλύψουν «πρόθυμοι» τεχνοκράτες και άλλοι επιτήδειοι «παντώς καιρού»

Η κοινωνία αντιμέτωπη με τη νέα κατάσταση θα περάσει από τη φάση του σοκ στην κατάσταση της ανεξέλεγκτης οργής την οποία ήδη νιώθουν όσοι από το τελειωμένο πολιτικό προσωπικό τολμούν να κάνουν μια επίσημη ή ανεπίσημη βόλτα κοντά σε «κοινούς» ανθρώπους.

Αυτός είναι ο νέος όμορφος κόσμος που δημιούργησε η κυβέρνηση Παπανδρέου μέσα σε μόλις 2 χρόνια. Από ανικανότητα ή σκοπιμότητα; Είναι κάτι που θα απαντηθεί από τον ιστορικό ή τον ειδικό δικαστή του μέλλοντος…

Οι σημερινοί κυβερνώντες από την πλευρά τους θα πρέπει να απαντήσουν πως και για ποιο λόγο με τις αποφάσεις τους παρέλαβαν τη χώρα με χρέος στο 119% του ΑΕΠ και αφού την ξετίναξαν, την ξεπούλησαν και την παρέδωσαν σε ξένους διοικητές, μετά από μια δεκαετία, με τους δικούς τους υπολογισμούς θα εξακολουθεί να έχει χρέος στο 120% του ΑΕΠ.

Καθώς, πράγματι, τα πολλά λόγια είναι φτώχια, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι της χώρας έχουν μόνο μια επιλογή: «Αντίσταση»

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά ΟΧΙ! Δεν θα περάσουν...

Στο όνομα της κρίσης καταργούνται κατακτήσεις και δικαιώματα που χρειάστηκαν πολύχρονοι, σκληροί κοινωνικοί αγώνες για να διασφαλιστούν.
Με πρόσχημα την κρίση υπονομεύονται και διαλύονται βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και δημόσια αγαθά, όπως η υγεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση.
Την κρίση επικαλούνται οι κρατούντες στη χώρα μας και σε άλλες χώρες για να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις και να οδηγήσουν εργαζομένους κάθε ηλικίας στην εργασιακή εφεδρεία, στην ανεργία και την υποαπασχόληση, και τις οικογένειές τους στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Για την αντιμετώπιση, τάχα, της κρίσης ξεπουλιέται εθνικός πλούτος, παραδίδονται στο κερδοσκοπικό κεφάλαιο δημόσιες υπηρεσίες, υποβαθμίζεται και εγκαταλείπεται το περιβάλλον.
Και το πιο σημαντικό: Στο βωμό της κρίσης περιορίζεται ασφυκτικά η δημοκρατία, συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία και δίνεται το δικαίωμα σε όργανα και μηχανισμούς της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας πλουτοκρατίας να διαφεντεύουν τη ζωή μας.

Όταν ετοιμάζεται για μας και τα παιδιά μας ένα εφιαλτικό μέλλον, μέσα από τη διόγκωση της ανεργίας, τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποβάθμιση της ζωής μας, τότε πρέπει να αντιδράσουμε. Να αναλογιστούμε την ευθύνη που έχουμε, ιδίως εμείς οι μεγαλύτεροι, να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά μια κοινωνία χειρότερη από αυτή που παραλάβαμε.

Πρέπει να ξανασηκωθούμε! Ήδη οι εργαζόμενοι δίνουν μια ηρωική μάχη. Δεν είναι δυνατόν να δεχτούμε να σβήσει το γέλιο από τα πρόσωπα των παιδιών μας. Δεν είναι δυνατόν να μετατραπούμε σε έναν λαό χωρίς μέλλον. Πρέπει να βγούμε όλοι έξω. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας. Να πούμε ξανά ΟΧΙ! Δεν θα περάσουν.

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν νεύρα.

Σίγουρα, δεν έχουν καμιά διάθεση να μπουν σ' ένα ακόμα δίλημμα που θα τους βάλει η κυβέρνηση και να ψηφίζουν σε μια αποκλεισμένη από τους διαδηλωτές Βουλή νέες επώδυνες ρυθμίσεις. Το έχουν κάνει πολλές φορές τα τελευταία δύο χρόνια και προφανώς δεν θέλουν να τους ξανασυμβεί.

Το πρόβλημα με τους συγκεκριμένους βουλευτές είναι πως βρίσκονται σε αδιέξοδο. Δύσκολα κάποιος από αυτούς θ' αναλάβει το πολιτικό βάρος να ρίξει την κυβέρνηση ή να την αφήσει με λιγότερους από 153 βουλευτές που έχει σήμερα. Και μπροστά στο αδιέξοδό τους αυτό, λένε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Οι περισσότερες προτάσεις τους είναι ανεδαφικές.

Αλλοι προτείνουν συνεργασία με άλλα κόμματα, άλλοι να τοποθετηθούν στην κυβέρνηση πρόσωπα κοινής αποδοχής, άλλοι να ψηφιστεί η νέα σύμβαση με αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών, άλλοι μιλάνε για δημοψήφισμα. Ολες αυτές οι προτάσεις είναι αδιέξοδες.

Κανένα κόμμα δεν δείχνει πρόθυμο να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, τα δημοψηφίσματα αλλά και κυβέρνηση με πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής είναι άνευ ουσίας και δεν θ' αλλάξουν τίποτα. Οσο για την πρόταση για αυξημένη πλειοψηφία (180 ψήφοι), απλώς θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές...

ψάχνει και βρίσκει ξεκρέμαστα επιχειρήματα, προκειμένου να αποφύγει την κρίση του λαού.

η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου ολοκληρώνει τις «δεσμεύσεις» της απέναντι στην Τρόικα και «ελευθερώνεται» τυπικά και ουσιαστικά να προκηρύξει εκλογές, ψάχνει και βρίσκει ξεκρέμαστα επιχειρήματα, προκειμένου να αποφύγει την κρίση του λαού. Γιατί, όμως, τρομάζουν οι εκλογές έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό, ο οποίος χιλιάκις έχει δηλώσει ότι δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος;
Διότι φοβάται μια σειρά από αποκαλύψεις, οι οποίες θα ρίξουν στα Τάρταρα τόσο τον ίδιο προσωπικά όσο και την κυβέρνηση και το κόμμα του.
• Φοβάται τις συνεννοήσεις του με τον Ντομινίκ Στρος – Καν και τους Αμερικανούς αξιωματούχους, τις οποίες είχε αρχίσει πριν από τις εκλογές του 2009 και τις οποίες ολοκλήρωσαν το 2010…
• Φοβάται τις αποκαλύψεις για τη νοθεία που αποφάσισαν προκειμένου να διογκωθεί το έλλειμμα του 2009, ώστε να δικαιολογούνται τα απίστευτα αντιλαϊκά μέτρα…
• Φοβάται ότι θα δουν το φως και δεσμεύσεις που ανέλαβε -χωρίς να του ζητηθούν από την Τρόικα ή από άλλα υπερεθνικά κέντρα- εις βάρος του ελληνικού λαού…
• Φοβάται μήπως αποδειχθούν εσκεμμένες οι καθυστερήσεις που χαρακτήρισαν το κυβερνητικό του έργο, προκειμένου να οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση…
• Φοβάται ότι θα αποδειχθούν σκέτες φούσκες οι μεγάλες «επιτυχίες» των υπουργών του (με τους μεγαλογιατρούς του Κολωνακίου και με τους μεγαλοδικηγόρους της Αθήνας!)…
• Φοβάται ότι θα έρθουν στο φως οι δραστηριότητες συγγενικών του προσώπων τα οποία κατηγορούνται για ιδιοτελείς παρεμβάσεις στη δημόσια ζωή…
• Φοβάται ότι θα αποκαλυφθεί ο νέος κομματικός στρατός του, ο οποίος προωθήθηκε στο Δημόσιο…
• Φοβάται ότι ακόμη και ο κ. Διομήδης Σπινέλλης αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το υπ. Οικονομικών, διότι, πιστός στον όρκο του, εντόπιζε… φοροφυγάδες…
Για όλ’ αυτά και για άλλα πολλά, ο Γ. Παπανδρέου ξορκίζει τις εκλογές και απεργάζεται «κόλπα» και επικοινωνιακά τρικ, προκειμένου να τις αποφύγει!

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Αγόμεθα μοιραίος προς εθνικήν καταστροφήν, διότι ανεύθυνοι κυβερνήται θέτουν υπεράνω του Έθνους την ευτελή κομματικήν των ιδ

Το «δεν φεύγω», που αποτελεί το σημαίνον του μηνύματος που στέλνουν το Μέγαρο Μαξίμου και το Καστρί, συνοδεύεται από ένα λανθάνων συμπέρασμα: «Αν θέλουν, ας με ρίξουν». Η δεύτερη προοπτική ωστόσο, στην ορολογία της πολιτικής αλλά και της λεγόμενης Δημοκρατικής Παράταξης, συνεπάγεται «αποστασία». Και δημιουργεί αρνητικές φορτίσεις, ταξιδεύοντας την ιστορική μνήμη σε ένα παρελθόν με αποκλίνουσες συμπεριφορές από τον κοινοβουλευτισμό.

Η στρατηγική της έμμεσης καταγγελίας σεναρίων «αποστασίας», έχει κάνει κι άλλες φορές την εμφάνισή της στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ. Την ξεκίνησε ο ιδρυτής του Κινήματος, Ανδρέας Παπανδρέου, στη δύσκολη περίοδο του 1989, όταν κατήγγειλε εκείνους που υπονοούσαν την αποχώρησή του από την ηγεσία, λόγω της εμπλοκής του στο σκάνδαλο Κοσκωτά, και την περιπέτεια του Ειδικού Δικαστηρίου.

Τα σενάρια «αποστασίας» επανήλθαν μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2007, μόνο που τότε υπήρξε ευθεία αμφισβήτηση της ηγεσίας του Γιώργου Παπανδρέου, από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Κώστα Σκανδαλίδη.

Το καλοκαίρι, με αφορμή τις συζητήσεις του Γιώργου Παπανδρέου με τον Αντώνη Σαμαρά για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας, στην οποία ο σημερινός Πρωθυπουργός θα εγκατέλειπε το Μέγαρο Μαξίμου, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ… σηκώθηκε στο πόδι. Η Βάσω Παπανδρέου συγκέντρωσε υπογραφές για να τεθεί θέμα ηγεσίας, το Μαξίμου ωστόσο αντέδρασε άμεσα. Και πάλι με υπονοούμενα περί «αποστασίας», πέτυχε έναν επώδυνο πολιτικό συμβιβασμό με τους αμφισβητίες του Γιώργου Παπανδρέου, που αποτυπώθηκε πλήρως στον ανασχηματισμό της Κυβέρνησης, που ακολούθησε.

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Οσοι έχουν παιδιά, τι λένε στα παιδιά τους; Πώς δικαιολογούν την ψήφο τους;

Και οι 153, ζηλωτές του Σίσυφου, προτίμησαν έναν μυθικό απατεώνα ως ήρωά τους. Και, σίγουρα, όταν ο λαός θα τους ρίξει στα Τάρταρα, θα τον συμβουλευτούν...
Αλλωστε, πολύ σύντομα, αν η Λαϊκή οργή δεν τους στείλει στα σπίτια τους, θα χρειαστεί να ξανακυλήσουν τον βράχο τους και σε άλλες κορυφές, διότι όλα τα μέτρα που παίρνουν δεν έχουν κανένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα, αφού στηρίζονται μόνο στην αφαίρεση εισοδημάτων και όχι στην πρόσθεση νέων. Στην παραγωγή, δηλαδή.
Και ο μεν ελληνικός λαός χρεοκόπησε, ήδη, με τις ψήφους τους. Και βρίσκεται επί θύραις και η χρεοκοπία της χώρας. Διότι, φυσικά, χρεοκοπία και της χώρας είναι η αναδιάρθρωση του χρέους και το κούρεμά του - όποιο όνομα και να του δίνει ο Αρχισίσυφος Αρχηγός τους.
Είτε, όμως, γίνει μικρή ή μεγάλη αναδιάρθρωση και είτε το κούρεμα είναι ελαφρό ή γίνει "εν χρω" - οι Επίτροποι ή Τοποτηρητές ή υπερυπουργοί ή "μπάστακες" έρχονται, προκειμένου να κυβερνούν αυτοί, αντί για εκείνους που ψήφισαν οι Ελληνες και που οι 153 θεωρούν κυβέρνησή τους.
Και το αμείλικτο ερώτημα και προς τους 153 Σίσυφους είναι:
- Οσοι έχουν παιδιά, τι λένε στα παιδιά τους; Πώς δικαιολογούν την ψήφο τους; Ποια Ελλάδα ετοιμάζονται να τους παραδώσουν; Για ποια πατρίδα θα τους εμπνεύσουν αγάπη και πατριωτισμό; Αυτή είναι η φιλοδοξία τους; Να τους παραδώσουν μια κατεχόμενη χώρα - ανυπόληπτη και προτεκτοράτο;

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Από σήμερα το πρωί η χώρα είναι και τυπικά και ουσιαστικά ακυβέρνητη.

Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της χθεσινοβραδινής ψηφοφορίας στη Βουλή, – αν λειτουργούσαν, έστω και στοιχειωδώς, οι θεμέλιοι λίθοι του δημοκρατικού πολιτεύματος της Λαϊκής Κυριαρχίας και της κοινοβουλευτικής πρακτικής – η κυβέρνηση θα είχε σήμερα το πρωί υποβάλει την παραίτησή της και θα είχε προκηρύξει εκλογές.
Διότι, η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου μπορεί να έχει ακόμη την εμπιστοσύνη μιας Βουλής υπό ομηρία, έχει, όμως, χάσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού Λαού, – η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου δεν την αναγνωρίζει ως κυβέρνησή του και ξεσηκώθηκε στη χώρα, με κυρίαρχη αξίωση την άμεση παραίτησή της και τη διενέργεια εκλογών.
Στο διήμερο των απεργιών και των διαδηλώσεων – κατά το οποίο κινητοποιήθηκαν εκατομμύρια Ελλήνων και Ελληνίδων – δεν ήταν, όπως συνήθως, κάποιοι συνδικαλιστές και κάποιοι εργαζόμενοι. Ηταν όλοι. Και Αριστεροί και «Σοσιαλδημοκράτες» και Συντηρητικοί Κεντρώοι και Δεξιοί – ακόμη και Ακροδεξιοί.
Και πρωτίστως ήταν εκεί μπροστάρηδες οι οπαδοί και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, εκείνοι οι οποίοι εξαπατήθηκαν και του ξαναέδωσαν την ψήφο τους, και, εν ριπή οφθαλμού, έχασαν τα πάντα: Μισθό, σύνταξη, επιδόματα, υπερωρίες, εργασιακές και ασφαλιστικές εγγυήσεις, εισοδήματα, προοπτικές, το μέλλον των παιδιών τους. Και που έφτασαν στο σημείο να πληρώνουν νοίκι για το σπίτι τους – το σπίτι που με στερήσεις και με χρέη απέκτησαν.
Από σήμερα το πρωί η χώρα είναι και τυπικά και ουσιαστικά ακυβέρνητη. Διότι, μέχρι χθες ο ελληνικός Λαός καταδίκαζε σε κάθε συγκέντρωσή του την κυβερνητική πολιτική. Από χθες το βράδυ, όμως, οι Ελληνες δεν θεωρούν ότι έχουν κυβέρνηση. Δεν θεωρούν ότι είναι κυβέρνησή τους η φατρία που παρέδωσε τα ηνία της χώρας στους ξένους – ερήμην τους και αιματοκυλώντας τον τόπο – χωρίς να έχει την τσίπα να παραιτηθεί μόνη της, προκειμένου να μην παραδώσει τον τόπο στην Κατοχή και στο αίμα.
Από χθες το βράδυ οι Ελληνες άρχισαν να παίρνουν τα ηνία στα χέρια τους, προκειμένου να προστατεύσουν το Σύνταγμα, την Ανεξαρτησία της χώρας και το δημοκρατικό πολίτευμα ...

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

ΟΙ ‘Ελληνες θα αρχίσουν να θυμούνται μια προς μια τις καταστροφές που έχει προκαλέσει ό μοιραίος αυτός άνθρωπος...


Σου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό ότι ό Γεώργιος Παπανδρέου μπορεί να είναι ένας συνειδητός καταστροφέας της πατρίδας μας ; Σου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό η σκέψη ότι μπορεί να ήρθε στην Ελλάδα για να ανακόψει την πρόοδο να υποβαθμίσει το πολιτικό επίπεδο του λαού, να φθείρει τους θεσμούς, να εξευτελίσει το σοσιαλισμό και νοθεύσει την ελληνικότητα μας; Όταν δεν θα έχει μείνει τίποτε πιά όρθιο στον τόπο αυτό, όταν το πέρασμα του Παπανδρέου από την πολιτική μας ζωή θα ισοδυναμεί καθαρά με πέρασμα ΤΥΦΩΝΑ που κατέστρεψε και ισοπέδωσε τα πάντα τότε όλοι οι ‘Ελληνες θα αρχίσουν να θυμούνται μια προς μια τις καταστροφές που έχει προκαλέσει ό μοιραίος αυτός άνθρωπος στην πολιτική μας ζωή. Και οι περισσότεροι θα στοιχηματίζουν ότι η καταστροφές αυτές δεν ήσαν αποτελέσματα αποτυχιών και ανικανότητας, αλλά μέρη ‘ενός προσεκτικά καταστρωμένου επιτελικού σχεδίου ανακοπής της πορείας της χώρας μας προς την αληθινή της ανεξαρτησία

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Η αντίσταση είναι πατριωτικό καθήκον...

Και επειδή από σήμερα, μέχρι και την ερχόμενη Κυριακή, θα κριθούν όλα και επειδή οι Ελληνες αισθάνονται ότι τους πουλάνε τη γη, τη θάλασσα, τον αέρα, τον ήλιο, τις δημόσιες υποδομές και επιχειρήσεις, τα ίδια τα έγκατα της ελληνικής γης, ολόκληρο το κράτος, ολόκληρη τη Διοίκηση και σύμπασα την οικονομία - γι’ αυτό βρίσκονται επί ποδός πολέμου.
Και επειδή τα μόνα που "ανήκουν στους Ελληνες" είναι τα χρέη που δημιούργησαν οι πραγματικοί εχθροί της Ελλάδας - δηλαδή οι κυβερνήσεις της ρεμούλας- γι’ αυτό αυτές τις κρίσιμες μέρες δεν λειτουργεί τίποτε και οι Ελληνες βρίσκονται στα σπίτια τους ή στους δρόμους, παλεύοντας για τη χώρα τους.
Για τη χώρα τους, που την άρπαξαν ξένοι -Κύριος οίδε με ποιες μίζες στους εδώ συνεργάτες τους- οι οποίοι με τη Σύμβαση του Μνημονίου υποθήκευσαν την Ελλάδα.
Διότι το Ελληνικό Ζήτημα δεν είναι, πια, ούτε οικονομικό ούτε πολιτικό, είναι εθνικό. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου του ελληνισμού. Ο οποίος καταδικάζεται - χωρίς ποτέ να ερωτηθεί- να ζήσει σε μια ανυπόφορη μιζέρια, να διώξει στα ξένα τα παιδιά του, πρόσφυγες, να βλέπει εκποιούμενη την περιουσία του, να βλέπει την πατρίδα του να κόβεται φέτες και να την παίρνουν για ένα κομμάτι ψωμί οι αγοραίοι (και χυδαίοι) της εσπερίας, να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να βοηθήσει τους γέρους γονείς του ή τα ανήλικα παιδιά του, να έχει παραδοθεί η ευλογημένη χώρα του στους νέους "Μνηστήρες", οι οποίοι, όπως τους μυθικούς της Οδύσσειας, κατατρώγουν το βιός του ελληνικού λαού και που σύντομα, θα εκπορνεύουν και τις κόρες του.
Οι Ελληνες πατριώτες ας δώσουν το "παρών". Οχι μόνο για να υπερασπιστούν τα ιερά και τα όσια, τα οποία σκυλεύουν οι τροϊκανοί με τους εδώ συνεργάτες τους, αλλά και προκειμένου να αποκαλύψουν ότι όλοι εκείνοι που παριστάνουν τους πατριώτες είναι κοινοί λαοπλάνοι, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα οφίτσιά τους και για το σαρκίο τους.
Ας μη λείψει κανείς. Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο τον οποίο δεν επεδίωξε, αλλά της τον επέβαλαν οι ξενόφερτοι λυμεώνες!
Η αντίσταση είναι πατριωτικό καθήκον...

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Δεν μπορώ να εγγυηθώ μία άμεση λύση σήμερα,,, Τότε παράταττα και Σπίτη…


Από τα "λεφτά υπάρχουν", ο πρωθυπουργός πέρασε στο ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί μια άμεση λύση, ομολογώντας έτσι την αποτυχία των προγραμμάτων λιτότητας που επέβαλε ισοπεδωτικά στον ελληνικό λαό.
"Δεν μπορώ να εγγυηθώ μία άμεση λύση σήμερα", ανέφερε σε συνέντευξή του ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε στο "Πρώτο Θέμα" και επιχειρώντας να δώσει μια εικόνα της κατάστασης στην οποία έχουμε περιέλθει η Ελλάδα
είπε: "Η κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα μας είναι πρωτόγνωρη. Παλεύουμε για μία μόνιμη λύση που θα άρει σε μεγάλο βαθμό την αβεβαιότητα για το μέλλον της χώρας. Να ξέρουμε όλοι τι μάς ξημερώνει αύριο...". Αναφερόμενος στο διεθνές περιβάλλον επισημαίνει ότι "οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες αν η ΕΕ δεν δώσει λύση".
Επίσης, παραδέχεται πως μέλλον για τον Έλληνα υπάρχει μόνο στο... εξωτερικό. Και ότι "κατανοεί απόλυτα την ανάγκη να βρει ο νέος το δρόμο του εκτός Ελλάδας, έστω και προσωρινά".
Εν όψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προειδοποιεί ότι αν η Ευρώπη δεν μπορέσει να λύσει τα προβλήματά της, οι συνέπειες θα είναι απρόβλεπτες για όλους. "Δεν είμαστε εμείς ο Ατλαντας που θα πάρει στις πλάτες του όλα τα προβλήματα της Ευρώπης. Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί, ούτε η Γερμανία", αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι ο ίδιος "πονάει, θλίβεται και αγανακτεί" όταν συγκρίνει την Ελλάδα του 2004 με αυτή του 2009, την Ελλάδα που ήταν μια πρωταγωνίστρια ευρωπαϊκή δύναμη στα Βαλκάνια, με την Ελλάδα που έχει χάσει της αξιοπιστία της στην Ευρώπη. Διευκρινίζει πάντως ότι δεν υπόσχεται ότι η χώρα θα βγει από την περιπέτεια που βιώνει χωρίς πόνο και προσπάθεια

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Λούκα Κατσέλη Θωμάς Ρομπόπουλος Σοφία Γιαννακά Σας βαρέθηκε πιά ο Λαός…

Συνεχίζεται η γκρίνια στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ για τη ψήφιση του πολυσυζητημένου άρθρου 37 για τις κλαδικές συμβάσεις, με αρκετούς βουλευτές να δείχνουν ότι είναι ανένδοτοι να το ψηφίσουν!!!

Ο Βενιζέλος στα ίσα τους θέτει το δίλημμα με μια νέα τρίπλα για δήθεν «προαπαιτούμενο για την εκταμίευση της έκτης δόσης» ενώ τονίζει ότι "η ισχύς της αναστολής (της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων) προσδιορίζεται ως το τέλος του Μεσοπρόθεσμου, ή όσο ισχύσει το πρόγραμμα στήριξης"…

Εν τω μεταξύ, ήδη το Μεσοπρόθεσμο παρατάθηκε μέχρι το 2015 , ενώ είναι άγνωστο πότε θα πάει καλύτερα η ελληνική οικονομία και με δεδομένο και τα δείγματα γραφής που έχει να επιδείξει έως τώρα η κυβερνητική πολιτική, ούτε αυτή τη φορά θα έχει επιτυχία…

Στην επιχείρηση της σωτηρίας μας και πάλι στο ίδιο έργο θεατές οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όπως τότε που ψήφισαν χωρίς καμία αναστολή το Μεσοπρόθεσμο , την καταιγίδα μέτρων και υπό-μέτρων. Βέβαια που και που ακούγεται και καμία φωνή διαμαρτυρίας, για να τους δικαιολογεί στη συνείδηση της κοινής γνώμης που ακόμα τους πιστεύει και τους ακολουθεί .

Αυτή τη φορά η Λούκα Κατσέλη και η Σοφία Γιαννακά, έχουν προειδοποιήσει ότι θα καταψηφίσουν το άρθρο 37 εάν δεν αλλάξει ή δεν αποσυρθεί, ενώ για άλλη μια φορά ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Θωμάς Ρομπόπουλος απειλεί να παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα!

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κρίμα να ολισθαίνετε κάθε μέρα και περισσότερο σ’ έναν πολιτικό και ηθικό κατήφορο…

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Για τον κάθε άνθρωπο στην οικουμένη και σε όλες τις εποχές υπάρχει πάντοτε μια πορεία προς τη Δαμασκό . Ο καθένας μας κάποτε στη ζωή συμβαίνει να αντιλαμβάνεται ότι έχει ακολουθήσει λαθεμένη πορεία. Και ξαφνικά, ένα σωτήριο υπέρλαμπρο φώς δείχνει το λάθος, δείχνει το μάταιο του προς κέντρα λακτίζειν . Χωρίς καμμιά απολύτως αντιπολιτευτική διάθεση, χωρίς την παραμικρή πρόθεση να θίξω την πολιτική σας τιμή, σας απευ θύνω σήμερα έκκλιση δραματική να επαναξετάσετε την πορεία σας. Διότι είναι αλήθεια κρίμα να ολισθαίνετε κάθε μέρα και περισσότερο σ’ έναν πολιτικό και ηθικό κατήφορο που οπωσδήποτε σεν σας ταιριάζει. Ξεχάστε για λίγο,κύριοι του ΠΑΣΟΚ τους φανατισμούς της μικρόψυχης κομματικής αντιπαράθεσης και προσπαθείστε, έστω και την ύστατη ώρα, να δείτε σε ποιο σημείο σας έχει οδηγήσει η λαθεμένη πορεία σας που με αλλόκοτο πείσμα μέχρι σήμερα ακολουθείτε. Πείτε μου τώρα ειλικρινά; Αισθάνεστε εντάξει απέναντι στην πολιτική σας συνείδηση; Ήταν αυτό μια πράξη που σας τιμα; Ήταν μήπως μια εικόνα που πρόσθετε στο κύρος της βουλής και στην πολιτική τιμή και αξιοπρέπεια του βουλευτή;

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ...Ο ΠΛΕΟΝ ΨΕΥΤΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ ....


ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ... Ο ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ...Ο ΠΛΕΟΝ ΨΕΥΤΗΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΟΓΟ .... ΒΓΗΚΕ ΑΠΛΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ "ΕΝΑ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Η ΟΠΟΙΑ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΛΕΨΙΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΥΠΟΒΑΛΕΙ ΟΙ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ..... ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΕΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΡΕΒΑΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΩΚΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ!!!"