Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Κατέστησε την Ελλάδα ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και κατοχική.


Με τις εξελίξεις στην Ευρώπη- ο χρόνος που έχει στη διάθεσή της η Ελλάδα είναι ασφυκτικός...
Οτι οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ υπουργοί συνεχώς αναβάλλουν να λάβουν αποφάσεις και οι εβδομάδες κυλούν... Και,
Οτι η μη δρομολόγηση της «επόμενης μέρας» από τον κ. Γ. Παπανδρέου και η εκκρεμότητα περί τη διαδοχή του, δυναμιτίζει την κυβέρνηση και δίνει την εικόνα και την εντύπωση διάλυσης...
Βεβαίως, δεν είμαστε σίγουροι ότι θα μεταχειριστεί αυτή τη γλώσσα ο κ. Παπαδήμος. Διότι, ανήκοντας και ο ίδιος στην επιστημονική και τεχνοκρατική ελίτ, χρησιμοποιεί μια άλλη γλώσσα, τους κώδικες της οποίας αμφιβάλλουμε αν γνωρίζει ο κ. Γ. Παπανδρέου.
Ούτε, φυσικά, θα αναμέναμε να πει στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι με τις πολιτικές που άσκησε επί μια διετία ως κυβέρνηση και επί πεντέμισι χρόνια ως αντιπολίτευση, κατέστησε την Ελλάδα ανυπόληπτη, ταπεινωμένη και κατοχική. Αυτή τη γλώσσα την αποφεύγουν οι κορυφαίοι ειδικοί.
Γι’ αυτό, άλλωστε, και ο κίνδυνος να τους ξεπεράσουν όλους τα γεγονότα είναι ορατός. Και όταν λέμε όλους, εννοούμε τόσο τον κ. Παπαδήμο, όσο και τους κ.κ. Γ. Παπανδρέου, Αντ. Σαμαρά και Γ. Καρατζαφέρη - όταν, μάλιστα, η μεν ελληνική κοινωνία βράζει, η δε Ευρώπη πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο - αιχμάλωτη των Αγορών, των «Αξιολογικών Οίκων» και των «Αξόνων».
Στο κάτω - κάτω, είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Οταν η δημοκρατία εκδιώκεται βιαίως όχι μόνο από την οικονομία και την κοινωνία, αλλά και από την πολιτική, όλα τα δεινά είναι και δυνατά και -συχνά- αναπόφευκτα!

Δεν είμαστε ούτε έτοιμοι, ούτε άξιοι να υπερασπιστούμε τη χώρα μας...

Αν εξακολουθήσουμε να κάνουμε το βλάκα, το μόνο που θα πετύχουμε, είναι να πείσουμε απολύτως την Αγκυρα, αλλά, ακόμα πιο σοβαρό, και τη διεθνή κοινότητα, ότι δεν είμαστε ούτε έτοιμοι, ούτε άξιοι να υπερασπιστούμε τη χώρα μας. Και το μήνυμα αυτό, μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο.

Οι ελληνικές ηγεσίες που τόσα χρόνια κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ως προς τα ελληνοτουρκικά, πρέπει να αποφασίσουν κάποτε, και μάλιστα πλέον πολύ σύντομα, αν αισθάνονται ότι εκπροσωπούν μια κυρίαρχη χώρα και έναν ελεύθερο λαό.

Δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να κάνουν ότι δεν κατάλαβαν, όπως έκαναν άλλωστε και με την οικονομική κρίση, όπου ένα πρωί ξυπνήσαμε και μάθαμε ότι η χώρα έχει καταρρεύσει. Δεν δικαιούνται ούτε μπορούν να σιωπούν.

Για να μη συμβεί το ίδιο λοιπόν και με την επικράτεια της χώρας, πρέπει να κάνουν κάτι για να υπερασπιστούν αυτόν τον τόπο.

Αλλιώς, για όλα αυτά, θα αποφασίσουν άλλοι, τώρα που τα πάντα γύρω μεταβάλλονται και που οι αντιστάσεις της Ελλάδας δοκιμάζονται και μετριούνται από εχθρούς και φίλους που μετράνε τη σοβαρότητά μας: οι πρώτοι για το αν θα πάνε, όποτε το θελήσουν, ένα βήμα παραπέρα και οι δεύτεροι για το αν η Ελλάδα προτίθεται να λειτουργήσει ως κράτος και αν μπορούν να βασιστούν ευρύτερα σε αυτήν. Θα βγάλουν όλοι τα συμπεράσματά τους από την ελληνική στάση απέναντι στις αποκαλύψεις Γιλμάζ. Και θα είναι καθοριστικά για το μέλλον της χώρας…