Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Ο κύκλος είναι ο ίδιος και αφόρητα απαράλλακτος.

Ο κύκλος είναι ο ίδιος και αφόρητα απαράλλακτος: στο μεσοδιάστημα που συνδέει τις καθόδους της τρόικας στην Ελλάδα, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι οι αντοχές της κοινωνίας εξαντλήθηκαν και ότι η επιβολή νέων μέτρων σε μια εξουθενωμένη χώρα συνιστά οικονομικό παραλογισμό. Αυτοί το λένε, οι άλλοι προφανώς το ακούνε, αλλά τα πράγματα παίρνουν πάντα τον δρόμο τους: οι δανειστές, με «εργαλείο» τη δόση, πιέζουν για νέα μέτρα, η εκάστοτε κυβέρνηση αμύνεται σθεναρά, αλλά, όπως αποδεικνύεται, το βαρέλι των πάσης φύσεως περικοπών δεν έχει πάτο.
Κάπως έτσι εξελίχθηκε και η υπόθεση της διαθεσιμότητας, η οποία από μέτρο στο πλαίσιο της «κινητικότητας» εξελίσσεται σε μέθοδο αποσυμφόρησης του Δημοσίου με συνοπτικές και -το χειρότερο- οριζόντιες διαδικασίες. Που πάει να πει ότι η Δημοτική Αστυνομία, οι σχολικοί φύλακες και οι καθηγητές επαγγελματικών λυκείων οδεύουν προς την έξοδο, όχι επειδή δεν βρήκε κανένα ονοματεπώνυμο στο υπουργείο του όπως μας αποκάλυψε ο κ. Μητσοτάκης, αλλά επειδή άπαντες οι συνάδελφοί του -και όχι μόνο ο δακτυλοδεικτούμενος Μανιτάκης- δεν δέχτηκαν να αξιολογηθεί κανένας σε όλο τον δημόσιο τομέα.