Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Το όνομά του θα έχει συνδεθεί με την καταστροφή της χώρας.


Ο Γ. Παπανδρέου δεν επιθυμεί εκλογές. Αν έφευγε τώρα, το όνομά του θα έχει συνδεθεί με την καταστροφή της χώρας. Ο πρωθυπουργός θα ήθελε οι εκλογές να γίνουν όσο το δυνατόν αργότερα, κατά προτίμηση το 2013, ώστε μέχρι τότε να έχει δοθεί κάποια λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα και να μπορεί να πει ότι «πήρα σκληρά μέτρα, αλλά τουλάχιστον σταθεροποιησα την κατάσταση και η χώρα απέφυγε τα χειρότερα». Δεν είναι καθόλου εύκολο όμως τα πράγματα να έλθουν όπως τα σχεδιάζει. Πρώτα απ' όλα ο δικός του σχεδιασμός δεν είναι κατ' ανάγκην και σχεδιασμός των υπουργών του, κάποιοι εκ των οποίων θέλουν να γλιτώσουν το βαρύ φορτίο και περιμένουν να φύγει ο Γ. Παπανδρέου για να τον διαδεχθούν στην αρχηγία. Οι περισσότεροι βουλευτές επίσης θα προτιμούσαν να βρίσκονται στα έδρανα της αντιπολίτευσης παρά της κυβέρνησης. Γι' αυτό, λοιπόν, παρότι δεν τις θέλει ο κ. Παπανδρέου, οι εκλογές μπορεί να προκύψουν από «ατύχημα». Είναι νωρίς για να πει κάποιος τι θα μπορούσε να βγει από κάλπες, αλλά με τα μέχρι στιγμής δεδομένα το προβάδισμα το έχει η Ν.Δ. Αν αυτό επιβεβαιωνόταν, θα μπορούσε να οδηγήσει σε συμμαχική κυβέρνηση μετά τις εκλογές; Πώς το ΠΑΣΟΚ (προφανώς με νέα ηγεσία), θα δεχόταν να βάλει πλάτη στον Α. Σαμαρά για να περάσει τα δύσκολα μέτρα τα οποία θα έχουν οδηγήσει εκείνους εκτός εξουσίας; Οπως ξέρουμε καλά από τις εμπειρίες του παρελθόντος, δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση.

Το μόνο που θα ανάγκαζε τα δύο κόμματα σε σύμπραξη θα ήταν μια καταστροφή. Οχι επικείμενη. Συντελεσθείσα. Γιατί ακόμη και όταν η χωρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, διάθεση συνεννόησης δεν υπάρχει, παρόλο που και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. είναι δεδομένο ότι τις βασικές συνταγές της Ε.Ε. θα εφαρμόσουν. Ομως, ύστερα από μια καταστροφή, οι πολίτες πρέπει να έχουν παραφρονήσει για να θελήσουν να στηριχθούν σε αυτούς που με λάθη ή παραλείψεις δεν την απέτρεψαν.