Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Το ραβδάκι της αισιοδοξίας


Και ξαφνικά σαν μια καλή νεράιδα με το μαγικό ραβδί της να τους ακούμπησε όλους μπολιάζοντάς τους αισιοδοξία και καλοσύνη: Μέγαρο Μαξίμου, θεσμούς, Βαρουφάκη, ακόμη και ο Σόιμπλε δείχνει πιο γλυκός, ο Λαφαζάνης πιο ήπιος, η Ανγκελα... μητερούλα. Αν δεν πιστεύετε στις νεράιδες, υπάρχει και η πιο πεζή εξήγηση: η απειλή του κ. Ντράγκι ότι εάν δεν κάνουμε κάτι, επέρχεται ο ξαφνικός θάνατος, τους συνέφερε προς στιγμήν όλους.
Ο κ. Γιούνκερ, που δεν το βάζει κάτω εδώ και πέντε χρόνια, εμφανίστηκε και πάλι σαν τον Σούπερμαν στο παρά ένα να σώσει την παρτίδα...
Ετσι εξεδόθη η κοινή δήλωσή του με τον κ. Τσίπρα. Αυτή που αναβίωσε την «αξιολόγηση» που προέβλεπε η απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου και έβαλε στο τραπέζι και το Ασφαλιστικό και τα εργασιακά και τους μισθούς... Προφανώς όχι για καλό (μας). Αλλά έπρεπε να εξευμενιστεί το θηρίο στη Φρανκφούρτη.
Και έτσι άρχισε η αισιοδοξία. Κανείς δεν θέλει τώρα που είμαστε κοντά στο σημείο μηδέν να κατηγορηθεί για ό,τι συμβεί. Κανείς δεν θέλει αίμα στα χέρια του. Αλλά κι αν όλα πάνε καλά, οι αισιόδοξοι θα σπεύσουν να μοιραστούν την επιτυχία...
Η ελπίδα της κυβέρνησης είναι ότι τη Δευτέρα θα αρκεί αυτή η αισιοδοξία για μια δήλωση προόδου που θα διασκεδάσει τις ανησυχίες του ΔΣ της ΕΚΤ, ώστε να μας ανοίξει τη στρόφιγγα για μερικές σταγόνες ρευστότητας και να πληρωθεί την Πέμπτη το ΔΝΤ.
Η προσδοκία είναι ότι δεν θα χρειασθεί να κάνουμε και πολλά, καθώς η δική μας μετάφραση της δήλωσης με τον Γιούνκερ περιέγραφε απλώς τις «κόκκινες γραμμές» μας για «συλλογικές διαπραγματεύσεις στα ευρωπαϊκά πρότυπα» και «συνταξιοδοτικό που αποτρέπει τη φτώχεια στην τρίτη ηλικία». Και ότι αυτά που νομίζουν οι άλλοι ότι έχουμε συμφωνήσει δεν είναι συμφωνημένα, εάν δεν καταλήξουμε σε τελική συμφωνία ώστε να δεχθούν και τα δικά μας...
Σαν να επαναλαμβάνεται η κωμωδία της 20ής Φεβρουαρίου, όταν «παραπλανηθήκαμε» για όσα υπογράφαμε.
Τότε όμως υπήρχε ακόμη στοιχειώδης εμπιστοσύνη και φυσικά χρόνος δύο μηνών. Τώρα ούτε χρόνος υπάρχει ούτε χρήμα, ενώ και η εμπιστοσύνη έχει πια εξαντληθεί. Και το κόλπο είναι πια γνωστό.