Μπορεί να γίνει αύριο, αλλά προς το παρόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί σοβαρή κυβερνητική εναλλακτική πρόταση.

Μπορεί να γίνει αύριο, αλλά προς το παρόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί σοβαρή κυβερνητική εναλλακτική πρόταση. Κι αυτό άσχετα από τις όποιες επιφυλάξεις έχει ή δεν έχει κάποιος για το πρόγραμμά του. Το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι δείχνει να έχει εξαντλήσει την όποια δυναμική του και δεν φαίνεται ικανός να προσεγγίσει ποσοστά που θα του εξασφάλιζαν την αυτοδυναμία.
Φυσικά ούτε και η Νέα Δημοκρατία είχε τέτοια δυνατότητα ή, υπό τις παρούσες συνθήκες, θα μπορούσε να αποκτήσει, αλλά διαθέτει και, κατά πάσα βεβαιότητα, θα διαθέτει και στο μέλλον πολιτικές συμμαχίες. Κάτι που ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να μην έχει και να μη θέλει ν' αποκτήσει. Φυσικά τίποτα δεν αποκλείει ν' αποβούν και για τη ΝΔ εκλογικά άχρηστες οι συμμαχίες της, αν η πτωτική πορεία του ΠΑΣΟΚ δεν αναστραφεί, αλλά αυτό δεν θ' αλλάξει σε τίποτα την απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς θα επισφραγίσει την ακυβερνησία που λέγαμε.

Και δυστυχώς για τον Αλ. Τσίπρα και τις εύλογες φιλοδοξίες του, το πρόβλημά του δεν είναι μόνο ότι δεν διαθέτει πολιτικές συμμαχίες, είναι και ότι δεν θα μπορέσει ακόμη και να τις επιδιώξει αν ενδεχομένως τις χρειαστεί. Οι εσωκομματικοί συσχετισμοί είναι τέτοιοι που μόνο προς την πλευρά του ΚΚΕ του επιτρέπουν να κοιτάξει, έστω κι αν αυτό δεν θέλει να τον δει. Αν και ούτως ή άλλως το σημερινό ΚΚΕ δεν θα είχε να προσφέρει αρκετά.

Γι' αυτό και όσοι προβληματίζονται αν θα είναι προτιμότερο για τον Τσίπρα να γίνει τώρα ή σε ένα ή δύο χρόνια πρωθυπουργός, καλό θα είναι να θυμούνται ότι απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια εξέλιξη είναι να ξεκαθαρίσει αν και με ποια «παρέα» θα το προσπαθήσει.