Ζητάει και τα... ρέστα

Με τον ρυθμό που τρέχουν οι εξελίξεις την τελευταία πενταετία, ακόμη και μία μέρα συχνά μοιάζει με αιώνα. Ετσι φαίνεται πως σκέφθηκε και ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, που ως γνωστόν ήταν ο μοιραίος άνθρωπος για τη χώρα αφού μας οδήγησε σε επτά μήνες στο μνημόνιο και διέλυσε τα πάντα και τώρα ζητάει και τα... ρέστα. Πονηρά σκεπτόμενος αρχικώς επικαλέσθηκε ότι παρέλαβε καμένη γη (ως έναν βαθμό ήταν έτσι) από τον προκάτοχό του Κ. Καραμανλή, ο οποίος να θυμίσουμε ότι από τότε που άφησε την πρωθυπουργία επέλεξε συνειδητά τη σιωπή και του απέδωσε.

Ο Γιώργος όμως δεν το βάζει κάτω, θεωρεί ακόμη πως η πατρίς τού οφείλει, πέραν των όσων ήδη έχει απολαύσει σε όλα τα πεδία. Ακόμη χειρότερα δείχνει να πιστεύει ότι η μνήμη των Ελλήνων είναι ασθενής και αναμένει την αποθέωση διότι δεν μπορεί να εξηγηθεί διαφορετικά το απονενοημένο που έκανε την Παρασκευή. Μόνον στον βαθμό που πίστευε ότι η παλινόρθωση είναι νομοτέλεια για τους γόνους θα δικαιολογούσε την κίνησή του, που μόνον διαλυτικά μπορεί να λειτουργήσει στο ήδη αποδεκατισμένο κόμμα του χάρις στα δικά του έργα και ημέρες.

Επειδή ο ίδιος δεν δείχνει να θυμάται τι συνέβη, καλό θα ήταν κάποιος να τον συνεφέρει μήπως και καταλάβει ότι τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ την προκάλεσε εκείνος ως πρωθυπουργός. Αυτός ήταν που έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και έδεσε τη χώρα πισθάγκωνα, από ανοησία ή σκοπιμότητα δεν έχει πια καμία σημασία. Τη συνεργασία με τη Δεξιά εκείνος την προώθησε και την αποδέχθηκε ως λύση λυτρωτική, για να ξεφύγει από την γκάφα του δημοψηφίσματος, που πήγε να τινάξει στον αέρα τη ζώνη του ευρώ και πρωτίστως να πετάξει τη χώρα έξω από το ενιαίο νόμισμα.

Το πώς λειτούργησε ως αρχηγός είναι γνωστό στους πάντες που έχουν μια κάποια σχέση με το ΠΑΣΟΚ έστω και εξ αποστάσεως. Το ίδιο ισχύει και για τους ακατανόητους πειραματισμούς του στην κυβέρνηση, ειδικά το πρώτο τρίμηνο. Χαρακτηριστικότερο της άγνοιάς του το επεισόδιο με την Α. Μέρκελ και τους άλλους Ευρωπαίους ηγέτες τον Δεκέμβριο του 2009, οπότε και του συνιστούσαν μετριοπαθή και συνετή οικονομική πολιτική και εκείνος απαντούσε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος και πως δεσμεύεται από το προεκλογικό του πρόγραμμα! Τώρα, ύστερα από όλα αυτά, ονειρεύεται επιστροφές σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει. Τι κρίμα.