Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

Καμένη γη!

Καμένη γη!
Ο όρος «καμένη γη» είναι από τους συμβολικά φορτισμένους της μεταπολιτευτικής μας διαδρομής.
Ετσι χαρακτήριζε την κατάσταση της χώρας κάθε εταίρος του δικομματικού σκηνικού, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνησή της, για να δικαιολογήσει την πολιτική που θα... αναγκαζόταν να εφαρμόσει, ώστε να παραδώσει με τη σειρά του την «καμένη γη» στον άλλο εταίρο, όταν με το καλό η εξουσία άλλαζε ξανά χέρια!
Θα περίμενε κανείς στις μέρες μας να αλλάξουν τα πράγματα. Οχι τόσο γιατί ο ένας πια δικομματικός εταίρος διατείνεται ότι εκπροσωπεί τη ριζοσπαστική Αριστερά -γρήγορα έδειξε άλλωστε ότι θα καλύψει... επάξια και από κάθε άποψη το κενό του αντικατασταθέντος εταίρου-, όσο γιατί η κρίση είναι τόσο βαθιά που θα υποχρέωνε τους παράγοντες ενός φθαρμένου και αποτυχημένου πολιτικού συστήματος να αλλάξουν ρότα. Να αντιληφθούν ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται ευρεία πολιτική συναίνεση, όπως το ζήτησε από το βήμα της Βουλής ο Σπύρος Λυκούδης, όπως το ζήτησαν με κοινή έκκλησή τους 8 βουλευτές, όπως φαίνεται -δημοσκοπικά- να το ζητάει η πλεοψηφία των πολιτών. Συναίνεση σε θέματα-κλειδιά, όπως η κοινή προσπάθεια για μια εθνική διαπραγμάτευση που θα καταστήσει το χρέος βιώσιμο, η απαίτηση για ουσιαστική συνταγματική αναθεώρηση, η ανάγκη για... εκδημοκρατισμό του εκλογικού νόμου κ.ά. Η συναίνεση, όμως, όπως φάνηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή της έναρξης της διαδικασίας εκλογής του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, επετεύχθη για την υπεράσπιση και μόνο της χειρότερης παρακαταθήκης του πολιτικού συστήματος. Για την υπεράσπιση της θεωρίας της «καμένης γης». Κυβέρνηση και αντιπολίτευση μετατρέπουν, μέσα σε κλίμα ακραίου λαϊκισμού και ανεύθυνης κινδυνολογίας, τη χώρα σε μια πραγματικά καμένη γη, αδιαφορώντας ακόμα και για το ότι μπορεί να είναι οι ίδιοι που θα υποχρεωθούν να τη διαχειριστούν στο άμεσο μέλλον. Και πάνω απ' όλα, αδιαφορώντας για τις αιματηρές θυσίες που έκαναν οι πολίτες για να φράξουν τον δρόμο στη φωτιά!
Η χώρα δεν έχει άλλα περιθώρια για κάψιμο...
Η ανεξέλεγκτη κινδυνολογία σπέρνει τον φόβο και τον πανικό, οδηγεί τους πολίτες σε κινήσεις απελπισίας, δυσφημεί την Ελλάδα διεθνώς, δυσκολεύοντας κάθε μελλοντική διαπραγμάτευση, όποιος κι αν την κάνει. Κρύβει ταυτόχρονα τους πραγματικούς και μεγάλους κινδύνους που ελλοχεύουν. Χρειάζεται το συντομότερο δυνατό μια προοδευτική κυβέρνηση. Κι επειδή, λόγω της κρίσης, τα μαγαζιά που πούλαγαν ταμπέλες... προοδευτικότητας έχουν κλείσει οριστικά, προοδευτική θα είναι στην πράξη η κυβέρνηση που θα αποφασίσει να κάνει τις ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα για να βγει από την κρίση και να τραβήξει μπροστά. Μια κυβέρνηση που θα τη μετατρέψει από «καμένη γη» σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα!