Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

Υπάρχει μια επιπλέον αγωνία: αυτή η Οδύσσεια που ζούμε, έχει Ιθάκη;

Μέσα στον καταιγισμό των άδικων και ταυτόχρονα ανι­σόρροπων φόρων που επω­μίζονται, ως μη ώφειλαν, οι ασθενέστερες τάξεις, υπάρχει μια επιπλέον αγωνία: αυτή η Οδύσσεια που ζούμε, έχει Ιθάκη;
 
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι πολίτες που προβληματίζονται σοβαρά για το τι συμ­βαίνει και για το τι μέλλει γενέσθαι, για το πού θα βγάλει αυτό το ταξίδι ή, ακόμα πιο συγκεκριμένα, αν θα προκύψει έστω και ένα μακροπρόθεσμο όφελος για τον τόπο… Τι θα αφήσει πίσω της αυτή η κρί­ση, εκτός από τις οδυνηρές συνέπειες στη ζωή μας;
 
Το ανησυχητικό μέσα σε όλα τα άλλα είναι ότι κανείς από όσους συμμετέχουν στο σύστημα εξουσίας – πολιτικά κόμ­ματα, ΜΜΕ, συνδικάτα, φατρίες, ισχυροί παράγοντες και οι συν αυτοίς – δεν μοιά­ζει διατεθειμένος να δεχτεί να αλλάξουν οι χρόνιες στρεβλώσεις αυτής της κοινω­νίας. Συνεχίζοντας το ίδιο κομματικό βι­ολί, χρίζονται μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί και παρατάσσονται σε αντίπαλα στρατόπεδα, απ’ όπου ανταλλάσσουν απύθμενης θρασύτητας επιχειρήματα χυδαίου λαϊκισμού, αχαλίνωτης ανευθυ­νότητας, βλακωδών αναλύσεων, αντιαι­σθητικού λεξιλογίου.