Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα της οικονομίας καμία σχέση δεν έχει με την όποια ρύθμιση χρέους.

Ο​​ι κυβερνητικοί παράγοντες εμφανίζουν τη συζήτηση για την αναδιαπραγμάτευση του χρέους ως επαρκές αντάλλαγμα των μέτρων που θα αποδεχτούν για το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου.
Το ενδιαφέρον ημών των υπολοίπων για τη ρύθμιση του χρέους είναι μικρότερο. Οσοι μάλιστα έχουν κατανοήσει το βαθύτερο παραγωγικό πρόβλημα της χώρας, τα χαρακτηριστικά του χρέους και τις βαθιές αδυναμίες διακυβέρνησης, γνωρίζουν ότι το χρέος δεν είναι το πρώτο πρόβλημα. Δεν αποτελεί  εμπόδιο  στην  ανάκαμψη. Ούτε  η χαλάρωση της λιτότητας εξαρτάται από αυτήν τη συζήτηση.
Το ενδιαφέρον των πολιτών από την πολυαναμενόμενη συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους οφείλεται σε δύο άλλους λόγους. Ο ένας συνδέεται με τη μυθολογία του χρέους. Πολλοί πιστεύουν ότι οι φόροι και οι περικοπές του μνημονίου γίνονται προκειμένου να εξευρεθούν τα χρήματα που χρειάζεται το κράτος για να αποπληρώνει το κεφάλαιο του χρέους. Ετσι, όταν αυτές τις μέρες η επικαιρότητα πλημμυρίζει από σενάρια εισπρακτικών μέτρων, πολλοί είναι εκείνοι που υποθέτουν ότι όλα αυτά τα μέτρα λαμβάνονται υπό τη σπάθη της αποπληρωμής του χρέους. Η προθεσμία του Ιουλίου για την πληρωμή μέρους του χρέους προς την ΕΚΤ, με την οποία ο Τόμσεν υποτίθεται ότι θα επιχειρούσε να εκβιάσει την κυβέρνηση, σύμφωνα με την ανάγνωση Τσίπρα της υποκλαπείσας τηλεφωνικής συνομιλίας, αποσκοπούσε στην αύξηση του άγχους εκείνων που έχουν πιστεύσει τις ανοησίες με τις οποίες η προπαγάνδα Καμμένου και ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι εμείς οι νουνεχείς, καταταλαιπωρημένοι αλλά υπομονετικοί πολίτες υποθέτουμε πως η ρύθμιση του κρατικού χρέους αποτελεί προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Ο κ. Τσίπρας έχει «παίξει» και σε αυτό το ταμπλό. Σε συνέντευξή του υποσχέθηκε ότι «το Πάσχα θα ’ρθει με την Ανάσταση της οικονομίας», ενώ ο υπουργός Κατρούγκαλος δήλωσε ότι «είμαστε έτοιμοι για εκτόξευση»!
Το πρόβλημα με όλους αυτούς είναι ότι λένε σήμερα κάτι πολύ διαφορετικό από εκείνο που είχαν πραγματικά αποστηθίσει και με το οποίο είχαν γίνει «λαϊκοί ήρωες» και τελικώς εξελέγησαν. Ελεγαν και πίστευαν ότι η οικονομία και ο λαός θα ανασάνουν μόνον όταν το χρέος θα έχει περικοπεί αγρίως ή, ακόμη καλύτερα, θα έχει πλήρως διαγραφεί. Θα σας τα υπενθυμίσει αυτές τις μέρες η κ. Κωνσταντοπούλου: αν το καραβάκι της δραχμής, στην προμετωπίδα του κόμματος που ίδρυσε, πλέει ανάλαφρο, είναι γιατί έχει ρίξει στη θάλασσα το επονείδιστο βάρος, κατά την πρώην πρόεδρο της Βουλής.
Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα της οικονομίας καμία σχέση δεν έχει με την όποια ρύθμιση χρέους. Πρέπει πρώτα να ανασυνταχθεί, να επιστρέψει η εμπιστοσύνη και να βρεθούν επενδυτές. Οταν θα έχουμε όλα τούτα, τότε και μόνον θα είναι χρήσιμο να έχει μπει σε τάξη το δημοσιονομικό θέμα και σε κάποιον βαθμό το μακροχρόνιο ζήτημα του χρέους.
Έντυπη