Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Τα έχουν παίξει οι κυβερνώντες εν όψει ΔΕΘ…

Τα έχουν παίξει οι κυβερνώντες εν όψει ΔΕΘ… Το στομάχι τους πηγαίνει στην πλάτη σκεπτόμενοι τι θα τους σούρουν οι διάφοροι φορείς με τους οποίους θα έρθουν σε επαφή εκεί καθώς και οι αγανακτισμένοι που φαίνεται να επιστρέφουν δρυμήτεροι μετά τον λήθαργο του καλοκαιριού.

Πιο πολύ από όλους φαίνεται να έχει λαλήσει ο Βενιζέλος … Από την μία συναντιέται με τον Σαμαρά και λέει ότι υπάρχει σύγκλιση απόψεων!!! Και αμέσως μετά τολμά και ξεστομίσει ότι πολλά από τα μέτρα που πάρθηκαν ήταν παράλογα.! «Με το πιστόλι στον κρόταφο λειτουργήσαμε υπό την απειλή της τρόικας», είπε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, αφήνοντας αιχμές εναντίον όσων συμφώνησαν με την τρόικα σε ιδιαίτερα σκληρά και παράλογα μέτρα.

Δηλαδή με λίγα λόγια από την μια τα ρίχνει στους βουλευτές και από την άλλη αφήνει εμφανώς να εννοηθεί ότι δώσαμε γη και ύδωρ και πειραματιστήκαμε στου κασίδη το κεφάλι το οποίο και «αποκεφαλίσαμε».

Φήμες δε ακούγονται ότι η χθεσινή αναβολή της συνάντησης Βενιζέλου – Τρόικα δεν πραγματοποιήθηκε διότι υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να μας ζητηθούν και νέα μέτρα λόγω αποτυχίας μας για ακόμη μια φορά στα έσοδα . Φαίνεται τελικά δεν είναι τυχαίες και οι συνεντεύξεις του Δημήτρη Ρέππα και Ανδρέα Λοβέρδου οι οποίοι φέρνουν και πάλι στην επικαιρότητα το θέμα του τίθεται σε όλες τις συζητήσεις στελεχών του κόμματος, βουλευτών και υπουργών και δεν είναι άλλο από το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Απ’ έξω τους μουντζώνουν κι αυτοί συνεχίζουν την παλιά τους τέχνη.

Δημιουργείται σιγά σιγά στην κυβέρνηση ένας συνασπισμός στασιμότητας. Με πρώτο τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο -ο όποιος αντί να συμμαζεύει δαπάνες, αφήνει να διαρρεύσει ότι το έλλειμμα μπορεί να υπερβεί τα προϋπολογισθέντα και συμφωνηθέντα με την τρόικα -οι υπουργοί ξεθαρρεύουν, νομίζοντας ότι θα γλιτώσουν, ακόμη κι αν βουλιάξει η οικονομία από τις δαπάνες τους. Δεν γνωρίζουμε αν υπολογίζουν σε πρόωρες εκλογές, όπως θρυλείται ότι είναι η προσωπική στρατηγική του κ. Βενιζέλου, αλλά με τα σημερινά ελλείμματα, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτοί οι υπουργοί θα βουλιάξουν μαζί με την οικονομία.

Το χειρότερο που ανέδειξε η κρίση είναι η αδυναμία των Ελλήνων πολιτικών να μάθουν. Απ’ έξω τους μουντζώνουν κι αυτοί συνεχίζουν την παλιά τους τέχνη. Θέλουν να σκορπούν λεφτά και να διευθετούν -με το πολιτικό αζημίωτο- διάφορες υποθέσεις. Πιστεύουν ότι το μέλλον τους είναι το ίδιο με το παρελθόν τους. Είναι οι ίδιοι που συνέβαλαν τα μέγιστα για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Είναι οι πολιτικοί της χρεοκοπίας, σε μια χώρα που χρειάζεται επειγόντως πολιτικούς της ανάκαμψης. Ας το θυμόμαστε αυτό όταν κληθούμε έστω πρόωρα να επιλέξουμε αυτούς που θα μας εκπροσωπήσουν στο Κοινοβούλιο, αντί να κραυγάζουμε «να καεί, να καεί...».

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Γιατί, άραγε, ο πρωθυπουργός καταφεύγει σε τέτοιους αδιέξοδους ...

Γιατί, άραγε, ο πρωθυπουργός καταφεύγει σε τέτοιους αδιέξοδους αυτοσχεδιασμούς; Γιατί αρνείται να ακούσει τους πάντες και να διδαχθεί από την εμπειρία των δύο χρόνων; Η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Δεν μπορεί να ομιλήσει κανείς για «σύνδρομο ιδιαίτερης επιμονής», λ.χ. ξεροκεφαλιάς ή διαρκούς πείσματος όταν ο Γ. Παπανδρέου έχει αποδείξει ως χαρακτήρας ότι παραμένει ευγενής, διαλεκτικός, συνθετικός, συχνά ευέλικτος.
Ομως υποστηρίζουν άλλοι, υπάρχουν πολλά άλλα δείγματα μιας «πεισματικής εμμονής» του κ. Γ. Παπανδρέου, στο «καινούργιο» και στις καθαρά δικές του επιλογές προσώπων ή πράξεων, που δεν είχαν μελετηθεί σοβαρά. Από τις αλλαγές στους λυρικούς τίτλους των υπουργείων (που κανένα δεν συγκίνησαν και σχεδόν ουδείς θυμάται), έως την «πράσινη ανάπτυξη» (με ιδεοληπτική αντίληψη μέχρι πριν από λίγους μήνες) έως τη διαδικασία opengov ή την υπουργοποίηση λ.χ. γυναικών και κολλητών.
Τα δεδομένα αυτά οδηγούν άλλους στη διαπίστωση ότι η εξουσία και μάλιστα τόσο απόλυτη στην Ελλάδα, όπως η πρωθυπουργική, οδηγεί είτε να αυξάνονται οι πεισματικές αντιλήψεις είτε να αποκτώνται σύνδρομα εγωισμού της εξουσίας. Αρτηριοσκλήρυνσης στην καρέκλα.
Ισως γι’ αυτό όλοι οι στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού (δεν εννοώ το υπηρεσιακό οικοσύστημα Μαξίμου) διατηρούνται μέσα στην ανασφάλεια, ενώ σπάνια εκφράζουν με ειλικρίνεια και ευθύτητα τις αντιρρήσεις τους στα πολύωρα (δήθεν) υπουργικά συμβούλια. Τα λάθη παραμένουν, αλλά κάθε τόσο τα προβλήματα συνεργασίας με το Μαξίμου ξεσπάνε και καταλήγουν σε κρίσεις – φθορές του πρωθυπουργού.

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011

<< Η Ιστορία δεν βαδίζει με το κεφάλι κάτω και τα πόδια ψηλά.>>

Ας μην έχουμε, όμως, αυταπάτες. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ως έμπειρος πολιτικός και με ηγετικές φιλοδοξίες θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να διαψεύσει τον εαυτό του. Αλλωστε κάτι ανάλογο είχε πει και το 2007, μετά την ήττα του στη μάχη για την ηγεσία, όταν αποφάσισε να μην συγκροτήσει τον όμιλο προβληματισμού που ήταν για τον Γ. Παπανδρέου «αιτία πολέμου». Και τότε ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι «βάζει την ενότητα της παράταξης πάνω από το προσωπικό συμφέρον του».

Η διαθεσιμότητά του να θυσιαστεί, πότε για την παράταξη, πότε για την πατρίδα, πιστεύει ότι θα εκτιμηθεί δεόντως από τους οπαδούς του κόμματος και, όταν χρειαστεί, αυτοί θα του το αναγνωρίσουν. Πότε; Οταν θα τεθεί θέμα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Η αναβάθμιση του Ευ. Βενιζέλου στον τελευταίο ανασχηματισμό προκάλεσε κύκλο συζητήσεων σχετικά με το αν έχουμε να κάνουμε με παράδοση του δαχτυλιδιού της διαδοχής από τον Παπανδρέου στον Βενιζέλο.

Η φημολογία συντηρείται και εξαιτίας της μερικής «απομάκρυνσης» του πρωθυπουργού από το προσκήνιο, αλλά και της συγκέντρωσης στο πρόσωπο του κ. Βενιζέλου σχεδόν όλων των εξουσιών. Ως πρωθυπουργεύοντα τον αντιμετωπίζουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως η Ν.Δ., η ηγεσία της οποίας εστιάζει τα πυρά της στον υπουργό Οικονομικών, με προφανή στόχο να εξουδετερώσει την όποια θετική δυναμική είχε δημιουργηθεί στον κόσμο με την τοποθέτηση του κ. Βενιζέλου στη δεύτερη θέση της κυβερνητικής ιεραρχίας.

Ωστόσο ο συγκεντρωτισμός σε εποχές οικονομικής κρίσης, πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής έκρηξης δεν έχει πάντοτε καλά αποτελέσματα, ιδιαίτερα μάλιστα αν έχεις να αντιμετωπίσεις σύνθετες υποθέσεις, εντός και εκτός Ελλάδος, χωρίς αντερείσματα. Με τη δημόσια διοίκηση διαλυμένη, ,τους πολίτες σε κατάσταση απόγνωσης και την κυβέρνηση με έλλειμμα συνοχής, δεν μπορείς να αισιοδοξείς. Από ένα σημείο και μετά, άρχισαν να εκδηλώνονται και αμφισβητήσεις από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να δει τι θα κάνει με την κοινωνία.

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να δει τι θα κάνει με την κοινωνία. Δεν μπορούμε να λέμε συνεχώς ψέματα στον ελληνικό Λαό – γιατί το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…
Δυστυχώς, συνεχώς ψέματα. Ψέματα ότι δεν γνώριζαν την κατάσταση της οικονομίας! Ψέματα ότι υπάρχουν χρήματα! Ψέματα ότι το έλλειμμα ήταν 12,6%, ενώ το παρέλαβαν μόνο 8,2% και το υπόλοιπο (ώς τις 31.12.2009) το δημιούργησαν οι ίδιοι! Ψέματα για την κάθαρση της δημόσιας ζωής! Ψέματα για τον δανεισμό, ψέματα και ιεροκρυφίως οι επαφές με το ΔΝΤ! Ψέματα για την ακούσια πορεία προς το Μνημόνιο! Ψέματα για τις προ Μνημονίου επαφές! Ψέματα για τα προ και μετά Μνημόνιο μέτρα! Ψέματα για τα αποτελέσματα των θυσιών του Μνημονίου! Ψέματα για την Ανάπτυξη! Ψέματα για τις περικοπές! Ψέματα για την επέκταση της λιτότητας και στις κυβερνητικές δαπάνες! Ψέματα ή απόκρυψη της αλήθειας για το Αιγαίο, για τις ΑΟΖ, για τις σχέσεις με τη Ρωσία! Ψέματα με τις Αυτοδιοικητικές, αλλά και με τον «Καλλικράτη»! Ψέματα σε κάθε βήμα – είτε σημαντικό, είτε ασήμαντο!
Είναι να θαυμάζει κανείς την υπομονή και την ανοχή του Λαού μας. Ο οποίος άξιζε μια καλύτερη τύχη. Και ο οποίος, πρωτίστως, άξιζε μια καλύτερη πολιτική ηγεσία. Και όχι κάθε φορά να βρίσκεται στο δίλημμα αν πρέπει να προτιμήσει τη Σκύλλα ή τη Χάρυβδη, – τους Κύκλωπες ή τους Λαιστρυγόνες – λες και ο κόσμος αρχίζει από τα θηρία και τελειώνει στα τέρατα!

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2011

Τώρα δηλαδή που είδε τα δύσκολα…

Τάδε έφη Βενιζέλος: «Εγώ δεν επεδίωξα, ούτε επιθυμούσα να πάρω τη θέση του υπουργού Οικονομικών. Θυσιάζω το πολιτικό μου μέλλον με αυτήν τη θέση»…Σε απλά ελληνικά θέλει να μας πει, ότι την καρεκλίτσα την ανέλαβε με το όπλο στον κρόταφο ή νομίζει ότι πρέπει να τον λυπηθούμε κιόλας για το πώς θα εξελιχθεί η πολιτική του καριέρα; Ήμαρτον!!!

Τώρα δηλαδή που είδε τα δύσκολα… να ισορροπεί σε ένα πολύ λεπτό σκοινί, ειδικά με την τροπή που έχει λάβει το ζήτημα των εγγυήσεων που ζητούν από την Ελλάδα διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, και το οποίο χρεώνεται προσωπικά ο ίδιος μας την λέει κιόλας!!! Βέβαια πίσω από τη δήλωση αυτή μπορεί κάποιος να διαβάσει και κάποια άλλα ψιλά γράμματα, που λένε ότι δεν θα επιτρέψει σε καμία περίπτωση να «θυσιαστεί»... Στέλνει το μήνυμα του με τον δικό του τρόπο στον πρωθυπουργό και γι' αυτό λέει «κάλπες» και μάλιστα σύντομα, πριν την εκπνοή του έτους και πριν δείξουν οι δημοσκοπήσεις ότι η ΝΔ «κλείδωσε» αυτοδυναμία.

Ο Βενιζέλος έχει καταλάβει ότι χάνει μέρα με τη μέρα το πολιτικό κεφάλαιο που είχε συσσωρεύσει τους προηγούμενους μετεκλογικούς μήνες και έχει γίνει «μέρος του προβλήματος»…

Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Δεν του φτάνουν τα έως τώρα γιούχα και τα ποσοστά της λαϊκής οργής;

Ο πρωθυπουργος όλο και περισσότερο τελευταία ακολουθεί τακτική απελπισμένου. Δεν προκαλεί τη λογική, αλλά και τη μνήμη μας. Ετσι δηλώνει: «Είμαστε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση» (όντως) και «θα τιμήσουμε στο έπακρο την εντολή που μας έδωσαν οι Ελληνες πολίτες». Δεν χρειάζεται συνέπεια «στο έπακρο», ομιλούμε για απλή ανταπόκριση στις προεκλογικές δεσμεύσεις.
Τι χρειάζεται η υπερβολή της διαβεβαίωσης; Προφανώς, καταφανώς επειδή δύο χρόνια τώρα σχεδόν, υπάρχει απόκλιση, παρέκκλιση, ασυνέπεια. Λες; Κάθε άλλο απαντά ο πρωθυπουργός: «Το ΠΑΣΟΚ γυρίσε στις αρχές και τις αξίες του»(!) και συμπληρώνει στρεψόδικα: «Ποτέ δεν ήταν αξία ενα ρουσφέτι στο Δημόσιο. Ποτέ δεν ήταν αξία η ανισότητα στη μισθοδοσία ή στη σύνταξη».
Ολόκληρη η περίοδος 1981-2004 ήταν πλήρης ρουσφετολογίας, όπως το έχουν ομολογήσειόλοι οι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Η μόνη αξία τους επί δεκαετίες.
* Οσο για την ανισότητα στη μισθοδοσία και τη σύνταξη, πράγματι δεν αποτελεί κοινωνική - ιδεολογική αξία, αλλά είναι επαίσχυντο εάν αυτή η ανισότητα «θεραπεύεται» με ισότητα προς τα κάτω, με περικοπές μισθών και συντάξεων, επιδομάτων, υπερωριών και δώρων. Και η φαύλη ανισότητα (γιατί αυτή εννοεί ο πρωθυπουργός, χωρίς να εξετάζει ποιος τη θέσπισε ή την εξέθρεψε) και άδικη εξίωση προς τα κάτω είναι εξίσου κατακριτέες.
* Παίζοντας με τη μνήμη των Ελλήνων και την αλήθεια, ο πρωθυπουργός θέλοντας να υπογραμμίσει την αγάπη του για το αξίωμά του τονίζει: «Αν δεν κάνω λάθος, κάποιοι στοιχημάτιζαν ότι θα είχα ήδη φύγει, εδώ και μήνες, για να γίνω γενικός γραμματέας του ΟΗΕ».
Ουδέποτε υπήρξε τέτοια πιθανότητα, όπως είχα γράψει και αναλύσει, ουδέποτε συζητήθηκε σοβαρά υποψηφιότητα του Γ. Παπανδρέου και αυτοί, που δήθεν στοιχημάτιζαν, ήταν κάποιες γραφίδες του τωρινού οικοσυστήματος Μαξίμου, καντηλανάφτες τέτοιων «ειδήσεων».
* Πάντως, είναι περίεργο πως ένας πρωθυπουργός που έχει διορίσει απευθείας υπουργούς κολλητούς του, με μηδέν πολιτική – διοικητική εμπειρία και προσφορά να διαβεβαιώνει ότι «την ψυχή μας τη χάσαμε κάθε φορά που ταυτιστήκαμε με την εξουσία, με τις καρέκλες». Και ότι τώρα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά υπηρετείται το συμφέρον του λαού και του τόπου. Δεν του φτάνουν τα έως τώρα γιούχα και τα ποσοστά της λαϊκής οργής;

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Η αγανάκτηση αναμένεται να εκτιναχθεί στα ύψη.

Ωστόσο, ακόμη και το ευρύτερο κοι­νωνικό πεδίο θα είναι ένα ναρκοπέδιο άκρως επικίνδυνο για την κυβέρνηση, καθώς οι συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, μαζικών λουκέτων στις επιχειρήσεις, έκρηξης της επίσημης και της ανεπίσημης ανεργίας και της μαύρης εργασίας - όπως και της στά­σης πληρωμών στην αγορά λόγω έλ­λειψης ρευστότητας - διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό κοινωνικό τοπίο.

Υπ’ αυτές τις συνθήκες, αυξάνο­νται ραγδαία αυτοί που δεν έχουν πια τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουν σε βασικές καθημερινές ανάγκες, ενώ π.χ., η απειλή εξώσεων και αύξησης των αστέγων είναι παρούσα - όπως δείχνουν τα στοιχεία που επανήλθαν στο φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες.

Ακόμη, όμως, και στο επίπεδο αυ­τών που αντέχουν να εξυπηρετούν τις βασικές βιοτικές ανάγκες, η κατά­σταση συνεχώς επιδεινώνεται και είναι ενδεικτική η επιστροφή χρημάτων από καταθέσεις στο εξωτερικό, προκειμένου να πληρωθούν φόροι, εκπαί­δευση και υγεία. Τώρα, λοιπόν, που θα αρχίσουν να καταφτάνουν στα νοικοκυριά μαζικά τα ραβασάκια - προκειμένου να πλη­ρωθούν εισφορές, φόροι κ.λπ., για ει­σοδήματα που σε πολλές περιπτώσεις έχουν πλέον χαθεί -, η αγανάκτηση αναμένεται να εκτιναχθεί στα ύψη, χωρίς κανείς να είναι βέβαιος αν και με ποιον τρόπο θα εκφραστεί.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Μας οδηγούν στον όλεθρο είναι φανερό.

Η κυβέρνηση δείχνει σημάδια αδράνειας και παράλυσης. Την ώρα που θα έπρεπε να ανακοινώνουν δραστικές αποφάσεις για συγχωνεύσεις οργανισμών, μείωση δαπανών και ιδιωτικοποιήσεις, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί ασχολούνται με δημοψηφίσματα και αναβάλλουν συνεχώς τη λήψη αποφάσεων. Ηδη, όμως, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι δαπάνες του κράτους αυξάνονται και πως η χώρα δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει τους στόχους για τους οποίους έχει δεσμευθεί. Το χειρότερο είναι ότι πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος σκέπτονται τη διενέργεια εκλογών ως μια διέξοδο. Ενδεχομένως, να είναι ένας τρόπος φυγής για όσους δεν ξέρουν ή δεν αντέχουν να κάνουν τη δουλειά τους σε δύσκολους καιρούς. Τη λιποψυχία και ανεπάρκειά τους, όμως, θα την πληρώσει η χώρα και οι Ελληνες πολίτες. Αν οδηγήσουν τη χώρα στην καταστροφή με την αδυναμία τους, η ευθύνη τους θα είναι τεράστια, ιστορική!

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες πολιτών που έβγαλαν τα λεφτά τους από τις τράπεζες, εξαιτίας της κρίσης, φοβούμενοι μην τα χάσουν, αφού τα σενάρια για επιστροφή στη δραχμή έδιναν κι έπαιρναν, με τη στήριξη και ενθάρρυνση συγκεκριμένων οικονομικών παραγόντων και ΜΜΕ.

● Είναι αυτοί που τα έβαλαν στα σεντούκια και δεν πρόκειται να τα «ξεθάψουν» αν δεν δουν να αλλάζει το κλίμα και πάψουν να μπλοφάρουν στις πλάτες τους οι πολιτικές ηγεσίες.

● Είναι αυτοί που μάζεψαν ένα σημαντικό ποσό όλα τα προηγούμενα χρόνια, το έβγαλαν νόμιμα σε τράπεζες του εξωτερικού και είναι οι πιο δύσπιστοι στο να το επιστρέψουν βλέποντας το κλίμα της οικονομικής αβεβαιότητας (ίσως εδώ να μιλάμε για το μεγαλύτερο ποσό συγκεντρωτικά).

● Είναι αυτοί που απλώς παραφούσκωσαν τους λογαριασμούς που ήδη είχαν στο εξωτερικό με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και δεν πρόκειται να τα φέρουν πίσω, που να δουν τον Βενιζέλο να τους εκλιπαρεί γονυπετής στο Σύνταγμα, όχι ως συνταγματολόγος, αλλά ως φτωχόπαιδο με κασελάκι σε στυλ Βασιλάκη Καΐλα (του κανονικού).

Η μόνη περίπτωση να φέρουν πίσω κάνα φράγκο είναι για να αγοράσουν μπιρ παρά κανένα «φιλέτο» του Δημοσίου, αφού βέβαια τους τα «ασπρίσει» συγκεκριμένος νόμος προς δόξα και τιμή της Ανεξάρτητης Αρχής για το ξέπλυμα χρήματος από παράνομες δραστηριότητες!!!

Και θα μου πείτε «εσύ τι προτείνεις, ρε μεγάλε;».

Εγώ δεν προτείνω τίποτε, ούτε ο Προβόπουλος είμαι για να κάνω παραινέσεις και να δίνω λύσεις. Δουλειά μου είναι να παρατηρώ τα γεγονότα και να προσπαθώ να φωτίσω όλες τις πλευρές.

Υπ’ αυτή την έννοια εκτιμώ ότι για να πιάσουν τόπο οι εκκλήσεις του στυλ «πατριώτες, φέρτε πίσω τα λεφτά» θέλει πολύ δρόμο ακόμα.

Κυρίως να διαμορφωθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσα σε πολίτες και πολιτικές ηγεσίες.

Πήρατε εσείς χαμπάρι στις διακοπές σας, μιλώντας με φίλους στις παραλίες, τα μπαρ, τις ταβέρνες, άντε και σε φουσκωτά και σε... γιοτ, να διαφαίνεται κάτι τέτοιο;

Άρα οι βαρύγδουπες δηλώσεις και οι... απειλές Βενιζέλου είναι για να υπάρχουν κάποιες ειδήσεις τον Αύγουστο!

Κυριακή 14 Αυγούστου 2011

Τα Κολλητηλίκια τέρμα...

Ο πασόκος θεωρεί ότι θα βγούμε από την κρίση με το που θα δικαιωθούν οι προσπάθειες του Γιώργου. Δεν ξέρω από πού αντλεί την αισιοδοξία αυτή (αν και το ουσιαστικό ερώτημα εδώ είναι πόσοι έχουν απομείνει πλέον στο ΠΑΣΟΚ για να μιλάμε για πασόκους), η αλήθεια είναι όμως ότι, ακόμη και αν δικαιωθούν οι προσπάθειες του Γιώργου, αυτή η κατάσταση, της σκληρής λιτότητας και της σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής, θα διαρκέσει τουλάχιστον μια δεκαετία.

Ο δεξιός, από την άλλη, έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον Σαμαρά. Σκέφτεται πως έτσι και γίνει ο αρχηγός πρωθυπουργός, θα λυθούν όλα διά μαγείας. Τέρμα η πολιτική της λιτότητας, τέρμα οι περικοπές, τέλος η κρίση, την επομένη της εκλογής του οι άνεργοι θα βρουν δουλειά, οι τράπεζες θα ξαναρχίσουν να δίνουν δάνεια, θα αυξηθεί η βιομηχανική παραγωγή, θα μειωθούν οι σπατάλες θα... θα..., και επιπλέον θα μπορέσει να βολέψει και το παιδί στο Δημόσιο!

Μίζα - ρουσφέτι

και αναξιοκρατία

Κι όχι μόνο θα βολέψει το παιδί στο Δημόσιο, αλλά επειδή είναι και λίγο κολλητός, θα μπορέσει να κάνει και καμιά δουλίτσα με το κράτος να βγει και κανένα «μεροκάματο» - ωραία πράγματα που παραπέμπουν στη «χρυσή εξαετία» Καραμανλή 2004-2009. Τότε που το τρίπτυχο μίζα - ρουσφέτι και αναξιοκρατία είχαν γίνει θυρεός στη σημαία της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά σκέφτεται ο δεξιός, τι να λέμε τώρα. Αλλά το κακό δεν είναι ότι τα σκέφτεται αυτός, το κακό είναι ότι ο αρχηγός Αντώνης δεν του κόβει τον βήχα. Πονηρά τον αφήνει να σκέφτεται ότι μπορεί να ξαναγυρίσουμε σε καταστάσεις που μας έφεραν ως εδώ. Δεν του λέει, δηλαδή, «μεγάλε, άκουσε: διορισμοί δεν θα γίνουν, η λιτότητα θα υπάρχει για χρόνια ακόμη, μην περιμένεις θαύματα, και μην παραμυθιάζεσαι ότι θα αρχίσουμε πάλι τα κολλητηλίκια με κουμπάρους, κολλητούς, φίλους και συγγενείς. Το πάρτι τελείωσε μαζί με τον Καραμανλή».

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Μας έχουν κάνει ασήμαντους ενώ αυτοί είναι οι σημαντικοί...

Ξέρουμε ότι κάτι πολύ σημαντικό μας έχει αφαιρεθεί αλλά δεν το προδιορίσαμε ακόμη με την λογική. Σύντομα όμως θα συμβεί κι αυτό. Δεν είμαστε άβουλα όντα για να αποφασίζουν οι κάθε λογής πολιτικοί για τις ζωές μας χωρίς να μας ρωτούν. Η οργή έχει συμπυκνωθεί τόσο πολύ από τις δεκαετίες αυτής της συμπεριφοράς πολιτικών απέναντί μας, ώστε τώρα ξεσπάει βίαια. Μας έχουν κάνει ασήμαντους ενώ αυτοί είναι οι σημαντικοί, αυτό λέμε! Και είναι απόλυτα φυσικό να ξεσπά με λύσσα ο εδώ και δεκαετίες δούλος, ο ασήμαντος, ο άνευ δικαιώματος συμμετοχής και αυτοπροσδιορισμού ενάντια στον μοστραρισμένο αφέντη! Ιδιάιτερα όταν βλέπει ότι ο αφέντης συνεχίζει ακόμα αυτό ανάλγητο σκεπτικό ότι ο δούλος πρέπει να κάτσει στ' αυγά του. Αν δεν το καταλάβετε αυτό, τότε αυτά που βλέπετε τώρα δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα έρχονται. Σκεφτείτε τι θα γίνει όταν αυτή η εξοργισμένη υποδουλωμένη μάζα ξεπεράσει τον φόβο να επιτεθεί κατευθείαν τα λεγόμενα κοινοβούλια, τα οποία οι αφέντες έχουν μετατρέψει σε παλάτια, σε κέντρα λήψεως αποφάσεων ανεξαρτήτως βούλησης των κοινωνιών. Αλλά έτσι είναι. Η Βαστίλη δεν έπεσε από μόνη της. Ισοπεδώθηκε από την αγανακτισμένη κοινωνία αυτών που οι άρχοντες κρατούσαν σαν ζώα! Σχεδόν πάντα ο αφέντης νομίζει ότι η αφεντιά του είναι κάτι το απολύτως φυσικό και ανεγγιχτο, μέχρι που ο δούλος τον σκοτώνει. Περιττό γίνεται τότε να μιλάμε για δίκαια και άδικα. Συνέλθετε και δείτε την πραγματικότητα πριν η πραγματικότητα σας κάνει αμυδρό παρελθόν!

Κάποιος κάτι πρέπει να μας πει...

Τι έγινε και δεν πήγαμε καλά και είμαστε πάλι μπροστά στο ίδιο δίλημμα; Φταίει κανείς; Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες; Ηταν κακή η συνταγή; Δεν την εφαρμόσαμε σωστά; Και τα δύο; Κάποιος κάτι πρέπει να μας πει... Το λέω αυτό γιατί το «αντεπιχείρημα» δεν είναι μόνο η κοινωνική σκληρότητα των μέτρων ή η λογική του «ξεπουλήματος» (γιατί η αποκρατικοποίηση είναι άλλο πράγμα), αλλά κυρίως η βάσιμη αμφιβολία των πολιτών αν όλα αυτά μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση ή θα μας «χώσουν μέσα» πιο βαθιά! Δηλαδή αν πρόκειται για «ξεζούμισμα» χωρίς αποτέλεσμα για τη χώρα ή όχι.
Οι αμφιβολίες δεν είναι αβάσιμες. Ο «πρώτος χρόνος» του μνημονίου δεν πήγε καλά. Η ύφεση μας «έπνιξε». Το χρέος εκτινάχθηκε. Τα spreads έσπασαν όλα τα ρεκόρ και οι στόχοι για έξοδα και έσοδα είχαν όχι και τόσο μικρές αποκλίσεις κλπ. Μας έμειναν η... ανεργία και η... κατήφεια. Και τα «νέα μέτρα» δεν είναι άλλης λογικής, απλά προστέθηκαν και οι αποκρατικοποιήσεις. Από την άλλη μεριά πολλοί έγκυροι αναλυτές (όχι παπαγαλάκια), σοβαροί οικονομικοί οίκοι αλλά και «προκαθήμενοι» της ΕΕ και του Eurogroup βλέπουν και δηλώνουν (δημόσια ή εμπιστευτικά) ότι το «πράγμα» δεν βγαίνει χωρίς «άλλου τύπου» παρεμβάσεις. Φοβούμαι ότι έχουν δίκιο. Το «πρόγραμμα» δύσκολα βγαίνει, αν βγαίνει... Εχουμε δυστυχώς μπλέξει άσχημα!

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2011

Η θυσίες του λαού, στις οποίες, δυστυχώς, δεν αντέχει πλέον…

Οι Αγορές επιτίθενται, βάσει καλά οργανωμένου σχεδίου, στον αδύνατο κρίκο του ευρώ - στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου, ανεβάζοντας τα επιτόκια του δανεισμού τους σε απαγορευτικά ύψη, αμφισβητώντας τη φερεγγυότητά τους και την πιστοληπτική τους ικανότητα και τινάζοντας στον αέρα το «Σχέδιο Στήριξης» της 21ης Ιουλίου, για το οποίο θριαμβολόγησαν οι πάντες στην ευρωζώνη – αιρετοί και διορισμένοι…
Οι Αγορές προσπαθούν να δημιουργήσουν ρήγμα αφ’ ενός ανάμεσα στις χώρες του Βόρειου Ατλαντικού (Ε.Ε. και ΗΠΑ) και στις αναδυόμενες αγορές (Κίνα, Ρωσία, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.) και αφ’ ετέρου ανάμεσα στο ευρώ και το δολάριο, ανάμεσα στο ευρώ και το γουάν, ανάμεσα στη στερλίνα και στο ευρώ –συναποκομίζοντας από τις διενέξεις αυτές αστρονομικά κέρδη.
Οι Αγορές –εκτός από τη στενοκεφαλιά και την ανικανότητά της– τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, διότι το ζοφερό κλίμα που δημιουργούν στην ευρωζώνη, δεν προσφέρεται για την υλοποίηση οποιουδήποτε «Σχεδίου», δίχως νέες θυσίες του λαού, στις οποίες, δυστυχώς, δεν αντέχει πλέον…
Κανένας Ελληνας δεν επιχαίρει γι’ αυτό. Και οι πιο άσπονδοι αντίπαλοι της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου λυπούνται για τις διαφαινόμενες εξελίξεις.
Διότι, ακόμη και αν οι ισχυροί της Ευρωζώνης υποχρεωθούν, από τα πράγματα, να υιοθετήσουν το περιβόητο Ευρωομόλογο, κατά τη συνήθειά τους, θα το υιοθετήσουν όταν οι Αγορές θα έχουν, ήδη, προεξοφλήσει την έκδοσή του.
Και τότε η κυβέρνηση ή θα εγκαταλείψει νύχτα τη χώρα ή θα υποχρεωθεί να πει αυτό που όφειλε να είχε πει από τις αρχές του 2010: «Δεν σας χρωστάμε τίποτε»!

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Αυτή η χώρα δεν αλλάζει με τίποτα ...

Η χώρα οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση εξαιτίας της υπερδιόγκωσης του Δημοσίου σε βάρος του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα.

Τα έσοδα του κράτους από τη φορολόγηση των ιδιωτών δεν μπορούσαν να καλύψουν τις δημόσιες δαπάνες, τους στρατούς υπαλλήλων, τους χρυσοπληρωμένους συνδικαλιστές, τις μίζες των «ημετέρων». Το δημοσιονομικό έλλειμμα χρόνο με τον χρόνο εκτινάχθηκε στα ύψη και έφθασε τον δανεισμό στα 350 δισ. ευρώ.

Η αυτονόητη λύση του προβλήματος είναι η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών ακόμη και με άρση της μονιμότητας των υπαλλήλων αν χρειαστεί.

Φτάσαμε στο σημείο να περικοπούν δραματικά μισθοί και συντάξεις σε όλους, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να αγγίξει τα θέματα ταμπού, όπως οι απολύσεις έστω και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και δεν μπόρεσε καμία κυβέρνηση να το αγγίξει γιατί στον δημόσιο τομέα σιτίζεται η «πελατεία» των κομμάτων εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και για λόγους ισορροπιών και των μικρότερων κομμάτων.

Τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την ευκαιρία να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του, αλλά δεν το έπραξε. Αντί με τα κονδύλια της Ε.Ε. να ενισχύσει τον ιδιωτικό τομέα, την απασχόληση και την ανάπτυξη, προτίμησε να προσλάβει, έστω και προσωρινά, μερικές ακόμη χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Είναι ο πλέον ασφαλής τρόπος για να συνεχίσει η οικονομία την πορεία της προς την ύφεση και συνολικά η χώρα προς τη χρεοκοπία. Βρισκόμαστε στην άβυσσο, αλλά η νοοτροπία του πολιτικού συστήματος δεν αλλάζει.

Σε κάθε περίπτωση, οι προσλήψεις των «ημετέρων» στο Δημόσιο, η «προστασία» των συνδικαλιστικών παραγόντων και το μοίρασμα της εναπομείνασας πίτας του Δημοσίου σε διαπλεκόμενα και «φίλους» δείχνουν πως οι εκλογές δεν είναι μακριά. Μόλις επιστρέψουμε από τις βουτιές, καλό είναι να ψάξουμε το εκλογικό βιβλιάριο

Σάββατο 6 Αυγούστου 2011

Ας πρόσεχαν, λοιπόν, ποιους ψήφιζαν, όταν ψήφιζαν ...

Ολοι οι Ελληνες –μηδέ και χιλιάδων οπαδών του κινήματος εξαιρεμένων– το γνωρίζουν, άλλωστε, ότι το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του πάντοτε υπήρξαν –και παραμένουν- ζηλωτές της γενικευμένης αυθαιρεσίας και ανομίας και θωρούν την προσήλωσή τους στην καλώς εννοουμένη δημοκρατική νομιμότητα και την ουσιαστική ηθική τάξη, σαν… βαρίδια που προσιδιάζουν στα κορόιδα και όχι στους αετονύχηδες!
Κι αυτή την αντίληψη και την υιοθέτηση της γενικευμένης ανομίας το Κίνημα την έχει και ως κυβέρνηση και ως αντιπολίτευση: Ως κυβέρνηση γκρεμίζει και ως αντιπολίτευση εμποδίζει πεισματικά όποιον επιθυμεί κάτι να κτίσει!
Οι παρατηρήσεις αυτές για τη σχέση του ΠΑΣΟΚ με τη δημοκρατική νομιμότητα και την ηθική τάξη, δυστυχώς, έχουν διαχρονικό χαρακτήρα. Διότι σε όλες τις εποχές του το Κίνημα αυθαιρετούσε και ανομούσε.
Από τότε (αρχές της δεκαετίας του ’80) που άρπαζε τα Μεγάλα Συνδικάτα με λαθροχειρίες και με νοθείες, μέχρι που «νομιμοποίησε τα αυθαίρετα» (1983) και από όταν διέλυε πραξικοπηματικά την ΕΦΕΕ, μέχρι που φόρτωσε τις ζημιές των προβληματικών στο λαό (αφήνοντας τα κέρδη στα αφεντικά τους) και από τότε που λεηλατούσε την Ελλάδα μέσω του χρηματιστηρίου ή που κατασκεύαζε τον πληρωμένο «κουτσονόμο» προς κάλυψη του σκανδάλου της Τράπεζας Κρήτης, μέχρι τις δόλιες «ελληνοποιήσεις» αλλοδαπών, -και μέχρι σήμερα, που έταξε στο λαό «λαγούς με πετραχήλια» και του πρόσφερε αλυσίδες, κατοχή, ανεργία και πείνα, - το ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις του ήταν (και παραμένουν) ένωση πλειόνων ανθρώπων προς διάπραξη αυθαιρεσιών και ανομιών» εις βάρος του λαού.
Οσοι, λοιπόν, ξενίζονται και οργίζονται επειδή η κυβέρνηση νομιμοποίησε αναδρομικά και προβληματικά ενδεχόμενες ανομίες της των τελευταίων 15 χρόνων, αναφορικά με την έκνομη στήριξη τραπεζών, με ύποπτες δραστηριότητες, καλά θα έκαναν να αναλογιστούν:
1. Ότι, όσοι νόμοι του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αντισυνταγματικοί, είναι σίγουρα αντιδημοκρατικοί, - διότι στηρίζονται σε διατάξεις του Καταστατικού χάρτη, οι οποίες κινούνται στις παρυφές της δημοκρατίας. Και,
2. Ότι, όσοι νόμοι του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αντισυνταγματικοί και αντιδημοκρατικοί, είναι ανήθικοι, διότι έχουν χυδαίο ταξικό χαρακτήρα και στηρίζονται σε αγοραίες λογικές.
Ας πρόσεχαν, λοιπόν, ποιους ψήφιζαν, όταν ψήφιζαν και ας αφήσουν την πρωθύστερη οργή τους!

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

Και το ερώτημα είναι τι είδους αντίδραση απαιτείται πλέον από την κοινωνία;

Τότε θα μείνουμε να λογαριάζουμε τι καλά που τα κατάφερε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και μας εξορθολόγισε και από «κοπρίτες» και «τεμπέληδες» μας έκανε «ανθρώπους», δηλαδή ανέργους σε ποσοστό 20% και βάλε, τι καλά που τα κατάφερε να πετάξει στην ανεργία ανθρώπους λίγο πριν τη συνταξιοδότηση και να τους ανοίξει την πόρτα της «κοινωφελούς εργασίας» ώστε μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς να παίρνουν τα ίδια ψίχουλα με τα παιδιά τους (άραγε για ποιον η κοινή ωφέλεια σε ένα κράτος που δεν αναγνωρίζει πλέον το «κοινό» συμφέρον, αλλά μόνο το συμφέρον των δανειστών). Και τι κότσια που χρειάζεται να δείχνει την πόρτα της εξόδου σε χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους αφού επί δεκαετίες υπέκλεπτε την ψήφο τους και τώρα τους κουνάει το μαντήλι με σαρδόνιο χαμόγελο, πίσω από την τζαμαρία της υφαρπαγμένης εξουσίας, αφήνοντάς τους να νιώθουν και κερατάδες και δαρμένοι. Δε θα ανεχτούμε αργομισθίες και λευκές απεργίες – δηλαδή «μούτρα» και «νάζια» - επειδή σας κόψαμε ένα επιδοματάκι κει χάμω (και κάμποσους μισθούς), λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Τι ωραία κοινωνία δουλοπάροικων με «ευρωπαϊκές» φατσούλες, όχι «μαύρους» ή τίποτα «σχιστομάτηδες», που φτιάχνει η κυβέρνηση (υπόδειγμα και για τις άλλες χώρες τις ευρωζώνης), για τα επόμενα τριάντα χρόνια, τρελαίνεσαι να τους έχεις στη δούλεψή σου. Και τι «αποθεραπευμένη» οικονομία θα οικοδομήσει, όπου άμα την εγκατάλειψη της χώρας από τους δανειστές – και αφού θα έχουν αντλήσει ό,τι μπορούν σε ρευστό, πόρους ή τιτλοποιημένα περιουσιακά στοιχεία - οι επόμενες γενιές δεν θα βρουν τίποτα όρθιο για να ξαναξεκινήσουν.

Και το ερώτημα είναι τι είδους αντίδραση απαιτείται πλέον από την κοινωνία και τους οργανωμένους φορείς (όσοι ακομα την εκπροσωπούν); Αρκούν οι απεργίες, οι πορείες, οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, άραγε;


--------------------------------------------------------------------------------

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011

Τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες ενός εξαπατημένου και προδομένου Λαού...

Οταν αλλάζει δραματικά η οικονομική βάση, – με τη δραστική περικοπή των εισοδημάτων των λαϊκών στρωμάτων, το επόμενο βήμα είναι να αλλάξει και το αντίστοιχο τμήμα του εποικοδομήματος – δηλαδή οι εργασιακές σχέσεις, οι ασφαλιστικές εγγυήσεις και η προνοιακή νομοθεσία.
Και όταν η εγκατεστημένη (και διογκούμενη) και στη χώρα μας Αντεπανάσταση επιτύχει το μείζον – δηλαδή την αλλαγή της οικονομικής βάσης, εναντίον του Λαού και υπέρ της Αρχουσας Τάξης, – έρχεται νομοτελειακά και σύντομα η στιγμή να διασφαλίσει τα λάφυρά της, με το ψαλίδισμα ή και την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών και εγγυήσεων – στήνοντας ένα πολιτικό εποικοδόμημα αυθαιρεσίας, αυταρχισμού και συγκεκαλυμμένης τυραννίας.
Και, ήδη, γι’ αυτή τη σαρωτική κίνηση προετοιμάζεται η εγχώρια Αντεπανάσταση, – με τη βοήθεια φυσικά της Διεθνούς. Κοιτάξτε γύρω σας:
* Τα Πανεπιστήμια, κατά τρόπο αντεθνικό, αντισυνταγματικό και ανήθικο, τίθενται κάτω από «δοτές» και, κυρίως, ξένες διοικήσεις!
* Η κατάκτηση του Εικοστού Αιώνα, – το Διαδίκτυο και τα «Μπλογκς» – ευνουχίζεται από ένα νέο νόμο που ετοιμάζεται, προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο η πιο δημοκρατική κατάκτηση των Λαών – και του Λαού μας!
* Το Διάταγμα της χούντας για τις διαδηλώσεις, αφού υπηρέτησε πιστά και επί 22 χρόνια τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο), καταργείται και αντικαθίσταται με κάποιο ψευδεπίγραφα δημοκρατικό νομοθέτημα, προκειμένου να περισταλεί και αυτό το δικαίωμα του Λαού!
* Γενικεύονται οι κάμερες, αφού εξαγγέλθηκε στη Βουλή ότι τοποθετούνται ακόμη και στις αστυνομικές μοτοσυκλέτες, ακόμη και στα περιπολικά και η «Μεγάλη Αδελφή» (της πράσινης Αντεπανάστασης) θα μπορεί, πια, να βλέπει (με τα χιλιάδες «μάτια» της) αν έχουμε ή όχι συχνουρία ή γκόμενα!
Και Κύριος οίδε τι θα περάσει ακόμη από το νοσηρό τους το κεφάλι προκειμένου να φαλκιδεύσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες ενός εξαπατημένου και προδομένου Λαού – του Λαού μας...

Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Οι υπεύθυνοι πρέπει να σηκώσουν τα βάρη που αναλογούν στα αξιώματά τους.

Δυστυχώς, κινδυνεύουμε να δοκιμάσουμε αυτά τα όρια και να μάθουμε τι συμβαίνει όταν η ισορροπία ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες καταρρέει - η ισορροπία που αποτελεί βάση του πολιτισμού.

Ισως τέτοιος κίνδυνος φαίνεται υπερβολικός στην ευρωπαϊκή μας χώρα, αλλά ποιος θα περίμενε ότι σήμερα θα ζούσαμε με τις συνέπειες της οικονομικής κατάρρευσης; Η κατάσταση δημιουργήθηκε κυρίως από κυβερνήσεις που δεν τολμούσαν να αντισταθούν στις απαιτήσεις οργανωμένων ομάδων. Ετσι, διάφορες ομάδες αύξαναν συνεχώς τις διεκδικήσεις τους -σε βάρος του συνόλου- έως την ώρα που η χώρα γονάτισε κάτω από το ασήκωτο βάρος του χρέους. Εκτός από ελάχιστες (και βραχύβιες) προσπάθειες να αποτραπεί η κατάρρευση, διαδοχικές κυβερνήσεις ακολούθησαν μια πολιτική εκδικητικής φυγοπονίας: όποτε προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις προκαλούσαν αντιδράσεις η κυβέρνηση απαντούσε: «Δεν θέλετε μεταρρυθμίσεις; Εντάξει, θα δείτε τι θα πάθετε».

Η έλλειψη προσωπικής και ομαδικής πειθαρχίας μάς οδήγησε σε οικονομικό αδιέξοδο και αναγκαστήκαμε να δεχθούμε τη μεγαλύτερη βοήθεια που δόθηκε ποτέ σε μια χώρα. Η οικονομική ανάκαμψη, όμως, εξαρτάται από τη βούληση της κοινωνίας να αντέξει τις στερήσεις και να βρει νέους τρόπους ανάπτυξης. Αυτό απαιτεί πειθαρχία στο προσωπικό επίπεδο, αλλά κυρίως στο επίπεδο των πολιτικών και κρατικών θεσμών - οι υπεύθυνοι πρέπει να σηκώσουν τα βάρη που αναλογούν στα αξιώματά τους.

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την καταστροφική και ισοπεδωτική πολιτική της...

Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την καταστροφική και ισοπεδωτική πολιτική της, αποφάσισε να φορολογήσει και τα... αγγουράκια. Το ήδη ακριβό νερό των δήμων γίνεται πανάκριβο.

Πολλοί από τους πέριξ της πλατείας Κολωνακίου θαμώνες θα σπεύσουν να υποστηρίξουν πως πρόκειται για μια δίκαιη απόφαση. Ο συνταξιούχος αγρότης των 400 ευρώ, ο παππούς και η γιαγιά, που οι συντάξεις τους δεν φτάνουν ούτε για τα φάρμακά τους, θα πρέπει να συνεισφέρουν και αυτοί στην αναμόρφωση της χώρας!

Στα χωριά, μπουχτισμένοι από την περιθωριοποίηση και το συνεχή εμπαιγμό, δηλώνουν πως θα καταργήσουν τους κήπους, καθώς πια η καλλιέργεια της τομάτας, ακόμα και για οικιακή κατανάλωση, παύει να είναι συμφέρουσα. Στο μανάβη θα κοστίζει φτηνότερα.

Το πολυνομοσχέδιο δεν πλήττει όμως μόνο τους μπαξέδες. Η επιβολή ΦΠΑ στο αγροτικό νερό χτυπάει κατ'ευθείαν στην καρδιά της καλλιέργειας. Τώρα που η άρδευση πολλών αγροτικών εκτάσεων γίνεται από δημοτικά και κοινοτικά δίκτυα, η νέα επιβάρυνση αφορά μεγάλο μέρος της παραγωγής.

Το ήδη υψηλό κόστος καλλιέργειας θα εκτοξευτεί στα ουράνια, τα ελληνικά προϊόντα θα γίνουν ακόμη ακριβότερα και άρα λιγότερο ανταγωνιστικά και ο στραγγαλισμός και η συρρίκνωση της πολύπαθης ελληνικής γεωργίας θα συνεχιστούν. Κι αν πέρσι οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων έφτασαν τα 6 δισ. ευρώ και οι εξαγωγές μόλις τα 3 δισ., τα επόμενα χρόνια το αρνητικό αυτό ισοζύγιο αναμένεται να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο.

Οι πολιτικές του ΠΑΣΟΚ -και της Ν.Δ., για να μην ξεχνιόμαστε- τώρα δικαιώνονται. Η Ελλάδα, που λίγες δεκαετίες πριν «πνιγόταν» από την παραγωγή των αγροτών, γίνεται επιτέλους Ευρωπαία. Θα τρώει πια μόνο αγγουράκια Βρυξελλών