Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η ρητορική συχνά ξεπερνά κάθε μέτρο και αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας.

Στα χρόνια της βαθιάς κρίσης είναι αλήθεια ότι πολλές φορές τα πνεύματα οξύνθηκαν προκαλώντας ρήγμα στο πολιτικό σύστημα που έως έναν βαθμό φτάνει και στις ρίζες της κοινωνίας. Οσο περνά ο καιρός και αντί να συνετίζονται οι ακραίοι και να περιορίζονται οι... πολεμικές ιαχές, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ρητορική συχνά ξεπερνά κάθε μέτρο και αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας. Και το χειρότερο είναι ότι οι πρωταγωνιστές της εξαλλοσύνης υποδύονται το νέο!
Λίγη σύνεση και ρεαλισμός αυτές τις δύσκολες ώρες δεν θα έβλαπτε κανέναν, αντιθέτως θα βοηθούσε στην αυτογνωσία και την εμπέδωση της δημοκρατικής συμπεριφοράς σε όλα τα επίπεδα. Οσοι επικαλούνται τον λαό οφείλουν να τον αφήσουν απερίσπαστο να αποφασίσει νηφάλια για το μέλλον του, χωρίς να τον ποτίζουν δηλητήριο.
Η χώρα μπορεί να πέρασε από τη φάση της καταστροφής στη σταθεροποίηση, αλλά τίποτα δεν έχει ακόμη τελειώσει οριστικά και αμετάκλητα ώστε να έχουμε την πολυτέλεια των διαιρέσεων και του διχασμού. Ο άκρατος λαϊκισμός έχει πια τόσο πολύ φθαρεί, που θα έπρεπε να προβληματίζει εκείνους που επιμένουν μονοσήμαντα σε αυτήν τη στρατηγική.
Αν υπάρχει ακόμη στοιχειώδης υπευθυνότητα στο πολιτικό προσω­πικό της χώρας, επιβάλλεται τώρα να σταματήσουν η καυχησιολογία, οι εύκολες υποσχέσεις και οι επικίνδυνοι ακροβατισμοί που συνοδεύονται πάντα από διγλωσσία.
Η πολιτική σταθερότητα δεν είναι κάποια εμμονή του κατεστημένου, αλλά αναγκαιότητα για να πάει ο τόπος μερικά βήματα μπροστά και να ξεπεράσει τον κίνδυνο της καταστροφής που άγγιξε πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Η ευθύνη επ' αυτού ασφαλώς είναι στα χέρια των πολιτών που καλούνται να πάρουν τις αποφάσεις τους μπροστά στην κάλπη. Να μην ξεχάσουμε, όμως, ότι οι εκλογές γίνονται για την αυτοδιοίκηση και την Ευρωβουλή. Βεβαίως θα προκύψουν και ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα για τη συνέχεια, αλλά δεν είναι δημοψήφισμα.