Η Προεδρία της Δημοκρατίας, με μια λιτή ανακοίνωση, απέδωσε την κατάργηση των εορτασμών στην κρίση. Δεν είναι καιρός για έξοδα, όμως ένα καφεδάκι με το απαραίτητο κουλουράκι, ως είθισται στα μνημόσυνα, δεν θα κόστιζε πια και τόσο ακριβά. Δεν χρειαζόταν καν να προσφερθεί κονιάκ. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρκέστηκε στην κατάθεση στεφάνου στο Πάρκο της Ελευθερίας, όπου και το πρώην ΕΑΤ ΕΣΑ, γνωστό περισσότερο σήμερα από το φερώνυμο εστιατόριο.
Η δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο είχε εκφυλισθεί - και όχι μόνο τα τελευταία χρόνια. Η πασαρέλα της Δημοκρατίας με τα λινά κοστούμια και τα νυχτερινά των κυριών, δυστυχώς, όσα κουτσομπολιά κι αν έβγαζε, ποιος μίλησε με ποιον και τα τοιαύτα, είχε κάτι από βαφτίσια σε κεφαλοχώρι. Τόση Δημοκρατία συγκεντρωμένη σε έναν κήπο καλοκαιριάτικα είναι σαν να έχεις φάει ολόκληρο κουτί με σοκολατάκια φουρέ. Ποιος δεν θυμάται τις εμφανίσεις της κ. Λιάνη ή την Αφρικανή κομμώτρια που είχε εμφανίσει ο κύριος Τσίπρας εν είδει αντιρατσιστικού γκάτζετ;
Κάποιου είδους επίσημη τελετή θα ήταν χρήσιμη. Οχι μόνον για να θυμηθούμε τι χρωστάει ο τόπος σε εκείνη την ημέρα, και στους πρωταγωνιστές της, αλλά και για να δείξει ότι η Δημοκρατία μας είναι σε θέση να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο την κακοήθεια που της τρώει τις σάρκες. Διότι εικάζω ότι η τελετή λογοκρίθηκε προκειμένου να αποφευχθεί η συμμετοχή των βουλευτών της Χρυσής Αυγής. Και είναι η αλήθεια ότι σου φέρνει ανατριχίλα πως και μόνη η παρουσία τους προκαλεί τέτοια αμηχανία στον πολιτικό κόσμο ώστε να μην τολμήσει να αποτίσει φόρο τιμής στη Δημοκρατία την οποία, υποτίθεται, υπερασπίζεται. Κάτι τέτοιες στιγμές νοσταλγείς εκείνον τον κατσούφη άνθρωπο που πρόβαλε στην πόρτα του αεροπλάνου του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974.
