Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Η Επιτροπή Εθνικής Σωτηρίας καταγγέλλει στον Ελληνικό Λαό την κοινή συνάντηση στα Σκόπια, (26-01-2010), των στελεχών της ΜΚΟ «Ελληνική Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», Κωνσταντίνου Τσιτσελίκη και Λάμπρου Μπαλτσιώτη, της εθνομηδενίστριας του Centre for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe (CDRSEE) Χριστίνας Κουλούρη , και της Αθηνάς Σκουλαρίκη, με καθεστωτικούς παράγοντες του Ψευτομακεδονισμού, για να χτίσουν «γέφυρες φιλίας» και να λύσουν το «Μακεδονικό» σε βάρος των Ελλήνων, σύμφωνα με τις οδηγίες των ξένων Κέντρων που τους επιχορηγούν.

Το αυγό του φιδιού που τόσα χρόνια τώρα, επωαζόταν υπό την κάλυψη των «προοδευτικών δυνάμεων», εκκολάφθηκε, και γιγαντώθηκε.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010

Ακρη

Γιατί δέν βρίσκουν άκρη οι πολίτες Σε λιγότερο απο 100 ημέρες διαπιστώθηκε η απλή αλήθεια δεν υπάρχει άκρη κι οτι το νέο ήθος που υποσχέθηκε η κυβέρνηση χάνεται κι αυτό στην απεραντοσύνη της ελληνικης γραφειοκρατιας Πίσω απο τα γκισε των συναλλαγών υπάρχουν άνθρωποι που αδιαφορούν νυσταγμένοι αδαείς εκνευρισμένοι υπάλληλοι που δεν σηκώνουν και πολλά γιατί αυτοί ρυθμίζουν και το δρομολόγιο απο τον Αννα στον καιαφα και επιστροφή στον άννα για να ξαναπάει στον καιαφα... Στη χειρότερη περίπτωση οι υπάλληλοι αγνοούν επιδεικτικά να υπακούσουν τίς εντολές της πολιτικής ηγεσίας η υποδύονται τούς κυνηγημένους κι έτσι βρίσκουν τρόπους για να εκδικηθουν με τον τρόπο τους την κυβέρνηση. Τοπροβλημα όμως τούτο αφορά τις σχέσεις κυβέρνησης και διοίκησης που δεν εξετάζεται επι του παρόντος

Βγάλαμε δίσκο.

Βγάλαμε δίσκο για το δανεισμό του 2010.Οτι προαιρεισθε δηλαδή... Δώστε μας μερικά ευρώ καί να δείτε τι κυβερνητική πολιτική θά σας ετοιμάσουμε..Για ένα μόνο μήνα αλλά δέν έχει σημασία ...Μόνο δώστε οτι νά ναι, Σε ευρώ σε ειδος δε μας νοιάζει.Και το πανηγύρι άρχισε.Η ΕΕ, δίνει το ίδιο και οι άλλοι. Αλλά δεν χάνουμε τίποτε να προσπαθούμε...Δώστε...Σάς παρακαλούμε...δώστε. Ισως να μήν το έχετε αντιληφθεί όμως ολη αύτη η ιστορία της κυβέρνησης κάπως έτσι εξελίσεται. Βγήκαμε γύρα στο εξωτερικό πήραμε με τη σειρα τίς χώρες που δεν χρειάζονται μασκαράτες για επιβεβαίωση και ζητάμε... Και μπορεί πράγματι στο τέλος κάτι να γίνει. Μπορεί και να δώσουν, Να μας λυπηθούν και να δώσουν και να' μαστε κι ευχαριστημένοι... Ομως πειτε μου τι σόι δανεισμος είναι αυτός που θέλουμε δεκανίκια για να τον στηρίξουμε και δισκάκι να τον θρέψουμε...Δεν αρκεί άραγε ο τρόπος που απλά και μόνο λέμε την < καλημέρα > μας''Ξεχνάμε τοσο εύκολα την πραγματικότητα που βλέπουμε και ζούμε κάθε μέρα, Το δισκάκι περιμένουμε να μας σώσει...