Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί.

Πέντε ολόκληρα χρόνια βαθιάς κρίσης και το πολιτικό σύστημα δεν έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα κατ' αρχήν εθνικό σχέδιο για το τι είδους παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο θέλουμε και να συμφωνήσει σε ένα μίνιμουμ συναίνεσης. Οι σχεδιασμοί και οι προσδοκίες όλων στρέφονται γύρω από το ενδεχόμενο εκλογών και για το πώς θα παραπλανήσουν για μία ακόμη φορά τους πολίτες ώστε να διατηρήσουν ή να κατακτήσουν τις καρέκλες της εξουσίας. Ολα τα άλλα έπονται...

Δεν καταλαβαίνουν καν ότι ο ασταθής και καχεκτικός  δικομματισμός που έχει διαμορφωθεί μπορεί ανά πάσα στιγμή να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη από έναν αστάθμητο παράγοντα, από ένα τυχαίο ατύχημα. Δεν συνειδητοποιούν ότι ένα μειοψηφικό ακόμη αλλά συμπαγές τμήμα της κοινωνίας έχει ήδη το βλέμμα στην ατζέντα της επόμενης ημέρας, με όραμα την ισότιμη επανένταξη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι αλλά και τον εκσυγχρονισμό και απογαλακτισμό του κράτους από κομματικά και συντεχνιακά δεσμά. Αυτό που λείπει είναι το πολιτικό υποκείμενο που θα αναλάβει το βάρος και την πρωτοβουλία να μετουσιώσει το όραμα σε πράξη.

Το παλιό πεθαίνει και το νέο δεν μπορεί να γεννηθεί ακόμη, με συνέπεια να ζούμε με τα νοσηρά συμπτώματα της μεσοβασιλείας.  Οι επόμενοι μήνες θα μας δείξουν αν θα μείνουμε παγιδευμένοι σε αυτό το μεταίχμιο ή αν υπάρχουν δυνάμεις που θα μπορέσουν να μας οδηγήσουν στην επόμενη ημέρα...