Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Να σκεφτόμασταν πριν μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

Kαθώς μπήκαμε πρώτοι στα Μνημόνια και δεν βγήκαμε ποτέ, ενώ όλοι οι άλλοι, που μπήκανε μετά από μας, έχουν ήδη βγει, αναρωτιόμαστε αν η Ελλάδα, ως χώρα, είναι μια κατηγορία από μόνη της. Η μοναδικότητα της ελληνικής περίπτωσης είναι ένας μύθος που αρεσκόμαστε να καλλιεργούμε από παλιά. Καιρός να τον δοκιμάσουμε και σε περιβάλλον κρίσης. Γιατί, λοιπόν, μόνοι εμείς είμαστε ακόμη στα Μνημόνια; Eθνος ανάδελφον; Διότι, για να βγούνε όλοι οι άλλοι από τα Μνημόνια κι όχι εμείς, κάτι θα πρέπει να κάνανε αυτοί σωστά κι εμείς λάθος! Δεν εξηγείται αλλιώς...
Τελευταία, ήρθε πάλι στην επικαιρότητα το ερώτημα ποιος έφταιξε που μπήκαμε στο Μνημόνιο το 2010. Είναι μια χρυσή συνταγή για να μη μας βγάλει ποτέ αυτός που το ρωτάει από την κρίση. Διότι, η σωστή ερώτηση το 2016 είναι γιατί μόνοι εμείς έχουμε μείνει στα Μνημόνια, ενώ όλοι οι άλλοι βγήκανε! Αυτό το ερώτημα θα το θέσει κανείς στην κοινωνία, στο κόμμα του, στους φίλους τους, στη δουλειά του, στον ίδιο του τον εαυτό; Εάν το θέσει, θα είναι μια καλή αρχή. Θα διαπιστώσει τότε ότι η Ελλάδα είναι μια κλασική περίπτωση αποτυχημένης προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα που έφερε η κρίση, η οποία απέτυχε να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμασταν πριν μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι. Λόγος για τον οποίο είμαστε ακόμη σε κρίση. Η περίπτωσή μας δεν είναι πυρηνική επιστήμη. Δεν υπάρχει πιο απλή, πιο κλασική περίπτωση από την ελληνική, τόσο γιατί μπήκαμε στην κρίση, όσο και γιατί είμαστε ακόμη μέσα.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το 2010 μπορούσαμε, εν μέσω βαθιάς ύφεσης, να είχαμε αποφύγει το έμφραγμα, παρά το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια τα έσοδα κατέρρευσαν, οι δαπάνες εκτινάχθηκαν, το έλλειμμα ξέφυγε και το χρέος μας απογειώθηκε. Απίστευτο να συμπέσουν όλα αυτά μαζί και με τέτοια ένταση σε μια οικονομία της Ευρωζώνης... Και όμως αληθινό! Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Αν πίνεις, αν καπνίζεις, αν κάνεις τη ζωή που κάνεις, εν πάση περιπτώσει, θα πάθεις έμφραγμα, όπως και έπαθες! Υστερα, κάποιοι πιστέψανε πως με κανένα τσιγαράκι στα κλεφτά και κάνα δυο πιτόγυρα απ' το σουβλατζίδικο απέναντι, ο ασθενής θα γλίτωνε την υποτροπή...
Ξαναμπήκε στην εντατική! Υπάρχει χώρα στον κόσμο που να σώθηκε σε τέτοια κατάσταση χωρίς συνεχή και συνεπή εφαρμογή των μέτρων σε περιβάλλον συναίνεσης και πολιτικής σταθερότητας; Και θα σωζόμασταν εμείς; Και τώρα, κάποιοι πιστεύουνε πως με το να βάλεις φόρους κι άλλους φόρους πάνω στους φόρους που έχεις βάλει χωρίς ποτέ να εισπράξεις όσα προσδοκούσες, το γαϊδουράκι που λέγεται Ελλάς θα τρέξει, θα καλπάσει και θα σου φέρει την ανάπτυξη. Θα καταρρεύσει, όπως και καταρρέει, γιατί κανείς δεν νίκησε ποτέ τον νόμο της βαρύτητας. Θα τον νικήσουμε εμείς;