Εκεί που ακούγαμε τον βραχνό αλλουΓιώργο αλλουΠαπανδρέου να απειλεί ότι θα συνεχίσει να υπηρετεί την πατρίδα από νέα μετερίζια, εκεί που συνέβαινε ο Ευαγγελισμός του Βενιζέλου κι είχε κατέβει με τον κρίνο, και δυστυχώς χωρίς σου, το λευκοφορεμένο, φρεσκογαζωμένο, επαναπαρθένο ΠΑΣΟΚ για να του δηλώσει ότι είναι μετ’ αυτού, εκεί που περιέγραφε ο Λουκάς Παπαδήμος την πετυχεσιά του PSI κι όλοι μαζί συνέθεταν την ωραία προεκλογική ατμόσφαιρα του «Ζήτω που καήκαμε!», θα ήταν σκόπιμο να βρεθεί, έτσι απλά, στον χώρο ένας άνεργος πελάτης… κι αντί γιαούρτης, να τους εκσφενδονίσει ένα ρεφρέν από τα παλιά. Ένα αιφνιδιαστικό «φου φου φου φί φου φουουουου!» από τα Χρηματιστήρια, τις αναθέσεις έργων, τις αλλαξοημετεριές, τις παραποιήσεις, τα Καστελόριζα και τα μνημόνια, για να γυρίσουν αυθορμήτως και να πάψουμε κι εμείς να τσιμπιόμαστε απειλούμενοι από βέβαιη σχιζοφρένεια. Να γυρίσουν τα εγχώρια «Δολώματα», οι επίλεκτοι καμπαρετζήδες της διεθνούς σπείρας των νόμιμων απατεώνων του τζόγου και με τον τρόπο τους να παραδεχτούν: «Όχι, δεν είμαστε αυτοί που λέμε ότι είμαστε. Είμαστε αυτοί που είμαστε. Είμαστε αυτοί που ήμασταν… Απλώς τα κοστούμια και το κλίμα είναι διαφορετικά. Εκλογές γαρ…».
Για να αντέξουμε τους πόνους, θα μας έχει χορηγηθεί προηγουμένως μια ηρεμιστική, παυσίπονη ενδοφλέβια ένεση κάλπικης αναπτυξίνης. Στην πόρτα του εκλογικού κέντρου θα μας χαμογελά η «Ωραία του Κουρέα». Και μες στη ζάλη της σωτηρίας, μες στο σοσιζαλισμό, αν κάποιος σφυρίξει «φου φου φου φί φου φουουουου!» θα γυρίσουμε ενοχικά και θα καρφωθούμε εμείς, μόνοι μας, αντ’ Αυτών. Είμαστε όλοι δολώματα. Και τα δολώματα τρώγονται πρώτα από τα ψάρια που τα τρώνε τα πιο μεγάλα ψάρια …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου