Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Οι γνωρίζοντες .

Οι γνωρίζοντες τα της Ελλάδας κοίταζαν κατάπληκτοι τον Έλληνα πρωθυπουργό να μιλά για την ανάγκη ύπαρξης κοινωνικού κράτους και την καταπολέμηση της ανεργίας.
Αυτός που με την κυβέρνησή του υπακούοντας τυφλά τις εντολές του ΔΝΤ και της ΕΕ (δηλαδή των διεθνών τοκογλύφων) διέλυσε τον κοινωνικό ιστό στην Ελλάδα καταργώντας στην ουσία το κοινωνικό κράτος μίλησε για την ανάγκη ύπαρξής του. Τρελαίνεσαι ή δεν τρελαίνεσαι;
Αυτός που δουλικά συμπεριφέρεται στους τεχνοτρομοκράτες και με τα μέτρα του η ανεργία θα φτάσει ίσως και το 20% μίλησε για καταπολέμηση της ανεργίας. Σου πέφτουν και τα υπόλοιπα μαλλιά;
Αυτός που το σύστημα σε χρόνο μηδέν από Γιωργάκη τον έκανε Γιώργο και βάλθηκε με τις επιλογές του να καταστρέψει την Ελλάδα έδινε στους άλλους συμβουλές για κοινωνικό κράτος και μείωση της ανεργίας.
Φίλοι έχουμε δύο επιλογές ή θα τρελαθούμε ή θα μεταναστεύσουμε.
Φαντάζεστε να μεταναστεύσουν όλοι οι Έλληνες και να μείνει ο Γιωργάκης πρωθυπουργός των ΠακιστανοΑλβανοΜπαγκλαντεζο……. κατοίκων στη χώρα;
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά που επιβαρύνουν ουσιαστικά την ίδια τη λειτουργία του κράτους και φτωχοποιούν συστηματικά όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, η ίδια η κυβέρνηση έχει επιλέξει από τον προηγούμενο Φεβρουάριο την τακτική της επιμήκυνσης του ίδιου του δημόσιου χρέους της χώρας, παγώνοντας την επιστροφή του ΦΠΑ και να στραγγίζοντας την αγορά –κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις- από ρευστότητα. Μάλιστα, στις περιπτώσεις που δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά και πρέπει να πληρωθούν άμεσα οι υποχρεώσεις του προς υπηρεσίες ή οργανισμούς, επιλέγει τη λύση της πληρωμής των χρεών με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου, μεταθέτοντας ουσιαστικά το χρέος του δημοσίου για… αργότερα.
Η αρχή έγινε με την «τακτοποίηση» των υποχρεώσεων του Δημοσίου προς τους απολυμένους της πρώην Ολυμπιακής, οι οποίοι ωστόσο ακόμα περιμένουν ολόκληρη την αποζημίωση που δικαιούνται, συνεχίστηκε με τους προμηθευτές ιατροφαρμακευτικού υλικού των νοσοκομείων και με τους δικαστικούς, οι οποίοι θα πάρουν μέρος των αναδρομικών τους σε τίτλους του ελληνικού δημοσίου.
Οι τίτλοι αυτοί έχουν μηδενικό επιτόκιο, οπότε η επιπλέον επιβάρυνση για το κράτος είναι ανύπαρκτη, ενώ στην ουσία το μόνο που καταφέρνει η κυβέρνηση με την τακτική αυτή –κυνηγώντας την ουρά της- είναι η επιμήκυνση του χρέους και η μετάθεση της πληρωμής του σε μελλοντικό (αδιευκρίνιστο βέβαια πότε) χρόνο.
Δήμοι – φορομπήχτες