Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Καλούν τον κόσμο στους δρόμους, αποσκοπώντας σε μικροκομματικά οφέλη, τότε είναι δύσκολο να ανακτηθεί η αξιοπιστία μιας χώρας.

Το σύστημα «ναι σε όλους και μαζί με όσους διαμαρτύρονται» έχει επιλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας πλήρως το μοντέλο του ΠΑΣΟΚ πριν τις εκλογές του 2009.
Με τον Τσίπρα να μιμείται τον Παπανδρέου και να υιοθετεί τα αιτήματα όλων αλλά και να πρωτοστατεί στις πορείες διαμαρτυρίας ως… Τσιπραντρέου, στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θέλουν πάση θυσία να περάσουν μπροστά στις δημοσκοπήσεις. Το ομολόγησαν εμμέσως πλην σαφώς υψηλόβαθμα στελέχη την προηγούμενη εβδομάδα, λέγοντας πως όταν τα μέτρα εφαρμοστούν ο ΣΥΡΙΖΑ θα περάσει μπροστά.
Παράλληλα, όπως έγινε το 2008 αλλά και το 2009, επιδιώκουν να μπλοκάρουν μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις. Ποιος δεν θυμόταν τον Γιώργο Παπανδρέου να μεταβαίνει σε ΔΕΚΟ και να συναντάται με συνδικαλιστές προβάροντας τα μπλουζάκια που έγραφαν «δεν πωλείται»;
Ή ποιος μπορεί να ξεχάσει τα κλάματα στο λιμάνι του Πειραιά και τις υποσχέσεις ότι «λεφτά υπάρχουν», όπως και αυτές για αυξήσεις σε συντάξεις και μισθούς.
Κι αυτά ενώ ήξερε, όπως και σήμερα γνωρίζουν στο ΣΥΡΙΖΑ, πως η κατάσταση είναι τέτοια που δεν επιτρέπει υποσχέσεις, ενώ επιβάλλονται μέτρα ριζικά στο πεδίο των αποκρατικοποιήσεων.
Και όμως, αντιδρούν και απειλούν με φυλακή όλους όσοι υπογράψουν. Για το λόγο αυτό άλλωστε ο Αντώνης Σαμαράς πήρε πάνω του το θέμα σημειώνοντας σε ομιλία στη Βουλή ότι αν θέλουν να κυνηγήσουν και να απειλήσουν ας απειλήσουν πρώτα αυτόν.
Το θέμα δεν είναι αστείο. Όταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρωτοστατεί σε πορείες και όταν στελέχη του κόμματος καλούν τον κόσμο στους δρόμους, αποσκοπώντας σε μικροκομματικά οφέλη, τότε είναι δύσκολο να ανακτηθεί η αξιοπιστία μιας χώρας.
Βέβαια, στο ΣΥΡΙΖΑ έχει μαζευτεί το παλαιοκομματικό ΠΑΣΟΚ, ειδικά αυτό που μεσουράνησε στο συνδικαλισμό, και ως εκ τούτου το φαινόμενο της ταύτισης της τακτικής Τσίπρα με αυτήν της προ Μνημονίου του Παπανδρέου δεν ξενίζει.