Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015

Ο μονόδρομος


Σίγουρα ήταν καλύτερη, από απόψεως ενδιαφέροντος, η τηλεαναμέτρηση των δύο σε σχέση με εκείνη των επτά. Και θα είναι κι ευτύχημα αν η ίδια πρακτική εφαρμοστεί, βελτιωμένη ενδεχομένως, και στο μέλλον. Υπό την προϋπόθεση, όμως, πως όλοι εμείς προς χάρη των οποίων διεξάγεται η τηλεμαχία γνωρίζουμε τι μπορούμε να περιμένουμε απ' αυτή την ενημερωτική διαδικασία.
Δυστυχώς δεν βρισκόμαστε στις προ του 2010 εποχές όπου οι πολιτικοί είχαν την πολυτέλεια να υπόσχονται (κακώς) λαγούς με πετραχήλια κι εμείς το θράσος (κάκιστα) να ζητάμε από τον έναν να πλειοδοτεί έναντι του άλλου για να κερδίσει την ψήφο μας. Τώρα βρισκόμαστε στη φάση που αναγκαστικά κινούμαστε στο πλαίσιο του αυτονόητου, που δεν είναι άλλο από το Μνημόνιο και την υποχρέωση εφαρμογής του.
Βεβαίως και δικαιούμαστε αλλά και οφείλουμε ν' αγωνιούμε για την ανεργία, την υπερφορολόγηση, την οικονομική ασφυξία, την επάνοδο σε φυσιολογικούς και ομαλούς ρυθμούς ζωής. Αλλά οφείλουμε και να ξέρουμε ότι σ' αυτήν τη φάση κανένας δεν μπορεί να μας υποσχεθεί κάτι περισσότερο από την ταχύτερη δυνατή εφαρμογή του Μνημονίου. Η μόνη σοβαρή προεκλογική υπόσχεση είναι αυτή και καμία άλλη. Ή, σωστότερα, οι όποιες άλλες υποσχέσεις εξαρτώνται αναγκαστικά από την τήρηση ή μη των μνημονιακών δεσμεύσεων.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως και ο Τσίπρας, και ο Μεϊμαράκης, αλλά και όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί αρχηγοί είναι ειλικρινείς όταν λένε ότι θέλουν να μειώσουν την ανεργία, να μας βγάλουν από τα μνημόνια, να βελτιώσουν το βιοτικό μας επίπεδο, να μας οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες. Σίγουρα το θέλουν. Αλλά το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Είναι ποιοι το μπορούν. Και την Κυριακή σ' αυτό ακριβώς το ερώτημα καλούμαστε όλοι (και ο καθένας μας χωριστά) ν' αποφανθούμε.
Κοντολογίς, για να υπερβούμε την κρίση θα πρέπει την Κυριακή ν' αναδείξουμε κυβέρνηση που θα παρέχει, πρώτον, τα ισχυρότερα δυνατά εχέγγυα ανταπόκρισης στις μνημονιακές μας υποχρεώσεις και, δεύτερον, τη βάσιμη προοπτική επανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας και κατ' επέκταση προσέλκυσης επενδύσεων και δημιουργία θέσεων εργασίας.
Λυπάμαι αν η διαδικασία δεν είναι αρκούντως επαναστατική, αλλά δυστυχώς ούτε σοβαρούς επαναστάτες διακρίνω στον πολιτικό μας κόσμο αλλά ούτε και επαναστατικές πλειοψηφίες στο εκλογικό μας σώμα. Και το Μνημόνιο, όπως κι ο Τσίπρας παραδέχτηκε, είναι μονόδρομος.