Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

Η διάλυση θα είναι αυξημένη πιθανότητα.

Αμέσως μετά τις εκλογές ο κ. Σαμαράς είχε δύο δυνατότητες: είτε να ζητήσει συνολική και σε κορυφαίο επίπεδο επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων ή να ακολουθήσει πολιτική εφαρμογής των συμφωνηθέντων ελπίζοντας ότι θα καταφέρει στην πορεία να ελαφρύνει τα βάρη της χώρας και να κάνει το πρόγραμμα βιώσιμο.

Ο κ. Σαμαράς έκρινε ότι αν ζητούσε συνολική επαναδιαπραγμέτευση θα εισέπραττε άρνηση και θα άνοιγε η πόρτα της εξόδου από την ευρωζώνη και επέλεξε τον δεύτερο δρόμο. Ακόμη κι έτσι η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη δεν είναι δεδομένη και η εξίσωση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Τους προσεχείς μήνες η Ευρωπαϊκή Ένωση θα κληθεί να αποφασίσει αν θα δώσει λύση στην κρίση χρέους που αντιμετωπίζει και η οποία βέβαια δεν οφείλεται στην Ελλάδα. Υπάρχουν δυνάμεις με πρώτη την Γερμανία και τους δορυφόρους της που αρνούνται να αλλάξουν το μοντέλο της ευρωζώνης και να επωμισθούν το βάρος της διάσωσης. Η λύση είναι να παρέμβει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατά το πρότυπο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών αναλαμβάνοντας το χρέος των κρατών. Το κόστος εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα δύο τρις ευρώ. Εάν επικρατήσει αυτή η λύση τότε το πρόβλημα της Ελλάδας μοιάζει με σταγόνα στον ωκεανό. Εάν η Γερμανία επιμείνει στην άρνησή της τότε τα προβλήματα της ευρωζώνης θα πολλαπλασιαστούν και η διάλυση θα είναι αυξημένη πιθανότητα.

Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα θα πρέπει να παραμείνει στο γενικό πλάνο είτε της συνολικής διάσωσης είτε της διάλυσης της ευρωζώνης. Και αυτό δεν είναι δεδομένο. Μία στροφή της Ευρώπης θα σήμαινε υποχώρηση της Γερμανίας η οποία έχει και εκλογές τον επόμενο χρόνο. Η γερμανική ελίτ που κυβερνά και μέχρι τώρα έχει ακολουθήσει πολιτική ενοχοποίησης της Ελλάδας έχει εγκλωβιστεί στην τακτική της. Φυσικά δεν θα αναγνωρίσει το λάθος της και είναι πιο πιθανό να ζητήσει να θυσιαστεί η χώρα σαν άλλοθι έναντι των ψηφοφόρων της για την υποχώρησή της.