Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Αυτή η χώρα δεν αλλάζει με τίποτα ...

Η χώρα οδηγήθηκε στη σημερινή κατάσταση εξαιτίας της υπερδιόγκωσης του Δημοσίου σε βάρος του παραγωγικού ιδιωτικού τομέα.

Τα έσοδα του κράτους από τη φορολόγηση των ιδιωτών δεν μπορούσαν να καλύψουν τις δημόσιες δαπάνες, τους στρατούς υπαλλήλων, τους χρυσοπληρωμένους συνδικαλιστές, τις μίζες των «ημετέρων». Το δημοσιονομικό έλλειμμα χρόνο με τον χρόνο εκτινάχθηκε στα ύψη και έφθασε τον δανεισμό στα 350 δισ. ευρώ.

Η αυτονόητη λύση του προβλήματος είναι η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών ακόμη και με άρση της μονιμότητας των υπαλλήλων αν χρειαστεί.

Φτάσαμε στο σημείο να περικοπούν δραματικά μισθοί και συντάξεις σε όλους, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να αγγίξει τα θέματα ταμπού, όπως οι απολύσεις έστω και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Και δεν μπόρεσε καμία κυβέρνηση να το αγγίξει γιατί στον δημόσιο τομέα σιτίζεται η «πελατεία» των κομμάτων εξουσίας ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. και για λόγους ισορροπιών και των μικρότερων κομμάτων.

Τώρα ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την ευκαιρία να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του, αλλά δεν το έπραξε. Αντί με τα κονδύλια της Ε.Ε. να ενισχύσει τον ιδιωτικό τομέα, την απασχόληση και την ανάπτυξη, προτίμησε να προσλάβει, έστω και προσωρινά, μερικές ακόμη χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Είναι ο πλέον ασφαλής τρόπος για να συνεχίσει η οικονομία την πορεία της προς την ύφεση και συνολικά η χώρα προς τη χρεοκοπία. Βρισκόμαστε στην άβυσσο, αλλά η νοοτροπία του πολιτικού συστήματος δεν αλλάζει.

Σε κάθε περίπτωση, οι προσλήψεις των «ημετέρων» στο Δημόσιο, η «προστασία» των συνδικαλιστικών παραγόντων και το μοίρασμα της εναπομείνασας πίτας του Δημοσίου σε διαπλεκόμενα και «φίλους» δείχνουν πως οι εκλογές δεν είναι μακριά. Μόλις επιστρέψουμε από τις βουτιές, καλό είναι να ψάξουμε το εκλογικό βιβλιάριο