Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

Προφανώς αυτό μας αξίζει.

Με δεδομένο ότι η νέα Βουλή θα αποτελείται από νέα πρόσωπα σε ποσοστό που θα ξεπερνά ενδεχομένως και το 50%, ουδείς μπορεί να υπολογίσει από τώρα τι ακριβώς μας επιφυλάσσει η κάλπη. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο καιροσκοπισμός και ο αμοραλισμός ικανού αριθμού πολιτικών είναι ένα θλιβερό φαινόμενο για τα πολιτικά ήθη της χώρας. Οριακές μετακινήσεις είχαμε πάντα, όπως και παλιννοστήσεις, αλλά όχι τόσο μαζικές μετακινήσεις και ετερόκλητες συμμαχίες που ευτελίζουν τα πάντα.
Κυρίες της πολιτικής αλλάζουν κόμματα όπως αλλάζουν την κόμμωσή τους και βρίσκουν εύκολα στέγη για να στεγάσουν τις... πολιτικές τους αναζητήσεις χωρίς καμιά εξήγηση και χωρίς ίχνος ντροπής ή έστω μίας κάποιας δικαιολογίας. Γυρολόγοι πολιτευτές, που μέσα σε τρία χρόνια έχουν περάσει από τέσσερα κόμματα και έχουν «προσκυνήσει» αρχηγούς και αρχηγούς, ξαφνικά ανακαλύπτουν το φως το αληθινό και θέλουν να μας σώσουν.
Το δυστύχημα, όμως, είναι ότι ανάλογες συμπεριφορές επιβραβεύονται από τους πολίτες και έτσι ανοίγουν ορέξεις για τους επόμενους καιροσκόπους της πολιτικής. Η αγωνία των κομματικών επιτελείων και η πολυδιάσπαση των κομμάτων έφεραν στην επιφάνεια όλες τις αμαρτίες ενός συστήματος που κινείται χωρίς αρχές και όρια.
Απόδειξη αυτής της ανερμάτιστης πολιτικής η διάλυση των κομμάτων μετά τις εκλογές του 2012, όπου για πρώτη φορά μας προέκυψαν 25 «ανεξάρτητοι» βουλευτές και ένα αηδιαστικό παρασκήνιο για επιστροφές και μεταγραφές προκειμένου να σώσουν την έδρα τους. Οσοι, λοιπόν, βάζουν από πόρτες και παράθυρα υποψηφίους για να κλείσουν θέσεις, το πιθανότερο είναι ότι θα μετανιώσουν μετά τις εκλογές. Οποιος εγκατέλειψε μία φορά, γιατί όχι και δεύτερη και... τρίτη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά ουδείς συγκινείται και όλοι μαζί διαμαρτυρόμαστε για το χάλι της πολιτικής. Προφανώς αυτό μας αξίζει.