Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων χρόνων φάνηκαν ανίκανες να υποστηρίξουν οτιδήποτε θετικό .

Από τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν τα χρόνια της βίαιης προσαρμογής της οικονομίας και της κοινωνίας είναι ότι δεν δόθηκε στους πολίτες η αίσθηση ότι πέρα από τη λιτότητα και τον πόνο, υπήρχαν και επιτυχίες στο πρόγραμμα. Οι θυσίες και οι αδικίες θα μπορούσαν να αμβλυνθούν σε ένα βαθμό με την προσεκτική αναβάθμιση υπηρεσιών που γίνονταν ολοένα και πιο κρίσιμες όσο επιδεινωνόταν το κλίμα στην οικονομία. Αλλά αντί να εφαρμόζονται μεταρρυθμίσεις ως αντιστάθμισμα των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν οι πολίτες, παρουσιάζονταν ως άλλη μια τιμωρία. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων τεσσάρων χρόνων φάνηκαν ανίκανες να υποστηρίξουν οτιδήποτε θετικό του προγράμματος, ενώ τα άλλα κόμματα έβρισκαν ελεύθερο πεδίο για να παρουσιάζουν κάθε αλλαγή σαν καταστροφή, συμβάλλοντας έτσι σε ένα κλίμα αβεβαιότητας και απαισιοδοξίας. Σε αυτό συνέβαλαν και οι εταίροι μας, με δηλώσεις και πρακτικές που άφηναν ανοιχτό το ενδεχόμενο η Ελλάδα να βρεθεί έκπτωτη από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Οπως αναμενόταν, αυτό απέτρεπε επενδύσεις από Ελληνες και ξένους και υπονόμευε και την κατανάλωση, οδηγώντας σε ακόμη χειρότερες συνέπειες την οικονομία και την κοινωνία. Η λιτότητα είχε από μόνη της σκληρές συνέπειες, οι οποίες μετριούνται σε χαμένα εισοδήματα και υψηλή ανεργία. Η απαισιοδοξία, όμως, επιδείνωσε όλες τις αρνητικές συνέπειες της κρίσης: στέρησε χρήμα από την αγορά και ενθάρρυνε την αντίσταση σε κάθε μεταρρύθμιση.
Τις τελευταίες μέρες, βλέπουμε μια προσπάθεια να αλλάξει το κλίμα, να φανεί ότι η κρίση τελείωσε και ότι η Ελλάδα κάνει άλματα προς την ομαλότητα. Το πρωτογενές πλεόνασμα και ο δανεισμός από την αγορά γεννούν την ελπίδα ότι θα λήξει η σκληρή κηδεμονία των πιστωτών μας, θα μπει χρήμα στην πραγματική οικονομία και η χώρα θα ανακάμψει.