Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Οταν η ΝΔ ήταν στην κυβέρνηση εκλιπαρούσε την τότε αντιπολίτευση τού Παπανδρέου γιά μία μίνιμουμ συναίνεση.
Εάν δινόταν τότε η συναίνεση αυτή, η χώρα δέν θα είχε φτάσει εδώ πού είναι τώρα...
Τό πιθανότερο είναι ότι δέν θα καταλαβαίναμε τίποτα απο την κρίση...
Τό μόνο πρόβλημα είναι οτι εάν συναινούσε τότε ο Παπανδρέου δέν θα γινόταν πιθανότατα ποτέ πρωθυπουργός...
Ομως ο Παπανδρέου ήθελε παθιασμένα να γίνει πρωθυπουργός...

Οχι μόνο δέν βοήθησε τότε τη χώρα αλλά παίζοντας το χαρτί του λαικισμού και για να σιγουρέψει τη νίκη του την έσπρωξε βαθιά πρός το χείλος της καταστροφής...
Εγινε όμως πρωθυπουργός...
Φυσικά τώρα πληρώνουμε τον τρόπο πού έγινε πρωθυπουργός...
Με την έννοια ότι όχι μόνο δέν επέτρεψε στην τότε κυβέρνηση να πάρει κάποια μέτρα , αλλά επιπλέον έχοντας πεί ότι λεφτά υπάρχουν τού ήταν αδύνατο να προχωρησει άμεσα στην αναγκαία προσαρμογή...
Με αυτήν την έννοια τώρα η χώρα πληρώνει την αντιπολίτευση τού λαικισμού τού Παπανδρέου και τον τρόπο πού αναρριχηθηκε στην πρωθυπουργία...
Τώρα έρχεται αντιμέτωπος με την αντιπολίτευση τού λαικισμού τής ΝΔ...
Στην ουσία ο Σαμαράς κάνει αυτό πού έκανε και ο Παπανδρέου με σκοπό αυτόν ακριβώς πού είχε και ο Παπανδρέου...
Τό παίγνιο είναι βέβαια εξαιρετικά επικίνδυνο...
Ομως στην ουσία ο Σαμαράς δέν είχε επιλογή...
Εάν έπαιζε το χαρτί τής υπευθυνότητας δέν θα είχε καμμία τύχη...
Τώρα τουλάχιστον έχει βάλει κάποιες υποθήκες
Όταν λες «αδιαφορώ για το πολιτικό κόστος», είναι σαν να λες ότι αδιαφορείς για το εάν και κατά πόσο οι πράξεις σου και γενικότερα οι πολικές σου επιλογές υποστηρίζονται από το εκλογικό σώμα το οποίο σε ανέδειξε στη θέση του πρωθυπουργού. Είναι σαν να πιστεύεις ότι δεν σε νοιάζει ο βαθμός νομιμοποίησης των πολιτικών που εφαρμόζεις.
Εάν πράγματι έτσι αισθάνεσαι και ανάλογα στοχάζεσαι, τότε μάλλον πέρασες απότομα από την διαβουλευτική δημοκρατία στην δικτατορική διακυβέρνηση.
Το ότι έσκισες το «συμβόλαιο με τον λαό» υπογράφοντας το συμβόλαιο με το ΔΝΤ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνεις και το επόμενο βήμα, να αδιαφορήσεις, δηλαδή, για το κόστος που συνεπάγεται αυτή η πράξη σου. Σε τούτη την περίπτωση θα έχεις μεταβληθεί από δήμιο της μικρο-μεσαίας τάξης, σε δήμιο της ίδιας της κολοβής έστω δημοκρατίας μας.
Μην επωμίζεσαι το πολιτικό κόστος για πολιτικές που δεν εγκρίνει ο λαός. Αυτό δεν είναι απλώς πολιτικός παλλικαρισμός, αλλά μάλλον κυβερνητικός εμπαιγμός με πολύ άσημες μάλιστα επιπτώσεις στην μελλοντική σχέση του πολίτη με το πολιτικό σύστημα.