Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Οι Ψηφοφόροι, να οδηγούνται στην κάλπη άδοντας «θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει»

Τι σημαίνει για μια εκλογική αναμέτρηση οι μεν, ψηφοφόροι, να οδηγούνται στην κάλπη άδοντας «θα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει», οι δε, αρχηγοί των κομμάτων, να αντικαθιστούν την υποσχεσιολογία του παρελθόντος με υψηλούς τόνους αντιπαραθέσεων και κινδυνολογίας;

Δεν είναι μόνο ότι ο αστάθμητος παράγοντας, με τους αναποφάσιστους να ρυθμίζουν, σε ένα βαθμό, το εκλογικό αποτέλεσμα, δημιουργεί στο πολιτικό προσωπικό ναυτία από τους κλυδωνισμούς, αν όχι ελαφρύ πανικό. Ούτε ότι τα μηνύματα των ευρωεκλογών θα επηρεάσουν αναπόφευκτα το εθνικό πολιτικό τοπίο. Είναι ότι, ενώ αντιλαμβανόμαστε πως ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα, κανείς δεν μπορεί να εκφράσει αυτήν την αλλαγή. Οι ψηφοφόροι βιώνουν τη δυσφορία του αδιεξόδου, οι πολιτικοί την αδυναμία και ανεπάρκεια να περιγράψουν την επόμενη μέρα, έξω από συνήθεις καταστροφολογίες ή ενέσεις τεχνητής αισιοδοξίας.

Και οι δύο πλευρές έχουν ξεβολευτεί. Οσοι ήταν εθισμένοι στην πελατειακή σχέση δυσκολεύονται να την αναπαράγουν, όσοι υπολόγιζαν στον λαϊκισμό των παροχών της τελευταίας στιγμής δεν μπορούν να υπολογίζουν σε προσέλκυση μεγάλου αριθμού ψηφοφόρων. Η εξαπάτηση, η υποκρισία ή η ωμή συναλλαγή δεν έχουν πέραση σε αυτές τις εκλογές. Το υλικό δηλαδή από το οποίο ήταν φτιαγμένη η σχέση ψηφοφόρου - υποψηφίου ήταν και ένα από τα βασικά «υλικά» της χρεοκοπίας της χώρας, κανείς δεν περιμένει τίποτα από κανέναν, οι υποψήφιοι με «βαρύ» πολιτικό παρελθόν απωθούν, το παιχνίδι της άγρας ψήφων είναι πια φτηνό και αναγνωρίσιμο.

Οσο και αν το κρας τεστ των κομμάτων έχει ευρωπαϊκό πρόσημο, δεν παύει να αποτελεί προθάλαμο για τις επόμενες εθνικές εκλογές. Εργαστήρι συμψηφισμών, διευθετήσεων, ανατροπών, εξελίξεων.