Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

«Ενιαίο» Φτωχολόγιο

«Ενιαίο» Φτωχολόγιο
Aλλο ένα «ενιαίο» κατ' ευφημισμόν μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους κόβεται και ράβεται με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΔΝΤ. Το «ενιαίο μισθολόγιο» των δημοσίων υπαλλήλων που θεσπίστηκε το 2011, με στόχο δήθεν να εξισωθούν οι αμοιβές τους, ήταν μια μεγάλη απάτη. Ποτέ το μισθολόγιο δεν υπήρξε ενιαίο, αφού με την περιβόητη «προσωπική διαφορά» διατηρήθηκαν οι ανισότητες, με αποτέλεσμα η «αριστοκρατία» των δημοσίων υπαλλήλων να έχει μισθούς κατά 500 - 700 ευρώ μεγαλύτερους από τους πληβείους.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διαμορφώνει μισθολόγιο πολλών ταχυτήτων, με νέες δραστικές περικοπές μισθών, αφού επίκειται αύξηση εισφορών για το Ασφαλιστικό. Το «ενιαίο» μισθολόγιο χρησιμοποιείται εκ νέου σαν «δούρειος ίππος» για την «εξίσωση των μισθών προς τα κάτω» στο πλαίσιο των μνημονιακών δεσμεύσεων με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016, «με βάση τους συμφωνηθέντες στόχους για τα μισθολογικά κονδύλια, σε συνάρτηση με τις δεξιότητες, τις επιδόσεις και τις αρμοδιότητες και τη θέση του προσωπικού και σε ευθυγράμμιση με τις βέλτιστες πρακτικές που επικρατούν στην ΕΕ». Στρατηγική επιδίωξη να διαμορφωθεί ένας ατομικός μισθός κατά υπάλληλο, με τη σύνδεση μισθού - αξιολόγησης και το «μπόνους» παραγωγικότητας. Ετσι, δημιουργούνται συνθήκες ζούγκλας, όπου επικρατεί το δόγμα «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Ειδικότερα οι Eλληνες εκπαιδευτικοί ήταν και συνεχίζουν να είναι από τους χειρότερα αμειβόμενους εκπαιδευτικούς της ΕΕ. Δουλεύουν για έναν γλίσχρο μισθό που ισοδυναμεί μόλις με το 19% του συναδέλφου τους στo Λουξεμβούργο ή το 53% στην Κύπρο και το 58% του μέσου όρου των χωρών της Ευρώπης (στοιχεία ΚΕΜΕΤΕ/ΟΛΜΕ).
Και μάλιστα όσο πιο αντίξοες είναι οι οικονομικές συνθήκες, τόσο πιο δύσκολο και επίπονο γίνεται και το εκπαιδευτικό έργο. Με μαθητές που υποσιτίζονται και λιποθυμούν σε σχολεία που δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες αυξάνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς ο μαθητικός πληθυσμός που παραιτείται και αδυνατεί να παρακολουθήσει ουσιαστικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Με τις καταργήσεις σχολείων και τμημάτων και τη «σαρδελοποίηση» των μαθητών σε πολυπληθή τμήματα επιδεινώνονται οι συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου και ανοίγουν οι δρόμοι της απο-μόρφωσης και της εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου. Αυτή η πολιτική των περικοπών των μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και της φορολογικής αφαίμαξης είναι η αιχμή του δόρατος για τη βίαιη αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ του κεφαλαίου. Η κυβερνητική πολιτική που χαράσσουν «οι θεσμοί» οδηγεί στην «κινεζοποίηση» της οικονομίας, για να διαμορφωθούν ευνοϊκές συνθήκες κερδοφορίας του κεφαλαίου.