Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

ΟΙ ΑΤΥΧΕΙΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ ...

ΟΙ ΑΤΥΧΕΙΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΙ του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου σχετικώς με τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης και την διαπραγμάτευση έωλων απαιτήσεων που εξυπηρετούν αποκλειστικά ξένα οικονομικά συμφέροντα και πολυεθνικές, εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού λαού, τον έχουν οδηγήσει στο απόλυτο τέλμα. Προφανώς αυτό είναι και το κύκνειο άσμα της πολιτικής σταδιοδρομίας του κ. Παπανδρέου .

ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ αυτά, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντώνης Σαμαράς κρίνεται από το αποτέλεσμα της πολιτικής στρατηγικής και των θέσεων που έχει τηρήσει ως αδιαμφισβήτητος ρυθμιστής των εξελίξεων. Από την πρώτη στιγμή έθεσε «κόκκινες γραμμές» όσον αφορά στη διαπραγμάτευση του Μνημονίου και τη διαχείριση του εξωτερικού χρέους της χώρας, με μοναδικό κριτήριο την αδιασάλευτη οικονομική δραστηριότητα στη χώρα που θα εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες απασχόλησης, θέσεις εργασίας σε Έλληνες και αξιοπρεπή διατήρηση του κοινωνικού επιπέδου διαβίωσης.

Η ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΑΣΗ του κ. Αντώνη Σαμαρά σε συνδυασμό με την εντεινόμενη φημολογία περί επικειμένων εκλογών -εφόσον το σχέδιο πολιτικής συμπαιγνίας στο όνομα δήθεν της εθνικής συναίνεσης δεν τελεσφορεί- οδηγούν τον ελληνικό λαό με μαθηματική ακρίβεια στο δίλλημα άμεσων και δραστικών επιλογών:
- Είτε υποταγή σε ξένους πάτρωνες με τον κ. Γιώργο Παπανδρέου στον θώκο του πρωθυπουργού.
- Είτε επαναδιαπραγμάτευση του όρου του μνημονίου με την λήψη δέσμης μέτρων για την τήρηση του χωρίς όμως να αποδομηθούν τα κοινωνικά κεκτημένα του ελληνικού λαού από έναν στιβαρό και υπεύθυνο πολιτικό, όπως ο κ. Αντώνης Σαμαράς.

Θέλουμε να λεγόμαστε σύγχρονο κράτος.

Κατά καιρούς έχει αποδειχθεί ότι όταν το ελληνικό έθνος φθάνει στο χείλος της αβύσσου, μια μαγική δύναμη, ως από μηχανής θεός, κάνει την εμφάνισή της και το καθοδηγεί ξανά προς τη δόξα... Αλήθεια, γιατί όμως θα πρέπει να αγγίζουμε πάτο για να αποδεχθούμε ότι μπορούμε να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι, να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες και να συμφωνήσουμε σε πέντε βασικά πράγματα; Χρόνια τώρα, όλοι συζητούν για τη διαφθορά στο Δημόσιο και όχι μόνον. Για την αδιαφάνεια από την οποία καλύπτονται πολλά από τα πεπραγμένα του δημόσιου τομέα.

Θέλουμε να λεγόμαστε σύγχρονο κράτος. Σε κανέναν δεν αρέσει ο χαρακτηρισμός «ψωροκώσταινα».