Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Μία από τα ίδια


Είναι γενική η αίσθηση ότι έχουμε μπλέξει. Και, το χειρότερο, είναι και γενική η αμηχανία ως προς τη συνέχεια. Οι «ευρηματικοί» συνήθως πολιτικοί μας αποφεύγουν φρονίμως να ισχυρισθούν ότι «κάτι ξέρουν», «κάτι μπορούν» και «κάτι ετοιμάζουν». Τουλάχιστον αυτήν τη φορά αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια.
Για την κυβέρνηση τα λέμε καθημερινά. Ούτε τους ξένους καταφέρνει να πείσει ούτε τους δικούς μας να ηρεμήσει. Οταν μπορούσε να περάσει μέτρα δεν τα πέρασε και τώρα αυτά που σχεδιάζει οι δανειστές τα βρίσκουν λίγα και οι απεργοί πολλά. Ο εφιάλτης του 2015 δείχνει να αναβιώνει.
Οι «μικροί» της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης ψάχνονται. Προοπτικές υπάρχουν, διάθεση εκδηλώνεται, αλλά το Ποτάμι δεν δείχνει διατεθειμένο, προς το παρόν τουλάχιστον, να συμπορευτεί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ. Σε τι καλύτερο μπορεί να προσβλέπει ένας Θεός το ξέρει.
Και μένει η Νέα Δημοκρατία που μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει να ξέρει πού θέλει να πάει και τι θέλει να κάνει. Για σκληρή αντιπολίτευση προδιέθετε ο νέος αρχηγός της, αλλά σε «μία από τα ίδια» δείχνει να κινείται. Ούτε άδικη ούτε υπερβολική είναι η εκτίμηση ότι ο Μητσοτάκης δεν βιάζεται να διεκδικήσει την εξουσία, αλλά ελπίζει σε καλύτερες μέρες κι αφού ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν φορτωθεί τα δύσκολα και θα έχουν «εισπράξει» και το πολιτικό κόστος.
Μπερδεύομαι, όμως, με τέτοιες πρακτικές. Δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να κατηγορείς μια κυβέρνηση πως είναι ανίκανη κι επικίνδυνη για τον τόπο και να μην έχεις ως άμεσο στόχο σου την ανατροπή της. Οπως, επίσης, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται να διακηρύσσεις ότι δεν θα έχεις πολλές κουβέντες με τον Τσίπρα, αλλά την προσέγγιση στο Προσφυγικό έσπευσες ήδη και την έκανες. Επειδή, λέει, το Προσφυγικό είναι «εθνικό θέμα». Δηλαδή τα πάρε-δώσε με τους εταίρους, η διαπραγμάτευση και η αξιολόγηση, το χρέος κι όλα τα άλλα δεν είναι «εθνικό θέμα»;
Εξι χρόνια συμπληρώνει φέτος η κρίση. Κι οι πολιτικοί στον κόσμο τους. Χαμένοι στα μικροκομματικά παιχνίδια τους. Ποιος θα κερδίσει και σε βάρος ποίου. Κι ο λογαριασμός στους ίδιους που επί χρόνια πληρώνουν.