Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Ωστόσο δεν φτάνει να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε.

Απ' αυτά που θυμίζουν σε κάθε σοβαρό και υπεύθυνο πολίτη ότι η πορεία μιας χώρας δεν εξαρτάται μόνο από τα λάθη, τις παραλείψεις και τις αδυναμίες των πολιτικών και των κομμάτων αλλά και από τις συμπεριφορές και τα μυαλά που κουβαλάνε οι πολίτες της - ή έστω κάποιοι, και όχι λίγοι, από αυτούς.
Η χώρα έχει ξεκινήσει για φέτος το καλοκαίρι ένα τουριστικό άλμα. Ελπίζουμε πως θα είναι η πρώτη σημαντική αναπτυξιακή ανάσα από το 2009 και μετά. Και φυσικά θέλουμε να αισιοδοξούμε ότι η ίδια πορεία θα συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο δεν φτάνει να αισιοδοξούμε και να ελπίζουμε. Πρέπει και να προστατεύουμε την προοπτική αυτή.
Δυστυχώς είναι κάτι που ποτέ δεν το κάναμε και δεν δείχνουμε διατεθειμένοι να το κάνουμε. Οταν ο τουρίστας αντιμετωπίζεται ως κορόιδο από τον ταξιτζή που τον μεταφέρει και τον εστιάτορα που τον ταΐζει, όταν οι υπηρεσίες που του προσφέρονται δεν είναι αυτές που περίμενε κι όταν υπάρχει και το ενδεχόμενο να βρεθούν ξαφνικά αντιμέτωποι με όγκους σκουπιδιών, μάλλον θα πρέπει να συνηθίζουμε στην ιδέα ότι η φετινή τουριστική «άνοιξη» μπορεί ν' αποδειχθεί δυστυχώς παροδική.
Για να πάει μπροστά μια χώρα πρέπει και οι πολίτες της να συμβάλουν στην προσπάθεια αυτή. Στην Ελλάδα την έχουμε δει περίεργα. Το τομάρι μας και το συμφέρον μας είναι εκείνο που προέχει. Και με αυτήν τη λογική είναι που σπρώχνουμε τον τόπο στον γκρεμό. Πώς να πάει μπροστά μια χώρα που σε περίοδο κρίσης, όπως η σημερινή, ο ένας στους πέντε πολίτες της δηλώνει ότι έχει «λαδώσει» δημόσιο υπάλληλο για να κάνει τη δουλειά του;
Το κακό είναι πως δεν είναι μόνο οι μεταρρυθμίσεις που δεν προχωράνε στον βαθμό και στην έκταση που θα έπρεπε. Είναι που κι εμείς δεν εννοούμε ν' αλλάξουμε μυαλά. Κι αυτή είναι η σοβαρότερη «μεταρρύθμιση» που δεν πραγματοποιούμε.