Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Η κοινωνία διαπίστωσε τι τέρατα γεννώνται όταν δεν επαγρυπνεί.

Αθελά της, η Χρυσή Αυγή προσέφερε χρυσή ευκαιρία για την κάθαρση κρατικών δομών και την επαγρύπνηση των θεσμών. Η κοινωνία διαπίστωσε τι τέρατα γεννώνται όταν δεν επαγρυπνεί. Το μεγάλο στοίχημα τώρα είναι πολιτικό. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πίσω, πρέπει να επιδιώξει την πλήρη διαλεύκανση των δραστηριοτήτων και των διασυνδέσεων της Χρυσής Αυγής, ώστε να αποκατασταθεί η αξιοπιστία των θεσμών. Για να «κερδίσει» τους πολίτες που ψήφισαν αυτήν την οργάνωση, όμως, η κυβέρνηση πρέπει να δείξει τον ίδιο ζήλο στην επιβολή των νόμων σε όλες τις περιπτώσεις. Η Δημοκρατία απαιτεί την πιστή τήρηση των διαδικασιών, με ταχύτητα και διαφάνεια. Ετσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Επειδή το ζήτημα δεν είναι τόσο τι θα γίνουν τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, όσο να καταλάβουν οι πολίτες που η οργάνωση παρέσυρε με το μήνυμα της οργής ότι ο πολιτισμός μας βασίζεται στη συνεννόηση και σε ανθρώπινες αξίες, όχι στη βία και τη μισαλλοδοξία. Αυτή η αρχή είναι το αντίδοτο στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Αυτά είναι τα αντισώματα που μας προστατεύουν ως κοινωνία.

Η κοινωνία διαπίστωσε τι τέρατα γεννώνται όταν δεν επαγρυπνεί.

Αθελά της, η Χρυσή Αυγή προσέφερε χρυσή ευκαιρία για την κάθαρση κρατικών δομών και την επαγρύπνηση των θεσμών. Η κοινωνία διαπίστωσε τι τέρατα γεννώνται όταν δεν επαγρυπνεί. Το μεγάλο στοίχημα τώρα είναι πολιτικό. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει πίσω, πρέπει να επιδιώξει την πλήρη διαλεύκανση των δραστηριοτήτων και των διασυνδέσεων της Χρυσής Αυγής, ώστε να αποκατασταθεί η αξιοπιστία των θεσμών. Για να «κερδίσει» τους πολίτες που ψήφισαν αυτήν την οργάνωση, όμως, η κυβέρνηση πρέπει να δείξει τον ίδιο ζήλο στην επιβολή των νόμων σε όλες τις περιπτώσεις. Η Δημοκρατία απαιτεί την πιστή τήρηση των διαδικασιών, με ταχύτητα και διαφάνεια. Ετσι θα αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών. Επειδή το ζήτημα δεν είναι τόσο τι θα γίνουν τα στελέχη της Χρυσής Αυγής, όσο να καταλάβουν οι πολίτες που η οργάνωση παρέσυρε με το μήνυμα της οργής ότι ο πολιτισμός μας βασίζεται στη συνεννόηση και σε ανθρώπινες αξίες, όχι στη βία και τη μισαλλοδοξία. Αυτή η αρχή είναι το αντίδοτο στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό. Αυτά είναι τα αντισώματα που μας προστατεύουν ως κοινωνία.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτή η «κληρονομιά» είναι που έφτασε ως τις μέρες μας και θα πρέπει να εκκαθαριστεί τώρα που προσφέρεται η ευκαιρία.

Η ύπαρξη και η δράση της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, όπως και η δολοφονία του Φύσσα, αποτελούν τη μία πλευρά του νομίσματος. Την ουσιαστικότερη ίσως σ΄ αυτή τη φάση. Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Που όχι μόνο δεν θα πρέπει ν' αγνοηθεί, αλλά θα πρέπει να διερευνηθεί το ίδιο επίμονα και εξονυχιστικά.
Είναι βαθιές και διαχρονικές οι ρίζες της φασιστικής Δεξιάς και στην ελληνική κοινωνία αλλά και στον κρατικό μηχανισμό. Η δικτατορία του Μεταξά, η Κατοχή κι ο Εμφύλιος είχαν ως αποτέλεσμα να παραδοθεί η κρατική μηχανή στον αποκλειστικό έλεγχο των «εθνικοφρόνων». Αυτή η «κληρονομιά» είναι που έφτασε ως τις μέρες μας και θα πρέπει να εκκαθαριστεί τώρα που προσφέρεται η ευκαιρία.
Ευτυχώς η υπόθεση ανοίγει όλο και περισσότερο και οι προβολείς φωτίζουν χώρους που μέχρι πρότινος έμεναν στο απυρόβλητο. Η εκκαθάριση της ΕΛ.ΑΣ. από τους νεοναζιστικούς θυλάκους ξεκίνησε και δεν πρόκειται -ούτε και μπορεί- να σταματήσει. Και η έρευνα έχει προχωρήσει στις Ενοπλες Δυνάμεις, έχει φτάσει στην ΕΥΠ και υπάρχει η πρόθεση να επεκταθεί και στην αναζήτηση των χρηματοδοτών της ναζιστικής συμμορίας.
Εδώ είναι που θ' αποδειχθεί αν και σε ποιο βαθμό υπάρχει η πολιτική βούληση για να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο. Κι αυτό γιατί συντρέχουν και άλλοι λόγοι που κάνουν την έρευνα ευκολότερη από άλλοτε. Οταν οι διωκτικές αρχές έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τραπεζικούς λογαριασμούς και τηλεφωνικές συνδιαλέξεις που έγιναν σε ανύποπτο χρόνο, τα περιθώρια εκκαθάρισης είναι απεριόριστα.

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Για να προλάβουμε...

Τώρα όλοι ξέρουν...

Τώρα όλοι ξέρουν...
Το φίδι βγήκε έξω από το αβγό, σέρνεται μέσα στην κοινωνία, δαγκώνει και σκοτώνει. Για να προλάβουμε, έστω και καθυστερημένα, δεν γίνεται να μη σπάσουμε κι άλλα αβγά που εκκολάπτουν τον ναζισμό και τον ποικιλόμορφο φασισμό.
Φερόμαστε ως ξαφνιασμένοι, σαν να μην είχαμε αντιληφθεί πως η Χρυσή Αυγή είναι μία εγκληματική οργάνωση που στρατολογεί συμμορίτες και πληρώνει ανθρώπους της δυστυχίας και της ανάγκης. Απορούμε πώς οργανώνεται και οπλίζεται στρατιωτικά, τόσα επεισόδια έχουν συμβεί ανά την επικράτεια, είκοσι χρόνια τώρα, και τώρα αναγκάστηκε ο κ. Δένδιας να τα στείλει στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Επρεπε να γίνει το φονικό στο Κερατσίνι.
Τη Χρυσή Αυγή την όπλισαν αυτοί που τη νομιμοποίησαν και την έστειλαν στη Βουλή. Την υποστηρίζουν οικονομικά αφανείς παράγοντες που τη θέλουν ως τάγματα εφόδου και συμπλήρωμα του συστήματος. Το εύφορο έδαφος δεν μπορούσε να μην είναι η ΕΛ.ΑΣ. και ο στρατός. Οι έφεδροι δήθεν πρώην καταδρομείς γράφτηκε πως τους εκπαίδευαν στη Μάνδρα και την Εύβοια αλλά και στη Βόρεια Ελλάδα. Αν είναι έτσι, τότε δεν πρέπει να απορούμε πως προετοιμάζονταν για αποσταθεροποίηση και για εμφυλιακή σύγκρουση. Ζούμε σε μια κοινωνία άρρωστη.
Ο φόβος, η άγνοια και η ηλιθιότητα στρώνουν τον δρόμο στον φασισμό. Σε καιρούς κρίσης βγαίνει από τον κάθε άνθρωπο ο χειρότερος εαυτός του. Χρειάζεται αγώνας. Οποιος αγωνίζεται ακόμα και για την αξιοπρέπειά του δεν έχει καιρό να απογοητευτεί. Αρχισαν οι νεοναζί φασίστες της Χρυσής Αυγής να κυνηγούν μετανάστες και να σκοτώνουν.
Εκμεταλλεύτηκαν το τεράστιο πρόβλημα, κοινωνικό, θρησκευτικό, φυλετικό και προπαντός εργασιακό, λες και οι μετανάστες, που αποδείχτηκε πως και οι ίδιοι τους χρησιμοποιούσαν και τους εκμεταλλεύονταν την ώρα που τους κυνηγούσαν, φταίνε για όλα τα δεινά της χώρας... Χρησιμοποιούν την πατρίδα ως άλλοι σωτήρες κι έρχονται από την εποχή του Μεταξά και βγαίνουν ως κατακάθια της χούντας.
Βεβηλώνουν τον Εθνικό Υμνο, αυτό το σύμβολο το αιώνιο της ελευθερίας, που βγαίνει από τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά, όχι μονάχα για μας αλλά για όλους τους λαούς που καταδυναστεύονται και ζουν κάτω από τη σύγχρονη κατοχή, οικονομική, στρατιωτική και πολιτική, των λεγόμενων τροϊκανών και θέλουν την απελευθέρωσή τους και την ανεξαρτησία τους.
Δεν έχουν καμία σχέση οι απόγονοι των δωσίλογων και των «γερμανόσπορων» νεοναζί με τον ανθρωπιστικό οικουμενικό πολιτισμό μας. Είναι οι σύγχρονοι ταγματασφαλίτες...
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα θα πρέπει να έχει θετικό αποτέλεσμα. Να μην υπάρξουν κι άλλα θύματα. Οι διαμαρτυρόμενοι απηυδισμένοι ψηφοφόροι είδαν τους εγκληματίες φουσκωτούς της νύχτας να σκοτώνουν. Τώρα ξέρουν...

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Νόμοι υπάρχουν αρκετοί.

Η αντιμετώπιση του νεοναζιστικού φαινομένου δεν μπορεί να είναι μονομερώς ποινική ή πολιτική. Απαιτούνται και οι δύο απαντήσεις συγχρόνως και συμπληρωματικά: Οι εγκληματικές πράξεις αντιμετωπίζονται ως τέτοιες, βάσει των υπαρχόντων νόμων, και οι ιδέες, όσες και όπως υπάρχουν, αντιμετωπίζονται πολιτικά, με ιδέες και επιχειρήματα, με αποκάλυψη των ψεμάτων, με αντιπαράθεση των ευγενέστερων ιδεών της δημοκρατίας.
Οι προς αντιμετώπιση ιδέες μπορεί να είναι ιδέες μίσους, θανατολατρίας, τυραννίας, δεν παύουν όμως να είναι ιδέες, και σαν τέτοιες πρέπει να απαντιούνται, με ιδέες. Οχι με προληπτικές απαγορεύσεις, με δίκες προθέσεων, όχι με τα όπλα του τυραννικού και ολοκληρωτικού αντιπάλου, διότι τότε θα είσαι ίδιος με τον σκοτεινό αντίπαλο, δεν θα είσαι ο εαυτός σου. Νόμοι υπάρχουν αρκετοί.
Αλλωστε, η ίδια η συνεπής εφαρμογή των νόμων, προκειμένου να προσδιοριστούν και να τιμωρηθούν οι εγκληματικές πράξεις, είναι έργο διδακτικό, με ιδεολογική σημασία και πολιτικό αποτέλεσμα. Οταν οι εθνοκάπηλοι καταδεικνύονται ως ιδιοτελείς εγκληματίες, με ταπεινά ελατήρια και μεθόδους εκτός δικαιικού πολιτισμού, το συμπέρασμα απομένει στη νοημοσύνη και την ηθική του λαού, του κρίνοντος και εντέλει κυρίαρχου υποκειμένου στη δημοκρατία.

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Πού να τα βρει ο Ελληνας της κρίσης αυτά που χρειάζονται για να εξοφληθούν τόσοι λογαριασμοί και τόσα χρέη;

ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΣΥΝΕΧΩΣ. Το ακούω παντού. Από συγγενείς, από φίλους, από σοβαρούς και συνεπείς προς τις όποιες υποχρεώσεις τους «νοικοκυραίους» της γειτονιάς: «Δεν έχω». 

Με την εκπνοή του θέρους και τις… υποψίες φθινοπώρου, το χαμογελαστό διάλειμμα -λόγω των όποιων διακοπών κατάφερε να κάνει ο καθένας- τέλειωσε κι αρχίσανε οι συννεφιές να καλύπτουν μάτια και πρόσωπα. Καθότι είναι «άτσαλη» η προσγείωση στα καθημερινά, για τον καθένα. Συσσωρευμένη πληρωμή Φόρου Ακίνητης Περιουσίας τριών ετών μαζί! Αν είναι δυνατόν! Μαζεμένα και απανωτά… Το χαράτσι της ΔΕΗ συνεχίζει… να παίρνει κεφάλια, τέλη και έκτακτες εισφορές μαζί κι αυτά -στην ίδια μάλιστα χρονική στιγμή- και από πάνω ο φόρος εισοδήματος. 

Ας μας πει όποιος έχει τη σοβαρή, ειλικρινή και αξιόπιστη απάντηση: Πού να τα βρει ο Ελληνας της κρίσης αυτά που χρειάζονται για να εξοφληθούν τόσοι λογαριασμοί και τόσα χρέη; 

Επαιρνε έναν μισθό που εδώ και τρία χρόνια όχι μόνο δεν τον παίρνει, αλλά του τον κόψανε και κατά το ήμισυ. 

Ζούσε με τη βεβαιότητα ότι η κυβέρνηση, το κράτος, η πολιτεία -τέλος πάντων- τον προστάτευε, τον καταλάβαινε, τον βοηθούσε και ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε ένα κράτος που τον… ξεσκίζει. Τον αφήνει βορά και έρμαιο στην ασυδοσία των τραπεζών και των παντός είδους πιστωτών του (που τον παρότρυναν μέχρι πριν λίγο να τον… διευκολύνουν και να τον εξυπηρετήσουν φορτώνοντάς τον δάνεια) να τον πιέζουν, να τον απειλούν, να τον τρομοκρατούν και να τον πετάνε στον δρόμο καθώς αυτός κραυγάζει «Δεν έχω!» Και όντως δεν έχει. 

Γιατί ποιος ρισκάρει την προσωπική του αξιοπρέπεια προκειμένου να «σφυρίξει αδιάφορα» για χρέη μερικών δεκάδων ευρώ; Τόσον ο πρωθυπουργός, όσον και ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως αλλά και ο υπουργός των Οικονομικών, με το μάτι έτοιμο ν’ αφήσει ένα δάκρυ να κυλήσει από την κατανόηση και τη συμπόνια προς την κοινωνία, υπόσχονται ό,τι επιθυμεί να ακούσει ο απελπισμένος Ελληνας, ενώ την ίδια στιγμή αδίστακτα τον οδηγούν στην απογοήτευση, στην αγωνία, στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία. 

Ας το καταλάβουν επιτέλους… «Δεν έχω!», ψελλίζει ο Ελληνας. Και ψελλίζει γιατί δεν έχει καν το κουράγιο να το βροντοφωνάξει. Κι αυτό το «Δεν έχω!» όσο αναφέρεται στο χρήμα, φαντάζει ηττοπαθές και ακίνδυνο. Όταν υπονοήσει την… υπομονή (δεν έχω άλλο υπομονή) τότε θα φέρει… κεραυνούς. Η δολοφονία του 34χρονου Παύλου στην Αμφιάλη, αυτό δηλώνει.

Τρίτη 24 Σεπτεμβρίου 2013

Το έκτρωμα που δηλητηριάζει την κοινωνία, απειλεί τη δημόσια ασφάλεια αλλά και τη δημοκρατία.

Σε κρίσιμες περιόδους όπως αυτή που διανύουμε δεν χωρούν υπεκφυγές και μικροκομματικές τακτικές ούτε καν υστερόβουλες πολιτικές στρατηγικές για να εκτεθεί δήθεν ο αντίπαλος. Η κυβέρνηση και τα κόμματα που σέβονται το δημοκρατικό πολίτευμα οφείλουν να βρουν την κοινή συνισταμένη και να αποδεχθούν ένα σχέδιο αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής. Το έκτρωμα που δηλητηριάζει την κοινωνία, απειλεί τη δημόσια ασφάλεια αλλά και τη δημοκρατία δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο.
Το ζητούμενο δεν είναι οι δήθεν πολιτικές ιδέες και οι απόψεις της Χ.Α., αλλά η αποτελεσματική αντιμετώπιση της εγκληματικής της δράσης που πια δεν αποτελεί κρυμμένο μυστικό. Το ίδιο οφείλουν να πράξουν πρωτίστως με συνέπεια και ταχύτητα όλοι οι κρατικοί θεσμοί αν θέλουν να διασώσουν την αξιοπιστία τους και να δικαιώσουν τον ρόλο τους, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Ουδείς πλέον δικαιούται να δηλώνει άγνοια για όσα εφιαλτικά πράττουν συστηματικά και οργανωμένα οι πρωτεργάτες και τα διαβόητα Τάγματα Εφόδου της εν λόγω συμμορίας.
Ακριβώς γι' αυτό όσοι έτρεφαν αυταπάτες και πίστευαν ότι δήθεν τιμωρούν το... σύστημα προσφέροντας στήριξη ή έστω ανοχή στη Χρυσή Αυγή θα πρέπει να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να πάρουν τις αποφάσεις τους διορθώνοντας το λάθος.

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι «εμείς δεν σκοπεύουμε να κυβερνήσουμε για τρεις μήνες, αλλά για πολλά χρόνια...

Η πολιτική κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι ρευστή στη χώρα, με «ένα μείγμα πολιτικών προσδοκιών αλλά και φόβου για την επέλαση των νεοφασιστών». Δήλωσε όμως πεπεισμένος ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις και η Αστυνομία έχουν εκδημοκρατιστεί και δεν είναι αυτοί που αποτελούν κίνδυνο για τη δημοκρατία.Επισήμανε ακόμη πως αν η κυβέρνηση ήταν αποφασισμένη να αντιμετωπίσει τη Χρυσή Αυγή υπάρχει το νομικό πλαίσιο για να το κάνει και κατηγόρησε τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη ότι απέστειλε στην εισαγγελία 31 φακέλους, σχετικά με αξιόποινες πράξεις μελών της Χρυσής Αυγής, μία ημέρα μετά τη δολοφονία και έθεσε το ερώτημα γιατί δεν το έκανε νωρίτερα, αφού προφανώς αυτοί οι φάκελοι ήταν έτοιμοι, ενώ τόνισε ταυτόχρονα πως , κατά την άποψή του, η Χρυσή Αυγή δεν πρέπει να τεθεί εκτός νόμου αλλά απέναντι στο νόμο. 

Σχετικά με την οικονομική κρίση στηνΕλλάδα και στην Ευρώπη, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι «εμείς δεν σκοπεύουμε να κυβερνήσουμε για τρεις μήνες, αλλά για πολλά χρόνια, είμαστε έτοιμοι, αισθανόμαστε έτοιμοι και κυρίως έχουμε τη γνώση και θέλουμε να αναλάβουμε αυτό το ρίσκο, αυτή την ευθύνη», Το πρώτο που θα κάνει η κυβέρνησή του, είπε, θα είναι να αναδιανείμει τους υπάρχοντες πόρους, προκειμένου να στηρίξει τους αδύναμους, ώστε να μην πηγαίνουν τα παιδιά πεινασμένα στο σχολείο, ώστε να μην υπάρχουν άνθρωποι στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στην Ελλάδα, χωρίς τη δυνατότητα πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς πρόσβαση σε ηλεκτρισμό και στο νερό, στα βασικά αγαθά. Θα προσπαθήσει δηλαδή, όπως είπε, να διασώσει τον πληθυσμό και ακολούθως θα ξεκινήσει μια ουσιαστική διαπραγμάτευση με τους εταίρους για να βρεθεί μια λύση μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, έχοντας καταθέσει βεβαίως συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων και εκεί θα χρειαστεί τη βοήθεια της ευρωπαικής κοινής γνώμης. Είναι κρίσιμο, κατά την άποψή του που διατύπωσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, να πειστούν οι Ευρωπαίοι πολίτες, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δίνει μια εθνική μάχη αλλά μια ευρωπαΪκή μάχη και πως δεν είναι αντιευρωπαϊστής, όπως κάποιοι επιδιώκουν να πείσουν την ευρωπαική κοινή γνώμη, αλλά τουναντίον υπέρ της Ευρώπης, αλλά της Ευρώπης των λαών, μιας Ενωμένης Ευρώπης που ή θα είναι κοινωνική με αλληλεγγύη και δημοκρατία, ή δεν θα υπάρξει.  

Καταγγέλοντας πως το πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα «δεν βγαίνει», διότι, όπως είπε, για να βγει πρέπει να κλείσουν σχολεία, νοσοκομεία, να διαλυθεί το κοινωνικό κράτος, να σταλούν στο εξωτερικό 500.000 Ελληνες για να μειωθεί η ανεργία, επισήμανε πως χρειάζεται να βρεθεί από κοινού μέσα από μια διεθνή διάσκεψη μια συμφωνία για το χρέος, ώστε διαγράφοντας ένα μεγάλο μέρος του, τόσο ώστε να γίνει βιώσιμο και οι αγορές να μπορούν να ξαναχρηματοδοτήσουν για να μην χρηματοδοτούν οι φορολογούμενοι, αλλά οι αγορές. 

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Να τους απομονώσουν και να τους βγάλουν έξω από την κοινωνία.

Ηταν αναμενόμενο δυστυχώς ότι κάποια στιγμή με αυτούς τους τύπους θα γινόταν το κακό. Οταν σιγά-σιγά σε μια ρημαγμένη και οργισμένη κοινωνία διεισδύουν, νομιμοποιούνται και τελικώς εμφανίζονται ως λύση, εκδίκηση στο σύστημα -ακόμα και από σοβαρούς ανθρώπους-, ακραία ποινικά στοιχεία, τότε όλα μπορούν να συμβούν.

Ας μη γελιόμαστε, μηχανισμοί της Χρυσής Αυγής σήμερα έχουν υποκαταστήσει εν μέρει τη «νύχτα» στη χώρα. Ο,τι δουλειά έκαναν διάφορες μαφίες στην Ελλάδα, σήμερα την αναλαμβάνουν διάφοροι τέτοιοι τύποι που καλύπτονται ενδεδυμένοι τον πολιτικό μανδύα του συγκεκριμένου κόμματος. Οπως άλλωστε έχουν γίνει και διάφορα εγκλήματα στο όνομα της τρομοκρατίας, ενώ δεν ήταν τέτοιας φύσεως ποτέ.

Δεν χρειάζεται  καμία απαγόρευση κανενός κόμματος στη Βουλή, δεν γίνεται συνταγματικά και δεν είναι και δημοκρατικό.

Απλά οι αρμόδιες αρχές -που έχουν καθυστερήσει τραγικά- θα πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Δικαστές και αστυνομικοί, μυστικές υπηρεσίες και όποιοι άλλοι ας τους κυνηγήσουν με βάση το Ποινικό Δίκαιο. Αν το κάνουν, θα βρουν δεκάδες τρόπους να τους απομονώσουν και να τους βγάλουν έξω από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα. Αν δεν βρουν πάλι ενοχοποιητικά στοιχεία, θα έχει δίκιο ο Μιχαλολιάκος που λέει ότι δεν μπορεί να ελέγξει μεμονωμένες περιπτώσεις εγκληματιών που ψηφίζουν Χ.Α. ή δουλεύουν και σ’ αυτή. Φυσικά και μπορεί ένας εγκληματίας να έχει δουλέψει σε μια επιχείρηση ή ένα κόμμα και να μη φταίει ο εργοδότης του. Μόνο που στην περίπτωση της Αμφιάλης, μιλάμε για οργάνωση εγκλήματος.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Η θεωρία των δύο άκρων.

Σε μια τέτοια χώρα, οι πολιτικοί θα έσπευδαν στα τηλεοπτικά πάνελ όχι με τη σπουδή της προβολής, αλλά με τη συντριβή των ανθρώπων που συνειδητοποιούν πως έχουν μέρος της ευθύνης για την καταιγίδα. Που κατανοούν ότι το φίδι δεν μεγάλωσε μόνο του, αλλά θέριεψε χρόνο με τον χρόνο μέσα στη θαλπωρή του λαϊκισμού και της παραδοξολογίας, στο ζεστό περιβάλλον που του εξασφάλισε η οικονομική, πολιτική και ιδεολογική κατάρρευση.
Δυστυχώς για όλους, δεν ζούμε σε τέτοια χώρα. Δύο εικοσιτετράωρα μετά το άγριο φονικό και πριν στεγνώσουν καλά καλά τα δάκρυα, η δημόσια συζήτηση επιστρέφει σε αδιέξοδα δίπολα που συντηρούν εδώ και μήνες την ατμόσφαιρα του ακραίου διχασμού, ρίχνουν τις γέφυρες, ακυρώνουν την πιθανότητα κάθε κοινής δράσης.
Γιατί, πως να καθίσεις στο τραπέζι και να συζητήσεις, πώς να καταλήξεις και να συμφωνήσεις, όταν ο απέναντι δεν σε θεωρεί συνομιλητή, αλλά μέρος του προβλήματος; Η θεωρία των δύο άκρων, ιστορικά, αυτό ακριβώς επιχειρεί να κάνει: ταυτίζει τη δράση των φασιστικών ομάδων με τις πρακτικές της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, υποστηρίζοντας φανατικά την ανιστόρητη θέση ότι αποτελούν γεννήματα της ίδιας μήτρας.
Αν είναι να κουβεντιάσουμε σε κανένα συνέδριο τις διαφορές και τις ομοιότητες του ναζισμού με τον σταλινισμό, ευχαρίστως να το κάνουμε. Εδώ, όμως, μιλάμε για πολιτική. Για αποφάσεις, με άλλα λόγια, που επηρεάζουν τη ζωή ανθρώπων.
Οποιος ταυτίζει τα ανόμοια, τη Χρυσή Αυγή με τον ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, δεν χάνει απλώς από τον ορίζοντά του τον κεντρικό στόχο, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την προάσπιση της δημοκρατίας... Χάνει ταυτόχρονα και το δίκιο του. Γιατί όσο αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με την ακροδεξιά, άλλο τόσο ισχύει ότι η Αριστερά αρνούμενη να καταδικάσει πρακτικές βίας, έβαλε κι αυτή το λιθαράκι της για να πάρει το φίδι τα πάνω του...

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν λέει όμως τίποτε για την άλλη πλευρά. Τι θα κάνει για να καλύψει τη δημοσιονομική τρύπα;

 Ο κ. Τσίπρας υπόσχεται σε όποιον βρίσκει μπροστά του πως θα του επιστρέψει την κρατική δαπάνη που απολάμβανε πριν από το Μνημόνιο. Οι δημόσιοι υπάλληλοι που απομακρύνονται θα επαναπροσληφθούν, οι συντάξεις θα επανέλθουν, το ενιαίο μισθολόγιο θα καταργηθεί, οι δημόσιοι οργανισμοί θα ξανανοίξουν κ.ο.κ.
Δεν λέει όμως τίποτε για την άλλη πλευρά. Τι θα κάνει για να καλύψει τη δημοσιονομική τρύπα; Υποστηρίζουν ορισμένοι ότι η κρατική δαπάνη θα αυξήσει την καταναλωτική ζήτηση, που θα αυξήσει το εγχώριο προϊόν, άρα θα συλλεγούν περισσότεροι φόροι, άρα το έλλειμμα θα περιοριστεί!
Τα ίδια, λίγο πολύ, υποσχέθηκε και ο Γιώργος Παπανδρέου την άνοιξη 2009 και μέχρι τις εκλογές εκείνου του έτους. Μάλιστα, ο προϋπολογισμός για το 2010 συντάχθηκε στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής. Η καταστροφή ήρθε μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Η «σχεδόν πτώχευση» συνδέθηκε με την πλήρη αδυναμία της Ελλάδας να δανειστεί στις διεθνείς αγορές, όπως διαπιστώθηκε εκείνο τον Απρίλιο. Οι κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, παρόλο που αρνήθηκαν σειρά κρατικών δαπανών, δεν τόλμησαν την πτώχευση. Επραξαν λαμπρά.
Ο κ. Τσίπρας λέγει τώρα ότι αυτός θα την αποτολμήσει. Επομένως, η Ελλάδα, αν ποτέ σχηματιστεί κυβέρνηση «με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ», θα διαρρήξει οριστικά τη διακοπείσα σχέση που διατηρεί η Ελλάδα με τις διεθνείς αγορές. Χειρότερα ακόμη, θα μπει σε «πόλεμο» με τα κράτη της Ευρωζώνης που μας έχουν δανείσει, από τα οποία θα ζητηθεί να δεχτούν μια μακρά και επώδυνη, για όλους, «διαπραγμάτευση» των μεταξύ μας δανειακών συμβάσεων.
Θα έπρεπε να είναι απολύτως προφανές σε όλους ότι η άμεση επίπτωση αυτής της πολιτικής θα είναι η πλήρης κατακρήμνιση της αγοράς. Το ρευστό, δηλαδή το χρήμα, θα εξαφανιστεί πρώτο και καλύτερο. Ο αντιπραγματισμός θα γίνει ο κανόνας, τόσο στο εξωτερικό μας εμπόριο, όσο και στην εσωτερική αγορά. Αντί οι καταναλωτές να ξοδεύσουν περισσότερα θα προτιμήσουν να διακρατήσουν το ρευστό που έχουν, ώστε να αντιμετωπίσουν ασφαλέστερα τις τρέχουσες ανάγκες τους.

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα, αλλά φαίνεται πως κανείς δεν συγκινείται.

Ολες σχεδόν οι κυβερνήσεις απέφυγαν να ξεκαθαρίσουν τις σχέσεις τους με τα συνδικάτα και επέλεγαν τον συμβιβασμό για εσωκομματικούς κυρίως λόγους. Κάπως έτσι φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα, αλλά φαίνεται πως κανείς δεν συγκινείται.
Γι' αυτό οι απεργίες στην Ελλάδα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες είναι τόσο συνηθισμένες που όχι σπάνια χάνουν το νόημά τους και εκθέτουν τους εργαζομένους σε κινδύνους και περιπέτειες. Η υπερβολική χρήση του «όπλου» συχνά απομυθοποιείται, ενώ αντί για συμμαχίες στην κοινωνία δημιουργεί αντιπαλότητες. Στη Μέση Εκπαίδευση, για παράδειγμα, οι συχνές απεργίες των καθηγητών με την ομηρεία των μαθητών και των οικογενειών τους ακόμη και στις εξετάσεις έχουν υπονομεύσει εκ των προτέρων το όποιο δίκιο τους.
Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι στην Ελλάδα της κρίσης είναι αδικαιολόγητες οι απεργίες, κάθε άλλο. Ωστόσο, η σπατάλη δυνάμεων και η ακραία δοκιμασία ενός κλάδου κόντρα στην κοινή αντίληψη δημιουργούν συνθήκες ευτελισμού και εκφυλισμού. Η πολιτική σκοπιμότητα των απεργιακών κινητοποιήσεων δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο και σε άλλες χώρες της Ευρώπης με παράδοση στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά τα συνδικάτα εκεί διαθέτουν αίσθηση του μέτρου και δεν φθάνουν εύκολα σε ακρότητες με την ευκολία των δικών μας. Ο ρόλος των συνδικάτων είναι κρίσιμος και χρήσιμος στην κοινωνία και δεν μπορεί και κυρίως δεν πρέπει να φθείρεται στη συνείδηση των πολιτών.

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Μια αντιπολίτευση η οποία επενδύει στην πιο ξέφρενη αντιμνημονιακή ρητορική...

Σε μια συγκυρία που η κοινωνία έχει επιβαρυνθεί με τρία χρόνια ακραίας λιτότητας, ενώ η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αγγίζει με τη διαθεσιμότητα και τις απολύσεις τον «σκληρό πυρήνα» του Δημοσίου. Στην πιο ευνοϊκή συγκυρία για μια αντιπολίτευση, η οποία επενδύει στην πιο ξέφρενη αντιμνημονιακή ρητορική, αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να καλπάζει και να συγκροτεί ένα πανίσχυρο πλειοψηφικό ρεύμα ανατροπής, δείχνει να αγκομαχά δίπλα δίπλα με την κυβερνώσα ΝΔ σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Αυτό λοιπόν το «πολιτικό παράδοξο» θα έπρεπε να είναι βαθιά εστία προβληματισμού για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, αντί για πανηγυριώτικα κηρύγματα περί αυτοδυναμιών.
Για όλους τους ψύχραιμους παρατηρητές είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζει έλλειμμα «κυβερνησιμότητας». Δεν διαθέτει και δεν πολυενδιαφέρεται να διαμορφώσει ένα ρεαλιστικό και σοβαρό πρόγραμμα εναλλακτικής διαχείρισης της εξουσίας. Με αποτέλεσμα η κοινωνία να μην τον εμπιστεύεται, να φοβάται ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τη χώρα σε περιπέτειες και κλυδωνισμούς που θα απειλήσουν ακόμη και τα λίγα «κεκτημένα» που άφησε η λαίλαπα των Μνημονίων.
Η «περιπετειώδης» φύση του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί το «πολιτικό παράδοξο» της δημοσκοπικής στασιμότητας. Πώς λύνεται αυτό; Με αποφασιστική στροφή προς τον πραγματισμό, έναν πραγματισμό που να ενσωματώνει στοιχεία ριζοσπαστισμού αλλά και με αρκετές δόσεις ρεαλισμού. Το στοίχημα για τον Αλ. Τσίπρα παραμένει ανοικτό, αλλά ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ του. Γιατί μια πιθανή σταθεροποίηση της κυβερνητικής πολιτικής σε συνδυασμό με αλλαγή σελίδας στη Γερμανία και την υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να σηματοδοτήσει ανατροπές δυσμενείς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Και χρόνια μετά να μιλάμε για μια ακόμη «χαμένη άνοιξη» της Αριστεράς...

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013

Στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες τα δικαιώματα του καθενός μας σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου.

Ουδείς αμφισβητεί το δικαίωμα των εργαζομένων να διεκδικούν τη βελτίωση των αποδοχών τους και την προστασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων, αλλά και να επιλέγουν τις μορφές διεκδίκησης που κρίνουν ως αποτελεσματικότερες. Αλλωστε, και το Σύνταγμα προβλέπει και προστατεύει το απεργιακό δικαίωμα.
Ωστόσο, τίποτα στη ζωή δεν είναι απόλυτο και η αρχή αυτή ισχύει ακόμη και για τα συνταγματικά προβλεπόμενα δικαιώματά μας. Στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες τα δικαιώματα του καθενός μας σταματούν εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Είναι απαράβατος όρος διασφάλισης αδιατάρακτης κοινωνικής συνύπαρξης.
Οι δρομολογημένες για την προσεχή εβδομάδα κινητοποιήσεις υπερβαίνουν τα όρια του συνταγματικά προστατευόμενου δικαιώματος της απεργίας για δύο λόγους.
Πρώτον, επειδή απειλούν να ακυρώσουν ή έστω να υπονομεύσουν τα όσα θετικά έχουν επιτευχθεί προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής εξυγίανσης με πρωτοφανείς θυσίες της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού.
Και δεύτερον, επειδή απροκάλυπτα ομολογείται ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις υποκινούνται ή στηρίζονται από πολιτικές δυνάμεις που αποσκοπούν στην ανατροπή της κυβέρνησης και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
Βεβαίως η προσπάθεια συγκρότησης ενός διευρυμένου απεργιακού μετώπου δεν απέδωσε τα αναμενόμενα από τους εμπνευστές της, αλλά αυτό δεν ακυρώνει τις παρενέργειες που απειλούνται, μια και η χρονική στιγμή που επιλέχθηκε από τις κομματικές συνδικαλιστικές ηγεσίες συμπίπτει με την άφιξη της τρόικας και την κρίσιμη αξιολόγηση που αναμένεται τις επόμενες μέρες.
Οπως δεν μπορεί να μην επισημανθεί και ότι ο διακηρυγμένος στόχος της ανατροπής της κυβέρνησης προσκρούει στον σκληρό πυρήνα της συνταγματικής μας τάξης. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα οι κυβερνητικές μεταβολές συντελούνται έπειτα από εκλογές και αποφασίζονται από την απόλυτη ή σχετική πλειοψηφία των πολιτών, όποια και αν είναι η γνώμη των μειοψηφιών.

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Κινδυνεύει με κατάρρευση όλη η αγροτική οικονομία της χώρας, η οποία αφού δεν κατάφερε να φτιάξει εθνικό κτηματολόγιο...

Αυτό είναι το πρώτο πλήγμα. Το δεύτερο έχει να κάνει με τις απειλές της Κομισιόν ότι φέτος δεν θα δοθεί εγκαίρως η προκαταβολή του 50% της ενιαίας ενίσχυσης στους παραγωγούς λόγω του μπάχαλου που υπάρχει στα βοσκοτόπια. Οι εντολές είναι σαφείς: «Φτιάξτε εθνικό- αγροτικό και κτηνοτροφικό κτηματολόγιο και τότε θα εκταμιευτούν οι επιδοτήσεις σας». Οι αγρότες ανέμεναν τον Οκτώβριο περί τα 1,1 δις ευρώ επιδοτήσεις, ενώ άλλα τόσα έρχονται κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα. Το θέμα είναι αρκούντως σοβαρό αφού κινδυνεύει με κατάρρευση όλη η αγροτική οικονομία της χώρας, η οποία αφού δεν κατάφερε να φτιάξει εθνικό κτηματολόγιο τα τελευταία 170 χρόνια καλείται να το πράξει αυτό σε λίγες εβδομάδες! 

Προφανώς ίσως απαιτηθεί παρέμβαση πρωθυπουργού ώστε να δοθεί πολιτική λύση αν οι κοινοτικοί υπάλληλοι επιμείνουν στην εξοντωτική αυτή ποινή. Όλα αυτά τα δυσάρεστα έρχονται σε μία περίοδο όπου η έλλειψη ρευστότητας στον πρωτογενή τομέα καθώς καθυστερεί και η επιστροφή του ΦΠΑ αλλά και του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο, οδηγούν του περισσότερους αγρότες να παραδίδουν στους εμπόρους τη σοδειά τους σε τιμές εξευτελιστικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το καλαμπόκι όπου οι τιμές που προσφέρονται στους παραγωγούς είναι στα 13 λεπτά το κιλό, όταν μέχρι πριν λίγες ημέρες γινόταν εισαγωγή περσινού Βουλγάρικου καλαμποκιού προς 18 λεπτά το κιλό, ενώ οι κτηνοτρόφοι το αγοράζουν από τους ίδιους εμπόρους προς 28 λεπτά το κιλό! 

Προφανώς η κατάρρευση του συνεταιριστικού κινήματος σε συνδυασμό με την έλλειψη ρευστότητας καθορίζουν το παιχνίδι στον αγροτικό τομέα, με την πολιτεία να παρακολουθεί απαθής, αλλά να αδυνατεί να προφυλάξει την εγχώρια παραγωγή ακόμη και με την τήρηση αυστηρών φυτο-υγειονομικών ελέγχων στα τελωνεία όπου πολύ πιθανό το εισαγόμενο από Βουλγαρία περσινό καλαμπόκι να περιέχει αφλατοξίνες (Σ.Σ. καρκινογόνες) , δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στους κτηνοτρόφους αλλά και τις εγχώριες γαλακτοβιομηχανίες 

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Πρόκειται για καθαρή αθλιότητα.

Οπως είναι γνωστό, η απόφαση για επαναλαμβανόμενες 5νθήμερες απεργίες πάρθηκε σε γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ. Η προσέλευση γενικά ήταν ελάχιστη και κυριάρχησαν οι οργανωμένοι ακραίοι του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων, όπως συνήθως συμβαίνει, αφού οι υπόλοιποι και μη οργανωμένοι δεν μετέχουν -κακώς- στις συνδικαλιστικές διαδικασίες. Οι πρόσφατες δηλώσεις των αρχισυνδικαλιστών και η ανακοίνωση της ΟΛΜΕ είναι αποκαλυπτικές. Και για όσους δεν τις κατάλαβαν ήλθε χθες ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ με τις δικές του δηλώσεις για να μην αφήσει καμία αμφιβολία.
Οι συνδικαλιστές είπαν καθαρά «ή αυτοί ή εμείς», εννοώντας την κυβέρνηση, βροντοφώναξαν δεξιά και αριστερά ότι επιδιώκουν την ανατροπή των πολιτικών του Μνημονίου για το καλό όλων των Ελλήνων και κάλεσαν γονείς και μαθητές να συνταχθούν μαζί τους και να τους συμπαρασταθούν στον αγώνα τους. Ο Αλ. Τσίπρας κάλεσε τους μαθητές να διεκδικούν τα πάντα με αγώνες και να συμπαραταχθούν, μαζί με τους γονείς τους, με τους καθηγητές τους.
Σε πρώτη ανάγνωση είναι σαφές ότι ο Αλ. Τσίπρας και οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ έχουν συμφωνήσει να προκαλέσουν μεγάλη αναταραχή στην Παιδεία και να τη χρησιμοποιήσουν ως αιχμή του δόρατος κατά της κυβέρνησης. Το σχέδιο, όμως, είναι πιο σατανικό, γιατί φοβούνται ότι οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν θα θελήσουν να συμμετάσχουν. Είτε γιατί δεν συμφωνούν, είτε γιατί δεν αντέχουν και δεν θέλουν να χάνουν «μεροκάματα». Οπότε ζητούν από τα παιδιά να προχωρήσουν σε καταλήψεις και να κλείσουν εκείνα τα σχολεία και από τους γονείς να μην αντιδρούν. Αλλωστε και στο παρελθόν έχουν καθηγητές ενθαρρύνει καταλήψεις, αλλά όχι τόσο οργανωμένα.
Με αυτόν τον τρόπο τώρα, τα σχολεία θα μένουν κλειστά, οι καθηγητές θα πληρώνονται, η απεργία τους δεν θα κινδυνεύσει να εκφυλιστεί και η «επανάσταση» θα μοιάζει γενικευμένη. Πρόκειται για καθαρή αθλιότητα.

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με την ιστορική μας παράδοση.

Η κ. Ρεπούση, που έγινε γνωστή στο Πανελλήνιο με το «συνωστισμό» στην ακτή της Σμύρνης, όταν η πόλη είχε παραδοθεί στις φλόγες και τους Ελληνες πετσόκοβαν οι Τσέτες, πρόσθεσε λίγο αργότερα τους Πόντιους στις ενασχολήσεις και σε λίγο ζήλωσε νέες επιστημονικές «δόξες» καθώς αποφάσισε ότι οι Σουλιώτισσες αποτελούν εθνικό μύθο. Τώρα έβαλε στόχο την κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών.  Ενοχλείται από την παράλληλη συμπόρευση Ελλάδας και Ορθοδοξίας. Και οι μεν θρησκεύοντες διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι θα καταργηθούν τα Θρησκευτικά από τη Μέση Εκπαίδευση, οι δε εκκλησιαστικοί θεωρούν ότι η κατάργηση του μαθήματος θα οδηγήσει στο μέλλον την Ελλάδα να απογαλακτιστεί και από την Ορθοδοξία.
Να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: Είναι αστείο να θεωρούμε ότι διδάσκονται τα Θρησκευτικά στη Μέση Εκπαίδευση. Με μία ώρα την εβδομάδα το μάθημα είναι ήδη καταργημένο. Κι είναι ακόμη πιο... καταργημένο, αν σκεφτούμε ότι τα παιδιά των άλλων δογμάτων δεν παρακολουθούν το μάθημα και όσοι γονείς επιθυμούν, με δική του υπεύθυνη δήλωση, τα παιδιά τους ούτε παρακολουθούν ούτε εξετάζονται στα Θρησκευτικά. Η δε Εκκλησία δεν έχει ανάγκη από τη διδαχή των Θρησκευτικών, εφόσον η ελληνική οικογένεια σέβεται την παράδοσή της. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο υπουργός Παιδείας μπορεί να αφαιρέσει το μάθημα -ακόμη κι από τη Γ΄Λυκείου, όπως είδα με παρέμβασή του την τελευταία στιγμή!-, επειδή διαφωνεί η κ. Ρεπούση. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ας προτείνει τρόπους, ώστε η διδαχή της ορθόδοξης πίστης να απαντά στα σύγχρονα ερωτήματα των μαθητών. Η Εκκλησία οφείλει να αφουγκράζεται τους προβληματισμούς των νέων, διαμορφώνοντας με την πίστη τους χαρακτήρες τους. Η Ορθοδοξία είναι συνυφασμένη με την ιστορική μας παράδοση, αποτελώντας πολύτιμο μέρος της εθνικής μας συνείδησης. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τη δήθεν «εικονοκλάστρια» Ρεπούση. 

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Οι λύσεις του Τσίπρα παραπέμπουν στο «λεφτά υπάρχουν.

Αυτό που δεν μπορεί να εξηγήσει ο κ. Τσίπρας είναι ότι ακόμη και εάν η κυρία Μέρκελ σαγηνευθεί από τη ρητορική δεινότητα του κ. Τσίπρα και δεχθεί κούρεμα 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, με την πολιτική που προτείνει θα δημιουργηθεί η νέα γενιά χρέους που θα βάλει την οριστική θηλιά στις επόμενες γενιές. Θυμηθείτε τις δεσμεύσεις του. Θα επαναπροσληφθούν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που θα ενταχθούν στο καθεστώς της διαθεσιμότητας. Θα επανακρατικοποιηθούν όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις. Πώς θα μπορούσε άλλωστε μία «αριστερή κυβέρνηση» να δεχθεί τις «αποικιοκρατικές συμβάσεις» των συντρόφων Κινέζων της Cosco με τον ΟΛΠ. Ο ΣΥΡΙΖΑ επίσης θα βοηθήσει πολύ την πραγματική οικονομία. Θα αυξηθούν οι φορολογικοί συντελεστές για τις μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες βέβαια θα μετακυλήσουν τα βάρη στους πελάτες τους αλλά και στις μικρές ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν το ρόλο του προμηθευτή τους. Θα επανέλθει ο κατώτατος μισθός λες και δεν γνωρίζει ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις στον ιδιωτικό τομέα πληρώνουν με δυσκολία τους εργαζόμενους λόγω της έλλειψης ρευστότητας.
Οι λύσεις του Τσίπρα παραπέμπουν στο «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου. Δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα του βρίσκονται τα πρωτοπαλίκαρα του ΠΑΣΟΚ, οι συνδικαλιστές που παραδιοικούσαν επί χρόνια τη χώρα και ευθύνονται (μαζί με τους πολιτικούς που τους ανέχθηκαν) για τη χρεοκοπία της οικονομίας και την κοινωνική παρακμή. Εάν θέλει πραγματικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να συμβάλει στην προσπάθεια της ανάκαμψης, ας αφήσει τις φανταστικές ιστορίες που έχει πλάσει το επιτελείο του και ας προτείνει ρεαλιστικά μέτρα με το βλέμμα στο μέλλον. Αλλιώς θα αναβιώσει όλες τις παθογένειες του χθες και πολύ σύντομα θα γίνει και αυτός παρελθόν.

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Το χάος μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο και η καταστροφή αναπόφευκτη.

Μετά από μακρά περίοδο μεγάλης δοκιμασίας η χώρα φαίνεται πως μπαίνει σε μια προοπτική ανάταξης που δεν πρέπει να αμφισβητηθεί. Αν η πολιτική ηγεσία γοητευθεί από τις Σειρήνες του λαϊκισμού και προτρέξει θα υποστεί ήττα στρατηγική και βλάβη ανήκεστο, αλλά τις συνέπειες θα πληρώσουν και πάλι οι πολίτες.
Το μεγάλο στοίχημα για τον τόπο είναι να μην επανέλθει το καθεστώς της φαυλότητας που εξασφαλίζει παροχές με δανεικά σε ένα αντιπαραγωγικό μοντέλο που βασίζεται στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή. Αν ανοίξει η βεντάλια της παροχολογίας, το χάος μπορεί να θεωρηθεί βέβαιο και η καταστροφή αναπόφευκτη, καθώς το πολιτικό προσωπικό είναι επιρρεπές σε ανάλογες διολισθήσεις και εύκολα μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα.
Προφανώς αυτό δεν σημαίνει πως όταν προκύψουν σαφή δείγματα ανάκαμψης και δημιουργηθεί μια κάποια ευκολία δεν πρέπει να ενισχυθούν οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι οι χαμηλοσυνταξιούχοι που δεν διαθέτουν άλλους πόρους. Αυτό όμως πρέπει να γίνει στοχευμένα και με φειδώ, ώστε να μη διαταραχθεί η κυρίαρχη επιλογή για τη σωτηρία του τόπου.
Το πολιτικό άγχος είναι κατανοητό, αλλά δεν μπορεί και κυρίως δεν επιτρέπεται να επηρεάσει την πορεία των μεταρρυθμίσεων και την εφαρμογή της αναγκαίας πολιτικής που θα φέρει αποτελέσματα για αλλαγή σελίδας στη χώρα. Οσοι (λίγοι ευτυχώς) από τον κυβερνητικό συνασπισμό το έχουν γυρίσει στο... λεβέντικο, καιρός είναι να συνέλθουν και να ξαναδούν τις ευθύνες τους για το παρόν αλλά και για το πρόσφατο παρελθόν.

Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Οι Έλληνες πρέπει να κινητοποιηθούν .

Όταν αποφασίζει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να μοιράσει μέσω φορέων δωρεάν τρόφιμα σε 800 χιλιάδες οικογένειες, τότε δεν μπορείς να αρθρώσεις λέξη. Παγώνεις. 

Μάλιστα, ο εν λόγω υπουργός δεν διστάζει να πει ότι, “δεν πειράζει να φας μακαρόνια ή φακές αν έχουν λήξει ένα μήνα ή είκοσι ημέρες”  Πιθανότατα, να μην πειράζει. Δεν είμαστε γαστρεντερολόγοι, 
ούτε λάτρεις των άστρων εστιατορίων Gastronomie, αλλά δεν γνωρίζουμε πολλούς που θα ταϊζαν τα παιδιά τους ληγμένες φακές. Για να έχουν, όμως, οι γονείς να ταϊσουν τα παιδιά τους χρειαζόμαστε, όπως αναφέρει σωστά η Εστία, και νέους εργοδότες που θα προσλάβουν ανέργους.

Όταν έχεις 1,5 εκατομμύριο ανέργους δεν αρκούν ούτε ο αγωγός TAP, ούτε τα προγράμματα 5 μηνών με 2.500 ευρώ.
 Χρειάζεται ένα συγκροτημένο σχέδιο αναμόρφωσης της οικονομίας προκειμένου, ώστε χιλιάδες άνεργοι να βρουν διέξοδο.
Δεν αρκεί η φούρια του τουρισμού για να ανασχεθεί πλήρως η ύφεση.   
Στα έργα βεβαίως  πρέπει να πάρουν μέρος τόσο ο ιδιωτικός τομέας, όσο και ο δημόσιος.  Από τη μια πλευρά, οι Έλληνες πρέπει να κινητοποιηθούν όχι για να κάνουν μια ακόμη καφετέρια, αλλά να ρισκάρουν περισσότερο, είτε στο 
εμπόριο, είτε στην παραγωγή. Η ανάλγητη Μ. Θάτσερ εκθείαζε τις μικρές επιχειρήσεις, καθώς η ίδια είχε περάσει από τον πάγκο του γαλατάδικου του πατέρα της. Πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα δώσουν τον τόνο  για να βγούμε από το τέλμα. Αυτό, όμως, δεν το αντιλαμβάνονται – μέχρι τώρα- ούτε στο ΥΠΕΚΑ, ούτε στο υπουργείο Ανάπτυξης. 

Επιμένουν να χρεώνουν ακριβό ρεύμα, φυσικό αέριο και οι 62 βιομηχανίες έγιναν 58. Αν δεν παρθούν μέτρα χθες από τα σκληρά ολιγοπώλια της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ θα είναι αργά. Όσο για τα  σχέδια της Γερμανικής αναπτυξιακής KFW, ας τα ξεχάσουμε από τώρα. Αρκεί μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της για δει σε ποιες χώρες επενδύει και με τι τρόπο.
Από την άλλη πλευρά, ο δημόσιος τομέας επειγόντως χρειάζεται να ξεκινήσει τα έργα, με αρχή από τους δημόσιους δρόμους. ( σ.σ οι εποχούμενοι με τις μηχανές γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τα σαμαράκια τα οποία δεν πρέπει να ξαναεμφανιστούν. Μόνο δρόμοι όπως η Αττική Οδος  )    

 Η κινητοποίηση, όμως, του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα δεν διατάσσεται, αλλά κερδίζεται καθημερινά.   
Με λίγα λόγια, πρέπει να σταματήσει η επωδός του οικονομικού επιτελείου “πρωτογενές πλεόνασμα” 
διότι δουλεύουμε για τις αγορές, αλλά πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι. 

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Αρκεί παλιοί και νέοι ηγέτες να κοιτάξουν τον κόσμο κατάματα .

Στη γιορτή αυτή για τα 39 χρόνια του ΠΑΣΟΚ, εκτός από τη νοσταλγία για τον ιστορικό ηγέτη του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, διάχυτη ήταν και η απογοήτευση για την απουσία της στοιχειώδους αυτοκριτικής. Για όλα έφταιξαν οι προηγούμενοι και οι επόμενοι, ίσως και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δεν έχουν άδικο ούτε ο Κ. Σημίτης ούτε ο Γ. Παπανδρέου όταν θυμίζουν τη διακυβέρνηση Καραμανλή. Ομως, δεν μπορούν να διαγράφουν τις δικές τους ευθύνες. Οταν με σπουδαία ηγετική ικανότητα έχεις οδηγήσει τη χώρα στο ευρώ και συμμαζεύεις την οικονομία, έχεις ιστορική ευθύνη για την ανακοπή του εκσυγχρονισμού του κράτους.
Οταν θεωρείς ότι το ΔΝΤ θα βοηθήσει το έργο της αναμόρφωσης της χώρας σου και αφήνεσαι να γλιστρήσεις στην καμένη γη που άφησε πίσω του ο Κ. Καραμανλής για να καταλήξεις στη σημερινή κατάσταση, δεν είναι δα και κάτι που πρέπει να περηφανεύεσαι?
Αν όλα έγιναν σωστά από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δεν θα φτάναμε μέχρι εδώ? Και αυτό είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Οτι θεωρεί πως όλα έγιναν καλά.
Δεν βγαίνει έτσι το παιχνίδι .Και η διήμερη συνάντηση μπορεί να έδωσε την ευκαιρία σε πρώην και νυν να βγάλουν τα εσώψυχά τους, αλλά αυτό πια δεν ενδιαφέρει κανέναν. Ούτε καν τους μεσήλικους που ήταν στο κοινό (που πιο πολύ είχαν στο μυαλό τους τον Ανδρέα Παπανδρέου).
Ας κοιτάξουν μπροστά, η Κεντροαριστερά δεν ήταν μόνο η διαφθορά, το πελατειακό κράτος, η κρίση, η κατάληξη στο Μνημόνιο .Ηταν και άλλα πολλά και μπορεί να είναι πολύ περισσότερα. Αρκεί παλιοί και νέοι ηγέτες να κοιτάξουν τον κόσμο κατάματα .Και πριν από αυτό, να κοιταχτούν οι ίδιοι στον καθρέφτη τους...
Και τότε θα μπορέσουν να βγουν από τις σκοτεινές αποπνικτικές αίθουσες και να αντικρίσουν κεφάλια σηκωμένα ψηλά, όχι ασπρισμένα...

Τραβάτε μι κι ας κλαίω.

Μάλλον αναπόφευκτο ήταν να ακουστεί στο διήμερο της εκδήλωσης για την επέτειο της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ και η πρόταση για ενδεχόμενη συνεργασία του Κινήματος με τον ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που οι εκλογικοί συσχετισμοί την καταστήσουν αναγκαία για τη διακυβέρνηση της χώρας. Αλλωστε, η πολιτική πραγματικότητα έχει να παρουσιάσει και πιο προωθημένα σενάρια. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά τις εκλογές του περσινού Μαΐου το ΠΑΣΟΚ είχε προσφερθεί να στηρίξει κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Φυσικά εκείνη η πρόταση ήταν περισσότερο ένας πολιτικός ελιγμός παρά μια ρεαλιστική προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, πλην όμως δείχνει ότι στην πολιτική τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ολα είναι ανοιχτά και πιθανά όταν η πολιτική πραγματικότητα το επιβάλλει. Αλλά μόνο όταν το επιβάλλει. Χωρίς την προϋπόθεση αυτή, τίποτα και κανένας δεν μπορεί να δρομολογήσει λύσεις και να επιβάλει συνεργασίες.
Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να τις δρομολογήσει όταν δεν χρειάζεται απλώς και μόνο να ξεπεραστούν πολιτικές διαφορές, αλλά θα πρέπει να γεφυρωθούν και ρήξεις στις οποίες η μία τουλάχιστον πλευρά έχει προσδώσει χαρακτήρα «κόκκινης γραμμής». Γιατί αυτό έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αρκείται στην επισήμανση των όποιων ιδεολογικών διαφορών του με το ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει απορρίψει την ιδέα συνεργασίας με τους «αμαρτωλούς» και «διεφθαρμένους» της μέχρι πρότινος κυβερνητικής παράταξης.
Κάτι, άλλωστε, που δεν είναι καινούργιο. Ποιος δεν θυμάται την αλαζονική ατάκα του Αλαβάνου στη διάρκεια της δημοσκοπικής εκτίναξης του ΣΥΡΙΖΑ επί προεδρίας του, τότε που είχε αντιμετωπίσει μ' ένα χλευαστικό «Καλώς τα παιδιά» την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για τη διεύρυνση της Κεντροαριστεράς; Ή τη στάση ακόμη και της ΔΗΜΑΡ στις αλλεπάλληλες προτάσεις των τελευταίων χρόνων για συνεργασία και συμπόρευση; Η επιφυλακτικότητα και η άρνηση ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της στάσης των κομμάτων της Αριστεράς.
Και όχι μόνο αυτό. Εκείνο που από το Ι989 έχει αποδειχθεί είναι ότι στόχος τους είναι να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ ή να επωφεληθούν όσο περισσότερο γίνεται από τη φθορά του. Και ως ενιαίος Συνασπισμός αυτό επιδίωκαν και ως ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ αυτό επιδιώκουν. Κάτι που δεν είναι αθέμιτο, αλλά δεν διασφαλίζει προϋποθέσεις συνεργασιών.

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν φαίνεται να πείθουν πια τους πολίτες. . .

Οσοι αρέσκονται σε θεωρίες συνωμοσίας για να εξηγήσουν τα αυτονόητα δεν φαίνεται να πείθουν πια τους πολίτες που έχουν αποδείξει με τη στάση τους μεγαλύτερη αυτογνωσία και αυτοσυγκράτηση από τους πάσης φύσεως εκπροσώπους. Στα τρία χρόνια της διαρκούς αφαίμαξης, η κοινωνία άντεξε αλλά δεν χωρεί αμφιβολία ότι έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όριά της και τώρα στην τελική φάση του βάναυσου προγράμματος απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί διότι αρκεί και μια σταγόνα για να προκληθεί η κατάρρευση του φράγματος που συγκρατεί τη συσσωρευμένη πίεση.
Η κυβέρνηση προφανώς γνωρίζει πως οι αντοχές εξαντλήθηκαν και είναι προφανές ότι δεν επιθυμεί να... αυτοκτονήσει. Μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας οφείλει να κινηθεί με ταχύτητα προκειμένου να διευκολύνει τη στροφή της οικονομίας που θα επαναφέρει την ελπίδα. Ολιγωρίες και παλινδρομήσεις στην παρούσα περίοδο ενδέχεται να αποδειχθούν ολέθριες και αυτό έχει υποχρέωση η ηγεσία της χώρας να το καταστήσει σαφές και στους εταίρους και δανειστές.
Την ίδια στιγμή, η έξαλλη αντιπολίτευση, παρότι εσχάτως δείχνει να έχει αποβάλει τις υπερφίαλες και βαρύγδουπες υποσχέσεις, επιμένει στην υιοθέτηση κάθε... πικραμένου. Μπορεί, για παράδειγμα, να εγκαταλείφθηκε η εξαγγελία για σκίσιμο των μνημονίων, καθώς σε λίγους μήνες δεν θα υφίστανται εκ των πραγμάτων, αλλά οι υποσχέσεις των πάντων στους πάντες παραμένουν ως ρητορική στην πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις.
Καιρός να αντιληφθούν και οι μεν και οι δε ότι για να διεκδικούν τη διακυβέρνηση του τόπου πρέπει πρώτα να φροντίσουν να υπάρχει, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς πολιτική σταθερότητα.

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Το φάσμα της χρεοκοπίας δεν έπληξε όμως μόνο την Ελλάδα

Ο μύθος ότι η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα των «ιδιαιτεροτήτων» της φαίνεται ότι έχει καταρρεύσει. Ασφαλώς για μια σειρά από ιστορικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτικούς λόγους η Ελλάδα αναδείχθηκε στον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης. Το φάσμα της χρεοκοπίας δεν έπληξε όμως μόνο την Ελλάδα, αλλά με σφοδρότητα και χώρες που ανήκουν στον πυρήνα των ευρωπαϊκών κέντρων αποφάσεων, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμη και η Γαλλία. Αρα η λύση στο ελληνικό πρόβλημα δεν μπορεί να προέλθει από πολιτικές δημοσιονομικής ασφυξίας και εσωτερικής υποτίμησης, αλλά μόνο μέσα από μια συνολική ευρωπαϊκή στρατηγική.
Ο δεύτερος, εξίσου επικίνδυνος μύθος που καλλιεργήθηκε αφορά την αποτυχία των συνταγματικών θεσμών στην Ελλάδα. Η παράκαμψη του Κοινοβουλίου από την κυβέρνηση κατά τη νομοθετική λειτουργία, η συστηματική υποβάθμιση της προστασίας των ατομικών και ιδίως των κοινωνικών δικαιωμάτων, η υποτονική νομολογία των δικαστηρίων στο πλαίσιο του ελέγχου συνταγματικότητας των νόμων, η ενίσχυση των πολιτικών άκρων και η στροφή προς κυβερνήσεις συνεργασίας με έντονο τεχνοκρατικό μανδύα, που απλώς εφαρμόζουν συνταγές υπαγορευμένες από τους εκπροσώπους των δανειστών, όλη αυτή η συμπτωματολογία δεν συνιστά αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο, αλλά εκδηλώνεται σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη.

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι για τις παθογένειες στην οργάνωση του κράτους και την αλυσιτελή προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων στην Ελλάδα ευθύνεται μόνον η κρίση. Αποδεικνύουν, ωστόσο, ότι οι ατελέσφορες πολιτικές διαχείρισης της κρίσης οδηγούν σε αποσύνθεση της δημοκρατίας και, επίσης, ότι αυτό δεν αποτελεί ελληνική ιδιοτυπία.

Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν έχουμε τίποτε άλλο να δώσουμε αλλά και τίποτε άλλο να χάσουμε...

Ο μισθός που ακόμη εισπράττουν όσοι εργάζονται εξανεμίζεται στην καταβολή των φορολογικών υποχρεώσεων -με όποια μορφή έχουν βρεί οι ειδήμονες- και πλέον η αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις υπόλοιπες υποχρεώσεις και στην καθημερινότητα έγινε εφιάλτης.
Ο πρωθυπουργός δεν ζει σε γυάλινο πύργο. Αντιλαμβάνεται πλήρως την κατάσταση. Επομένως, το ζητούμενο δεν είναι να στραφεί στον ελληνικό λαό για να ζητήσει και άλλη υπομονή κι άλλες θυσίες, εν όψει μιας αβέβαιης τιθάσευσης της ύφεσης, το 2014. Τέτοιο ενδεχόμενο δεν φαίνεται ούτε με το τηλεσκόπιο. Για να συγκρατηθεί η ύφεση, να ανοίξουν νέες δουλειές, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας πρέπει να τρέξει ζεστό χρήμα στην αγορά, είτε μεγάλες επενδύσεις είτε μικρές. Και θαύματα δεν γίνονται, όταν το κράτος εξακολουθεί να είναι αφιλόξενο και αφερέγγυο. Κορυφαίο παράδειγμα αφερεγγυότητας οι επενδύσεις στα φωτοβολταϊκά και αναφέρομαι στις μικρές μονάδες που έκαναν χιλιάδες άνθρωποι δίνοντας εμπιστοσύνη στο συμβόλαιο που υπέγραψαν με το κράτος. Κορυφαίο παράδειγμα αφιλόξενης αντιμετώπισης επενδύσεων το νέο φορολογικό. Τι να τα λέμε τώρα, λες και δεν τα ξέρουμε όλοι. Ο πρωθυπουργός πρέπει να στραφεί προς τους εταίρους και δανειστές οι οποίοι εισπράττουν με το αζημίωτο το δάνειο που έδωσαν. Και να τους πει ότι η Ελλάδα ζει μια δραματική καταστροφή.
Το χειρότερο που μπορεί να της συμβεί δεν είναι να ξεχυθούν στους δρόμους οι Πολίτες. Είναι αν η απελπισία τους τους οδηγήσει να καταθέσουν τυφλά την αντίδρασή τους στην εκλογική αναμέτρηση και αναδυθούν από την κάλπη εφιαλτικά σενάρια τα οποία δεν θα είναι χωρίς επιπτώσεις στη συνοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ας εξηγήσει στην τρόικα ο Αντώνης Σαμαράς ότι εδώ δεν πρόκειται για ανυπακοή στις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν. Αλλωστε έως τώρα αυτή η κυβέρνηση έκανε περισσότερα από ό,τι μπορούσε για να ανταποκριθεί και ο ελληνικός λαός μάτωσε και έδειξε αντοχή στην πίεση περισσότερη από όση θα περίμεναν. Ομως, η σωτηρία που σχεδιάστηκε αποδεικνύεται χαριστική βολή για την ελληνική οικονομία. Δεν έχει νόημα να μας απειλούν πλέον: Δεν έχουμε τίποτε άλλο να δώσουμε αλλά και τίποτε άλλο να χάσουμε...

Πόσο ανίκανο και διεφθαρμένο μπορεί να είναι ένα πολιτικό σύστημα.

Οι πολίτες που σέβονται τους νόμους και πληρώνουν τους φόρους τους βλέπουν τι γίνεται γύρω τους και εξοργίζονται.
Πόσο ανίκανο και διεφθαρμένο μπορεί να είναι ένα πολιτικό σύστημα που επί τρία χρόνια υπόσχεται και ξαναϋπόσχεται ότι θα πατάξει τη φοροδιαφυγή, ενώ κάθε μέρα όλοι μας ερχόμαστε σε επαφή με γιατρούς που δεν κόβουν απόδειξη και καταστήματα που προσφέρουν έναν λογαριασμό με ΦΠΑ και έναν χωρίς;
Πόσο ανεπαρκές μπορεί να είναι ένα πολιτικό σύστημα που επί τρία χρόνια δεν τολμάει να διώξει τους επίορκους και τους μη απαραίτητους από το Δημόσιο, ενώ παράλληλα οδηγεί τους γιατρούς του Δημοσίου, τους ενστόλους κ.ά. σε μισθούς εξαθλίωσης και αφήνει τα πολεμικά μας χωρίς καύσιμα;
Πόσα χρόνια θα πληρώνουν φόρους οι μισθωτοί και οι ιδιοκτήτες ακινήτων για να μισθοδοτούν τα συσσωρευμένα ρουσφέτια και να καλύπτουν τα κενά που αφήνουν πίσω τους μικροί και μεγάλοι απατεώνες φοροφυγάδες; Ξέρουμε ότι γίνονται προσπάθειες να αλλάξουν τα πράγματα.
Ο πρωθυπουργός και λίγοι υπουργοί δίνουν μια μάχη για να ολοκληρώσουν πράγματα που έπρεπε να είχαν γίνει εδώ και χρόνια. Ενα κομμάτι του φοροεισπρακτικού μηχανισμού πήρε πάλι μπροστά και δουλεύει.