Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Τελικά όλα στη ζωή μια συνήθεια είναι.

Τελικά όλα στη ζωή μια συνήθεια είναι. 'Η είναι να μη γίνει η αρχή, που λένε κάποιοι άλλοι. Αλλά ή τη μία ή την άλλη εκδοχή διαλέξετε, εκείνο που δεν αλλάζει είναι το αποτέλεσμα. Και δεν πιστεύω να βρεθεί κανένας που να αναρωτηθεί ποιο αποτέλεσμα εννοώ. Προφανέστατα και υπαινίσσομαι το καθημερινά νέο. Και φυσικά σήμερα την κατάργηση και της πάλαι ποτέ «αδιαπραγμάτευτης» προστασίας της πρώτης κατοικίας. Κι αυτό το κατάφεραν οι «ανυποχώρητοι διαπραγματευτές μας», οι «υπέρμαχοι της εθνικής μας αξιοπρέπειας», οι «ασυμβίβαστοι προστάτες των κατατρεγμένων από τα μνημόνια και τις τρόικες».
Πώς κι έγινε έτσι, κι από την απόλυτη προστασία που είχαν επί 5 χρόνια όλοι οι «κοκκινισμένοι» δανειολήπτες πρώτης κατοικίας βρεθήκαμε ξαφνικά μόνο με τον έναν στους τέσσερις να το έχει σίγουρο πως δεν πρόκειται να βρεθεί ξαφνικά στον δρόμο, μόνο ο Τσακαλώτος το ξέρει. Κι ο Σταθάκης. Και φυσικά κι ο Τσίπρας. Που βεβαίως, αν ερωτηθούν, θα μας διαβεβαιώσουν ότι πάλεψαν με νύχια και με δόντια, αλλά οι άλλοι ήταν αδιάλλακτοι, τους απειλούσαν και τους εκβίαζαν και τελικά αναγκάστηκαν να ενδώσουν.
Αλλά για το καλό μας, φυσικά. Για να προστατεύσουν την πατρίδα από τα χειρότερα που θα επέρχονταν αν δεν έκλεινε η συμφωνία, έτσι ώστε να πάρουμε την υπόλοιπη δόση και να προχωρήσει και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να ξαναπάρει μπροστά η οικονομία μας και να ξαναμπούμε του χρόνου στην αναπτυξιακή τροχιά που είχαμε το 2014, αλλά εκείνη, ως γνωστόν, δεν μας έκανε, δεν ήταν καλή, εμείς χρειαζόμαστε «αριστερή ανάπτυξη». Και μη σπεύσει να μου αντιτείνει κανείς ότι «τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει», διότι στην Ελλάδα όλα γίνονται και όλα υπάρχουν. Ακόμη και «αριστερές κυβερνήσεις» που εφαρμόζουν σκληρή και ανελέητη δεξιά μνημονιακή πολιτική, την οποία όμως δεν τη θέλουν και γι' αυτό κατεβαίνουν και στις διαδηλώσεις και αυτοκαταγγέλλονται για τα αντιλαϊκά τους μέτρα.