Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2016

Δύο χρόνια τώρα η φιλοσοφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ .





Ο τακτικισμός είναι το ανώτατο στάδιο του λαϊκισμού. Βασικά του γνωρίσματα, οι κοντόφθαλμες και αποσπασματικές λογικές, η ενασχόληση με τα επιμέρους, το πρόσκαιρο συμφέρον. Οι τακτικιστές, όποιο πολιτικό χρώμα κι αν ενδύονται, έχουν το βλέμμα τους στραμμένο στο σήμερα. Προκειμένου να πετύχουν τον βραχυπρόθεσμο στόχο τους εστιάζουν στα μικρά, παραβλέποντας τα μεγάλα.
Οι κινήσεις τους υπαγορεύονται από καθαρά ιδιοτελή κριτήρια - κομματικά και προσωπικά. Πρωταρχικό τους μέλημα, η επιβίωσή τους ανεξαρτήτως κόστους και τιμήματος για τη χώρα και την κοινωνία. Θέλοντας να είναι αρεστοί στην εκλογική τους πελατεία, χαϊδεύουν αυτιά. Υιοθετούν ακραίο διχαστικό λόγο. Καλλιεργούν τον φθόνο, τη μισαλλοδοξία, την αντιπαλότητα μεταξύ των κοινωνικών ομάδων. Ανακαλύπτουν εσωτερικούς εχθρούς, που δήθεν αντιστρατεύονται τα συμφέροντα του τόπου και των πολιτών. Πριμοδοτούν την πόλωση. Δύο χρόνια τώρα η φιλοσοφία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εδράζεται στον ακραίο τακτικισμό. Αποκαλυπτικό είναι το πώς πολιτεύονται: διαχειρίζονται τα φλέγοντα προβλήματα με επιπόλαιο, παιδαριώδη και επιζήμιο τρόπο. Εξ ου και οι ανερμάτιστες ενέργειές τους. Η κυβερνητική τους συμπεριφορά αποσκοπεί αποκλειστικά στη διατήρηση της εξουσίας. Τώρα μάλιστα που η κυριαρχία τους εξασθενεί, μας οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς. Καταφεύγουν σε «ταρζανιές», εκθέτοντας την Ελλάδα. Η δυσαρμονία τους με τους εταίρους δεν αποκαλύπτει μόνο τη δυσκολία τους να αναπροσαρμόσουν τις πολιτικές τους στο νέο περιβάλλον. Το χειρότερο είναι πως εσκεμμένα προέκριναν τη διαφοροποίηση, θεωρώντας ότι μια σύγκρουση τούς δίνει πόντους στο εκλογικό τους ακροατήριο.
Ο πρωθυπουργός γνώριζε πως τα μέτρα για τους συνταξιούχους θα αντιμετωπίζονταν τουλάχιστον με ενστάσεις από τους δανειστές. Ωστόσο, επέλεξε να επενδύσει στην πλειοδοσία του λαϊκισμού για λόγους προσωπικής και κομματικής ιδιωφέλειας. Ετσι εξηγούνται οι παλινωδίες και οι αντιφάσεις της κυβέρνησής του στο ζήτημα της αξιολόγησης και στα πλεονάσματα. Αλλά και η προσπάθεια να εκθέσει την ΝΔ, εγκαλώντας τη ότι λειτουργεί ως «πέμπτη φάλαγγα» των ξένων.
Ο Αλέξης Τσίπρας, προσβλέποντας για άλλη μια φορά στο εφήμερο κέρδος, επιβεβαιώνει την προσήλωσή του στη «μικρή εικόνα». Αδιαφορεί για τη «μεγάλη εικόνα», την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ακολουθεί την τακτική βλέποντας και κάνοντας, διότι δεν έχει στρατηγική. Το βέβαιο είναι ότι με τους τακτικισμούς του αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες της διακυβέρνησης. 

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Η χώρα πολιτικά είναι εγκλωβισμένη στη χειρότερη παγίδα από τη Μεταπολίτευση.


Η εποχή των αβεβαιοτήτων ήρθε και θα παραμείνει, όπως φαίνεται, στο ορατό μέλλον. Ο εκλογικός κύκλος της νέας χρονιάς ενδέχεται να χαράξει μια νέα Ευρώπη. Το μεγάλο ζητούμενο είναι τι κάνουμε ως χώρα μέσα σε αυτό το θολό τοπίο, όπου βαραίνουν ακόμη περισσότερο οι εθνικές μας ιδιαιτερότητες. Από τα εθνικά θέματα έως την οικονομική χρεοκοπία. Ειδικά αν επαληθευτούν τα χειρότερα σενάρια.
Δυστυχώς η χώρα πολιτικά είναι εγκλωβισμένη στη χειρότερη παγίδα από τη Μεταπολίτευση. Με την κυβέρνηση, στη φάση που διανύουμε, να έχει επενδύσει σχεδόν τα πάντα στη μείωση του δημόσιου χρέους και την αντιπολίτευση να ομφαλοσκοπεί με το μεγάλο «όραμα» πότε θα γίνουν εκλογές.
Ακόμη κι αν αυτό που ονομάζει η κυβέρνηση «οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση» προχωρήσει, όπως προσδοκά, οι κίνδυνοι πάλι είναι μπροστά. Ενδεχομένως αύριο με την προοπτική εξόδου από την Ευρωζώνη της Ιταλίας ή της Αυστρίας. Μεθαύριο με την υιοθέτηση ακροδεξιάς ατζέντας στη Γαλλία, τη Γερμανία και όπου αλλού φουντώνει ο ακροδεξιός λαϊκισμός.
Το ερώτημα σε μια απλουστευμένη μορφή θα μπορούσε να τεθεί ως εξής: Σε περίπτωση απορρύθμισης, αποσύνθεσης ή όπως αλλιώς ονομαστεί της ΕΕ, υπάρχουν και ποιες εναλλακτικές για τη χώρα; Τρομακτικό το ερώτημα, αλλά όχι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας και του μυθιστορηματικού.
Βεβαίως, ευχή και ελπίδα είναι να επαληθευτούν τα καλά σενάρια. Να συνέλθει από τον λήθαργο του νεοφιλελευθερισμού η ευρωπαϊκή ηγεσία. Αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση η κανονικότητα του παρελθόντος δεν πρόκειται να επανέλθει στην ΕΕ.
Χρειάζονται επειγόντως έκτακτα σχέδια αντιμετώπισης, τυχόν έκτακτων καταστάσεων. Εστω κι αν αυτά είναι προορισμένα να μείνουν στα συρτάρια.
Να επηρεάσουμε καθοριστικά τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση του επιθυμητού είναι αδύνατον. Να είμαστε, όμως, υποψιασμένοι για τα χειρότερα και στοιχειωδώς προετοιμασμένοι μπορούμε.
Αλλωστε και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διακινούνται δεύτερα και τρίτα σχέδια, ως υποθέσεις εργασίας.