Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Και το ερώτημα είναι: Γιατί δεν αντιδρά ο Λαός;

Και το ερώτημα είναι: Γιατί δεν αντιδρά ο Λαός;

Η αλήθεια είναι ότι αντιδρά ο Λαός με έναν παράξενο τρόπο. Δεν ψηφίζουμε με μυαλό. Ψηφίζουμε με θυμό, με οργή, συχνά με πείσμα, αλλά χωρίς στόχο. Γι’ αυτό στις εκλογές εμφανίζονται κάθε τόσο μικρά κόμματα, που μοιάζει να εκφράζουν την οργή του πολίτη, ο οποίος όμως προσκαίρως μόνον μετακομίζει στην αυλή του γείτονα. Ψήφισαν, λ.χ., έναν θορυβώδη ένοικο της πολυκατοικίας τους, αλλά ο γάμος δεν στέριωσε.

Τώρα ετοιμάζονται νέες παντρειές. Οργισμένοι ψηφοφόροι κινούνται στα όρια της πολιτικής αυτοκτονίας.

Ο κίνδυνος διαλύσεως του δημόσιου βίου ελλοχεύει, στον βαθμό που οι προσεχείς εκλογές θα φέρουν ακυβερνησία. Οσοι εκλάβουν τις θέσεις αυτές ως προσκλητήριο του δικομματισμού θα πρέπει να ξανασκεφθούν την αξία της ψήφου τους.
Μια λανθασμένη ψήφος μας βγάζει από την Ευρώπη που θέλουμε οι περισσότεροι.

Και συνεπώς; Θα αφήσουμε ατιμώρητους όλους αυτούς που διέλυσαν (στο εσωτερικό) και διέσυραν (στο εξωτερικό) το ΠαΣοΚ; – για να μιλήσουμε μόνο για της Κεντροαριστεράς τα εσωτερικά.

Εμείς δεν αλλάζουμε θέσεις. Ψηφίζουμε με τα μάτια μας ανοιχτά. Και εντοπίζουμε στα ψηφοδέλτια και μαυρίζουμε τους άχρηστους και τους πολιτικούς - τουρίστες.