Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Ενός λαού που είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στα γνωστά πολιτικά προϊόντα και δυσκολεύεται να επιλέξει ή να απορρίψει.

Βολικός ο λαϊκισμός, η ύψιστη μορφή δημοκρατικού φασισμού. Ο εύκολος δρόμος για την κατάκτηση της εξουσίας χωρίς ευθύνες και συνέπεια. Δάνεια αντί παραγωγής. Καταναλωτισμός αντί αποταμίευσης. Ανάλωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Καμία χρονική περίοδος αλώβητη, για να μην υπάρξει παράπονο. Και όταν το μέλλον γίνεται παρόν, ο άτιμος καιρός που περνά πολύ γρήγορα, όταν πρέπει να αντιμετωπισθεί η πραγματικότητα, όταν πρέπει να γίνουν νέες προσαρμογές σε άγνωστες για το παρελθόν συνθήκες, δημιουργούνται νέα είδη πολιτικού και τηλεοπτικού προϊόντος: ο ρίψασπις, ο υπερβολικά σκληρός, ο υπερβολικά ευαίσθητος, ο επικίνδυνα ακραίος, ο μόνιμα αντιδραστικός, ο κυνικά «ρεαλιστής», ο καταστροφολόγος, ο υβριστής.

Το κάθε πολιτικό προϊόν γίνεται τηλεοπτικό προκειμένου να αυξήσει τις πωλήσεις του. Φαίνεται ότι οι σχεδιαστές πιστεύουν ότι το οτιδήποτε έχει το δικό του κοινό. Και επειδή οι προτιμήσεις του κοινού μεταβάλλονται ανάλογα με τις εξελίξεις, οι νεότεροι κατασκευαστές φαίνεται να πιστεύουν στη λαϊκή αποδοχή ενός προϊόντος, ενός πολιτικού κατασκευάσματος που ταιριάζει απόλυτα με την ηθική και πνευματική ανεπάρκεια του σημερινού πολιτικού μικρόκοσμου.
Το νέο είδος είναι γεμάτο κυνισμό και ωμότητα. Αντιλαμβάνεται τη δημόσια ζωή σαν πεδίο εξάσκησης της αυθαιρεσίας του. Οπλισμένο με την προχειρότητα και τον αυτοσχεδιασμό που αποκαλεί «ειλικρίνεια», εκμεταλλεύεται τις προτιμήσεις ενός τμήματος του τηλεοπτικού κοινού. Ενός λαού που απογοητευμένος από την υποσχεσιολογία και τις καταστροφικές της συνέπειες προτιμά τη σκληρή πραγματικότητα και, αν και θιγόμενος, βλέπει με συμπάθεια τις διαρκείς προσπάθειες για λιτότητα και επαναλαμβανόμενη στέρηση.

Ενός λαού που εκχώρησε τις αρχές της ισονομίας και της ισοπολιτείας σε εκπροσώπους που δεν σέβονται τους θεσμούς που, υποτίθεται, προστατεύουν. Ενός λαού που είναι εγκλωβισμένος ανάμεσα στα γνωστά πολιτικά προϊόντα και δυσκολεύεται να επιλέξει ή να απορρίψει. Ενός λαού που δεν διακρίνει καθαρά τη διαφορά ανάμεσα στην αυστηρότητα και την ωμότητα ή τον κυνισμό.  Ανάμεσα στη νόμιμη διαδικασία και την υπέρβασή της. Ανάμεσα στην πολιτισμένη διαφωνία και τον παροξυσμό. Ανάμεσα στην απόφαση της πλειονότητας και στην καταθλιπτικά επιβαλλόμενη θέληση της ανάλγητης εξουσίας. Διαλέγουν διαδρομές που είναι ανεφάρμοστες στην πράξη και το αποδεικνύουν τα αποτελέσματα. Η εμμονή του κυνισμού: τόσο το χειρότερο για το αποτέλεσμα. Επιμένω στο λάθος μου έστω και αν δεν μπορώ ούτε καν να το εφαρμόσω. Εμμονές σε ό,τι κατέστρεψε την οικονομία: άσκοπη διχόνοια, εντυπώσεις, ψηφοθηρία, λαϊκισμός, κυνισμός, κομματισμός. Με λίγες λέξεις, καθετί που δεν απαιτεί εργατικότητα και παραγωγή. Εμμονή σε όλες τις ικανότητες που «πουλάνε» αλλά δεν έχουν αντίκρισμα. Φαινόμενα των καιρών.