Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Δε βαριέσαι, πάμε γι’ άλλα...

Αδικοι όπως συνήθως, κοντόθωροι, κοντόμυαλοι και βεβαίως μεμψίμοιροι, και το «σαξές στόρι» βιαστήκαμε να αποδομήσουμε με τα πολιτικάντικά μας και πως δεν υπάρχει σχέδιο εξόδου από την ανέχεια σπεύσαμε να συμπεράνουμε. Πεισματάρικη όμως η ελπιδοφόρα πραγματικότητα, κατακτά κάθε βράδυ τη μικρή οθόνη για να μας παρηγορήσει. Να μας δώσει κουράγιο, αλλά και κάτι παραπάνω: χρήμα. Ζεστό και φρεσκοτυπωμένο, αν κρίνουμε από τα ατσαλάκωτα χαρτονομίσματα που κρατούν στα χέρια τους αγόρια και κορίτσια, και τα ανεμίζουν δελεαστικά· για να δούμε επιτέλους όλοι από κοντά πώς είναι ένα διακοσάρικο και να το λιμπιστούμε. Για σχέδιο πρόκειται βέβαια. Για σχέδιο ενίσχυσης των οικονομικών μας, και μάλιστα με αξιοκρατικά τεκμήρια, ώστε να πάψουν, επιτέλους, οι συστηματίες παραπονιάρηδες να μιλάνε για κομματισμό και πελατειακό κράτος και ν’ αφήσουν στην άκρη την ανέξοδη αλλά και αδιέξοδη στρατηγική της γκρίνιας. Αν είσαι οξυδερκής και παρατηρητικός, θα ανταμειφθείς. Αν σε διακρίνει υπομονή και επιμονή, θα επιβραβευτείς. Αν τα πας καλά με τη «στοχοπροσήλωση» και δεν είσαι του «δε βαριέσαι, πάμε γι’ άλλα», θα επιδοτηθείς «ατάκα κι επιτόπου», για να θυμηθούμε την ατάκα του παλιού σουξέ. Αν όμως είσαι τεμπελάκος· αν τα μάτια τα ’χεις για ομορφιά και όχι για τη δουλειά που τους ανέθεσαν οι δημιουργοί τους (η φύση, οι εξωγήινοι, κάποιος από τους λατρευόμενους ανά τον κόσμο θεούς)· αν θες να κερδίσεις κατευθείαν το διχίλιαρο και αδιαφορείς για τα πρόσφορα διακόσια ή τριακόσια ευρώ, τότε, καλέ μου άνθρωπε, εσύ θα βγεις χαμένος. Και θα ξαναρχίσεις την γκρίνια: «Πού είναι το κράτος» και τα παρεμφερή.