Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013

Αφήσαμε τη χώρα να πέσει στον κατήφορο της συνωμοσιολογίας, του διχασμού και του μίσους.


Αφήσαμε τη χώρα να πέσει στον κατήφορο της συνωμοσιολογίας, του διχασμού και του μίσους. Κανείς δεν αντιλέγει πως οι απάνθρωπες περικοπές και η δραματική μείωση του μέσου εισοδήματος θα οδηγούσαν ούτως ή άλλως στο μίσος, την κοινωνική ένταση, την παλαβομάρα. Θα είχαν, όμως, γίνει πολλά πράγματα πιο εύκολα και πιο γρήγορα αν οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις συναινούσαν και συνεργάζονταν.
Ο κ. Σαμαράς έχει αποδείξει τους τελευταίους μήνες ότι αντιλαμβάνεται πλήρως το καθήκον του έναντι της Iστορίας. Πήρε το κόστος και δίνει μια σκληρή μάχη με φθαρμένα υλικά και αδύναμους συμμάχους, αλλά με πολιτική γενναιότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το λάθος των προηγούμενων και προπροηγούμενων ηγετών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ζητεί εκλογές, εκλογές, εκλογές... Λες και είναι έτοιμος να κυβερνήσει ή λες και δεν αντιλαμβάνεται πως εκλογές τώρα θα οδηγήσουν σε μια καταστροφή.
 Αλλά μια εθνική συνεννόηση, ακόμη και αυτήν την ώρα που μοιάζει αδύνατη, θα μπορούσε να μας βγάλει από την κρίση μια ώρα αρχύτερα. Δεν μπορεί, σε κάποια στοιχειώδη, όπως αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, τη δικαιοσύνη, την υγεία κ.ά. μπορούν να συμφωνήσουν όλοι. Πρέπει στην ουσία να ξανακτίσουμε τη χώρα μας από τις βάσεις της. Η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να το κάνει εύκολα, γιατί από τη μια την τραβάνε προς τα κάτω παλαιοκομματικά βαρίδια και συνήθειες δεκαετιών και από την άλλη έχει μια αντιπολίτευση που καλεί το κράτος, τη δικαιοσύνη, όλους σε στάση. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μοιάζει ούτε με Βενιζέλο του 1909 ούτε με Καραμανλή του 1955. Λέει «όχι» σε κάθε επένδυση, μεταρρύθμιση, ιδιωτικοποίηση και «ναι» σε κάθε αίτημα, σε κάθε απεργία, κάθε άρνηση.
Για να πάμε παρακάτω ως χώρα πρέπει να γεφυρώσουμε αυτό το χάσμα και να βρούμε ένα μίνιμουμ συνεννόησης. Αλλιώς θα πάμε στα βράχια, ας το καταλάβουμε.