Όπως και να’ χει, είναι απελπισμένος και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα...

Ο απογοητευμένος ΠΑΣΟΚΟΣ: Νοσταλγεί τα χρόνια του Ανδρέα και ένα δάκρυ κυλά από το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο. Δεν ξέρει που να την ρίξει την ψήφο στα τέλη του Απρίλη και προβληματίζεται. Να την ρίξει στην Αριστερά του ΚΚΕ και του Τσίπρα; Δεν του πάει το χέρι… Να τη ρίξει στον Κουβέλη; Μπορεί… Ο ξενιτεμένος: Αφορά κυρίως νέους, που από ανάγκη άφησαν τον τόπο τους, για να δουλέψουν στο εξωτερικό. Στον ξενιτεμένο, του λείπει η οικογένεια, οι φίλοι και η πατρίδα, αλλά θεωρεί ότι δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς, καθώς «η Ελλάδα σκοτώνει τα παιδιά της…». Ο άνεργος: Πλέον, το 21% των Ελλήνων τουλάχιστον. Δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα και καταριέται την ώρα και τη στιγμή που δεν βρήκε άλλο επάγγελμα, δεν έφυγε στο εξωτερικό ή δεν είχε βύσμα. Εάν είναι νέος, τα «ρίχνει» στους παλαιότερους (δικαιολογημένα) κι εάν είναι μεσήλικας τα «ρίχνει» στις κυβερνήσεις (επίσης δικαιολογημένα). Όπως και να’ χει, είναι απελπισμένος και δεν βλέπει φως στον ορίζοντα. Ο αγανακτισμένος: Ακολουθεί τη φράση «οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται το λαό, και όχι ο λαός τις κυβερνήσεις». Πηγαίνει σε πορείες, γιουχάρει πολιτικούς, και κάποια υποκατηγορία πετάει νεράτζια και σε τραγουδιστές. Ο «ντρέπομαι που είμαι Έλληνας»: Τα χαρακτηριστικά του τύπου αυτού συνοψίζονται σε μια θλιβερή, άκρως αληθινή δήλωση ενός παππού στην τηλεόραση: «Γεννήθηκα Έλληνας. Μεγάλωσα Έλληνας. Κατάντησα Έλληνας.»