Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Στον... «εξωτερικό εχθρό» έχουν κατεβάσει ήδη τα παντελόνια...

Κατ’ αρχάς όλοι, κόμματα και ψηφοφόροι, γνωρίζουν άριστα τι θα συμβεί μετά τις εκλογές σε όλα τα επίπεδα. Ας τα δούμε κωδικοποιημένα:

● Ακόμη και αν η Ν.Δ., ως βέβαιο πρώτο κόμμα, καταφέρει την απείρως δύσκολη αυτοδυναμία, δεν θα μπορεί να κυβερνήσει μόνη της. Με δεδομένο τον φόβο του «Συνδρόμου Ντε Λα Ρούα» – άλλος χρεοκοπεί τη χώρα και άλλος παίρνει το ελικόπτερο – αλλά και την απαίτηση δανειστών, τρόικας, ευρωζώνης και διαπλοκής, θα προστρέξει σε βοήθεια για να συγκυβερνήσει.

● Το ΠΑΣΟΚ θα τιμωρηθεί – και μάλιστα σκληρά – για τη χρεοκοπία, αλλά και για την ύφεση, την ανεργία, τα κουκέτα, την οικονομική καταστροφή και τη δυστυχία που γιγαντώθηκαν επί των ημερών του.

● Αμέσως μετά τις εκλογές, νέα βάρβαρα εισπρακτικά μέτρα πολλών δισ. ευρώ, απολύσεις, ξεπούλημα και καταστροφή της κοινωνικής ασφάλισης θα επιταχυνθούν δραματικά.

● Από τις 14 Μαΐου – είτε την επομένη των εκλογών δηλαδή είτε την επομένη του σχηματισμού κυβέρνησης – οι εργοδότες θα έχουν το μονομερές δικαίωμα μείωσης μισθών έως και 40% οδηγώντας αμέτρητους εργαζόμενους στην πλήρη εξαθλίωση.

Αυτοί που έβαλαν τις υπογραφές τους σε αυτού του είδους τις δεσμεύσεις προς δανειστές και επιτηρητές έχουν πλέον απόλυτη ανάγκη έναν... εχθρό που θα τους επιτρέψει να διεκδικήσουν ψήφο. Όμως τα πράγματα δεν είναι απλά:

● Στον... «εξωτερικό εχθρό» έχουν κατεβάσει ήδη τα παντελόνια. Έχουν υπογράψει τα πάντα και έχουν καταστεί υποχείριά του – χωρίς καμιά δυνατότητα να ασκήσουν πολιτική έστω και ελάχιστης απόκλισης από τις απαιτήσεις δανειστών και επιτηρητών.

● Μεταξύ τους η πόλωση είναι επικίνδυνο πράγμα, αφού αφ’ ενός έχουν δεσμευτεί ακριβώς στα ίδια και αφ’ ετέρου θα κληθούν να συγκυβερνήσουν και στον επόμενο γύρο για να τα εφαρμόσουν.

● Τι άλλο μένει; Μόνο η κλασική συνταγή: η κατασκευή «εσωτερικού εχθρού». Όπως τα παλιά καλά χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους – του επονομαζόμενου και «κράτους των δωσιλόγων». Του κράτους εκείνου που, επί τρεις σχεδόν δεκαετίες, άπαξ της ημέρας, μας έσωζε από τον «επάρατον κομμουνισμόν», έπινε νερό εις το όνομα της «πατρίδος» και κατέληξε να βρει τη δικαίωσή του με τη χούντα του 1967. Και την απώλεια της Κύπρου...