Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Εκλογές ως απειλή και ευκαιρία


Η συζήτηση περί πρόωρων εκλογών στη χώρα μας είναι σχεδόν μονότονη κάθε εποχή με κάθε κυβέρνηση και κάθε αντιπολίτευση να επαναλαμβάνονται. Η εκάστοτε κυβέρνηση κρατά πάντα για λογαριασμό της το χαρτί του αιφνιδιασμού αλλά σπανίως επιτυγχάνει το σχέδιό της καθώς οι εκλογές συνήθως φαίνονται από... μακριά. Από την άλλη πλευρά η εκάστοτε αντιπολίτευση άλλοτε για υπαρξιακούς λόγους και άλλοτε διότι πράγματι πιστεύει ότι οι συνθήκες την ευνοούν κάθε τρεις και λίγο ζητά εκλογές. Αυτή είναι περίπου η ιστορία και η παράδοση για τα πολιτικά μας ήθη και το έργο έχει παιχτεί πολλές φορές από τη μεταπολίτευση και μετά καθώς τις περισσότερες φορές η προσφυγή στις κάλπες έγινε πριν από την ολοκλήρωση της τετραετίας.
Τώρα στα μέσα της θητείας της η δικομματική κυβέρνηση που έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου φαίνεται πως δεν αντέχει σε πολύ ισχυρούς κλυδωνισμούς και γι' αυτό ένας σημαντικός αριθμός στελεχών της φλερτάρει με την ιδέα μιας αναπόφευκτης πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Οι υποστηρικτές της εκλογικής αναμέτρησης περί τα μέσα φθινοπώρου δεν έχουν την έγκριση του Μεγάρου Μαξίμου και του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος θεωρεί ότι μια τέτοια εξέλιξη μπορεί να στοιχίσει ακριβά στον τόπο. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος βασανιστικά υπομένει ακόμη και προσβλητικές συμπεριφορές στελεχών του, αλλά δεν θέλει να καταστραφεί ό,τι κτίστηκε με κόπο και θυσίες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η κυβερνητική πλειοψηφία δείχνει να πορεύεται με ορίζοντα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και εκεί το παιχνίδι είναι ανοικτό και η ευθύνη μοιράζεται αναλογικά στα κόμματα. Η προεδρική πλειοψηφία των 180 θεωρητικώς υπάρχει αλλά το αν θα προκύψει θα εξαρτηθεί κυρίως από τη στάση του Φ. Κουβέλη και από έναν μικρό αριθμό ανεξάρτητων βουλευτών και από το παρασκήνιο των διαβουλεύσεων για το πολιτικό τους μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και προσπαθεί να συντηρήσει κλίμα εκλογών, εντούτοις δεν έχει λόγο να βιάζεται αλλά ο κομματικός φανατισμός δεν επιτρέπει να επικρατήσει η λογική.
Εν ολίγοις κεντρικός σχεδιασμός για εκλογές δεν φαίνεται να υπάρχει, αλλά ουδείς μπορεί να βάλει το... χέρι του στη φωτιά. Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι να επικρατήσει η λογική και το συμφέρον του τόπου, που δεν ευνοείται με πολιτική αστάθεια και επαναλαμβανόμενες κάλπες.