Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Η ψήφος καταδίκης μπορεί να ενδυναμώνει τα μικρά κόμματα, αφήνει όμως ανοιχτό το θέμα της ακυβερνησίας...

Σε τέσσερις ημέρες οι Ελληνες πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν πώς και από ποιον θα κυβερνηθούν. Κυρίως για το εάν θα κυβερνηθούν και πότε.
Αυτό δεν είναι κινδυνολογία. Κανείς δεν έχει διάθεση να δημιουργήσει κλίμα φόβου, πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που οι πολίτες έχουν πάθει... ανοσία.
Ομως κακά τα... ψέματα. Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Το βλέπουν ακόμη και τα αριστερά κόμματα και γι’ αυτό θέτουν θέμα συνεργασίας, άσχετα αν γνωρίζουν ότι αυτό είναι ανέφικτο.
Οχι μόνο διότι αδυνατούν να συνεργασθούν αλλά και λόγω του εκλογικού νόμου, ο οποίος δίνει μπόνους 50 επιπλέον εδρών στο πρώτο κόμμα.
Ετσι το πρώτο κόμμα είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας, είτε αυτό αρέσει είτε όχι. Πολύ δε περισσότερο τη στιγμή που είναι δεδομένη η θέση του ΚΚΕ. Θέση αρνητική ως προς το ενδεχόμενο συμμετοχής σε μια κυβερνητική συνεργασία.
Ως εκ τούτου η ψήφος καταδίκης μπορεί να ενδυναμώνει τα μικρά κόμματα, αφήνει όμως ανοιχτό το θέμα της ακυβερνησίας.
Ουσιαστικά αφήνει ανοιχτό το θέμα των επαναληπτικών εκλογών. Κάτι που όλο και περισσότερο συζητείται σε όλους τους χώρους εξ αιτίας και των δημοσκοπήσεων που δεν δημοσιοποιούνται αλλά διενεργούνται, ενώ τα στοιχεία τους δίδονται στα κόμματα που τις έχουν παραγγείλει.
Μάλιστα πολλοί υποστηρίζουν πως είναι η πρώτη φορά που την τελευταία πριν τις εκλογές εβδομάδα καταγράφεται αποσυσπείρωση και όχι συσπείρωση στις τάξεις των δύο κομμάτων εξουσίας.
Και αυτό προκαλεί ανησυχία για την επόμενη ημέρα, δεδομένου πως τα περιθώρια είναι ιδιαιτέρως στενά. Οι ξένοι δε εταίροι ψάχνουν μια ευκαιρία για να ρίξουν ανάθεμα και να πάρουν πίσω τις δεσμεύσεις τους.