Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Πώς είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια λάθη .


Σε μια χώρα που η επίσημη ανεργία έχει φτάσει στο 27% είναι τεράστια τα ποσά που χάνονται από την κατακόρυφη πτώση των καταβαλλόμενων ασφαλιστικών εισφορών.
Δυστυχώς, όμως, ούτε και με όσα η κρίση έχει συσσωρεύσει εξαντλούνται τα προβλήματα με τα οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι ασφαλισμένοι και τα ταμεία τους. Υπάρχει και η ανικανότητα της κρατικής μηχανής, με την οποία, θέλοντας και μη, υποχρεώνονται κάποια στιγμή να αναμετρηθούν. Οπως τώρα εν προκειμένω, που ξαφνικά διαπιστώθηκε ότι το σύστημα υπολογισμού του εφάπαξ, το οποίο αποφασίστηκε μόλις πριν από μερικούς μήνες, είναι για το καλάθι των αχρήστων.
Μοιάζει απίθανο, αλλά για την ελληνική πραγματικότητα, ακόμη και τη σημερινή, τα πάντα πρέπει να θεωρούνται πιθανά. Μέχρι και να σχεδιαστεί ένας τρόπος υπολογισμού του εφάπαξ, αλλά πριν καλά καλά εφαρμοστεί να διαπιστωθεί ότι ο μαθηματικός τύπος στον οποίο βασίζεται είναι ανεφάρμοστος. Κι αυτό γιατί, πολύ απλά, αν εφαρμοζόταν, θα παρουσιαζόταν το εξωφρενικό φαινόμενο να υπάρξουν, ανάλογα με το έτος εξόδου, αποκλίσεις ύψους μέχρι και 50% στο καταβαλλόμενο βοήθημα σε εργαζομένους με τα ίδια χρόνια ασφάλισης και με τις ίδιες ασφαλιστικές εισφορές.
Πώς είναι δυνατόν να γίνονται τέτοια λάθη δεν είναι εύκολο να το αποδεχτεί κανείς. Αλλά γίνονται. Ισως επειδή αυτοί που επωμίστηκαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα δεν είχαν τις γνώσεις που χρειάζονταν, ίσως επειδή δεν έδειξαν την απαιτούμενη επιμέλεια, ίσως και για τους δύο αυτούς λόγους, αλλά εκείνο που έχει σημασία είναι η επιβεβαίωση για ακόμη μία φορά της ανικανότητας και της ανευθυνότητας της κρατικής μηχανής.