Η αντιαισθητική εικόνα του μαλλιοτραβήγματος στο εσωτερικό των ΑΝ.ΕΛ. είναι ιδιαίτερα διδακτική, για να μην πω και καλοδεχούμενη, μια και καταρρίπτει τον μύθο που δημιούργησαν κάποιοι, με τη συμβολή και τμήματος του εκλογικού σώματος, ότι αρκεί μια σημαία αντιμνημονιακή γενικώς και μια αλλαγή φανέλας την τελευταία στιγμή, όχι μόνο για να επιβιώσεις του γενικού ναυαγίου αλλά και να εμφανισθείς ως σωτήρας. Το εγχείρημα του κ. Καμμένου δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια σημαία ευκαιρίας, από εκείνες που ευδοκιμούν σε περιόδους κρίσης και παρακμής.
Χωρίς αρχές, χωρίς ιδέες, χωρίς όραμα, πέραν των προσωπικών φιλοδοξιών κυρίως του αρχηγού, που επένδυσε απλώς στην απελπισία των πολιτών θεωρώντας ότι αρκεί η αντιμνημονιακή σημαία για να περάσει στην Ιστορία.
Είναι όμως αρκετά αυτά για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, αυτή που προσδοκούμε και ευχόμαστε; Οπως αποδεικνύεται, μάλλον οι ΑΝ.ΕΛ. δεν ήταν αυτή η περίπτωση μια και η ψήφος του χαβαλέ και της οργής, την οποία εξέφρασαν, δεν αντέχει για πολύ...
Οι ΑΝ.ΕΛ. με τον διαρκή επιπόλαιο, πρόχειρο και συχνά φθηνό καταγγελτικό λόγο τους δεν μπόρεσαν καν να καταγραφούν στον πολιτικό χάρτη έστω και ως ένα λαϊκιστικό σκληρό δεξιό, προσωποπαγές κόμμα, θυμίζοντας περισσότερο ένα μπουλούκι κινούμενο στα όρια της γραφικότητας...
Τη ζημιά τους όμως την έχουν κάνει εθίζοντας και αυτοί τους αγανακτισμένους πολίτες σε μια ρητορική επικίνδυνη, λειτουργώντας τελικά όχι σαν μαξιλάρι ασφαλείας, αλλά σαν προθάλαμος για τη Χρυσή Αυγή.
Αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ βάζει σε πειρασμούς, καθώς η προσέλκυση των αντιμνημονιακών οπαδών του κ. Καμμένου απαιτεί όλο και πιο ακραία ρητορική, όλο και πιο λαϊκιστική στροφή.
Αρκεί μαζί με αυτήν την ταλάντευση ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί το δίδαγμα από την κατάληξη των ΑΝ.ΕΛ.
Το 20% ή το 25% των ψηφοφόρων που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είδαν ξαφνικά το φως το αληθινό. Η αντιμνημονιακή σημαία συσπειρώνει την ώρα της επίθεσης, αλλά το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μόλις καταληφθούν τα Χειμερινά Ανάκτορα... Το ανεμοσκόρπισμα των ΑΝ.ΕΛ. ήταν προδιαγεγραμμένο. Δυστυχώς ο αντιδραστικός και αντιαισθητικός λαϊκισμός δεν φεύγει μαζί τους. Και κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να εμποδίσει τη διάχυσή του.
Χωρίς αρχές, χωρίς ιδέες, χωρίς όραμα, πέραν των προσωπικών φιλοδοξιών κυρίως του αρχηγού, που επένδυσε απλώς στην απελπισία των πολιτών θεωρώντας ότι αρκεί η αντιμνημονιακή σημαία για να περάσει στην Ιστορία.
Είναι όμως αρκετά αυτά για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού, αυτή που προσδοκούμε και ευχόμαστε; Οπως αποδεικνύεται, μάλλον οι ΑΝ.ΕΛ. δεν ήταν αυτή η περίπτωση μια και η ψήφος του χαβαλέ και της οργής, την οποία εξέφρασαν, δεν αντέχει για πολύ...
Οι ΑΝ.ΕΛ. με τον διαρκή επιπόλαιο, πρόχειρο και συχνά φθηνό καταγγελτικό λόγο τους δεν μπόρεσαν καν να καταγραφούν στον πολιτικό χάρτη έστω και ως ένα λαϊκιστικό σκληρό δεξιό, προσωποπαγές κόμμα, θυμίζοντας περισσότερο ένα μπουλούκι κινούμενο στα όρια της γραφικότητας...
Τη ζημιά τους όμως την έχουν κάνει εθίζοντας και αυτοί τους αγανακτισμένους πολίτες σε μια ρητορική επικίνδυνη, λειτουργώντας τελικά όχι σαν μαξιλάρι ασφαλείας, αλλά σαν προθάλαμος για τη Χρυσή Αυγή.
Αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ βάζει σε πειρασμούς, καθώς η προσέλκυση των αντιμνημονιακών οπαδών του κ. Καμμένου απαιτεί όλο και πιο ακραία ρητορική, όλο και πιο λαϊκιστική στροφή.
Αρκεί μαζί με αυτήν την ταλάντευση ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιληφθεί το δίδαγμα από την κατάληξη των ΑΝ.ΕΛ.
Το 20% ή το 25% των ψηφοφόρων που στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είδαν ξαφνικά το φως το αληθινό. Η αντιμνημονιακή σημαία συσπειρώνει την ώρα της επίθεσης, αλλά το ερώτημα είναι τι θα συμβεί μόλις καταληφθούν τα Χειμερινά Ανάκτορα... Το ανεμοσκόρπισμα των ΑΝ.ΕΛ. ήταν προδιαγεγραμμένο. Δυστυχώς ο αντιδραστικός και αντιαισθητικός λαϊκισμός δεν φεύγει μαζί τους. Και κανείς δεν δείχνει πρόθυμος να εμποδίσει τη διάχυσή του.
