Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Η σωτηρίας της Ελλάδας εξακολουθεί να κρέμεται από μια πολύ λεπτή κλωστή.

Εχουμε μια κακή και μια καλή συγκυρία. Η πολύ κακή είναι ότι η υπόθεση σωτηρίας της Ελλάδας εξακολουθεί να κρέμεται από μια πολύ λεπτή κλωστή. Τα έσοδα δεν είναι αυτά που περιμέναμε, οι επενδύσεις δεν έρχονται, η ύφεση βαθαίνει, η έξοδος στις αγορές μοιάζει πιο απίθανη και από την έξοδο των ΗΠΑ από το δολάριο. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ αντιλαμβάνονται τη μεγάλη αγωνία του Μαξίμου να τηρήσει τα υπεσχημένα, για να μη μας βρει κάνα κακό μετά τις γερμανικές εκλογές. Πολύ σωστά και με ιδιαίτερο αίσθημα ευθύνης θέλουν να μη δώσουν κανένα άλλοθι σε όσους μας περιμένουν για έναν «δεύτερο γύρο». ΟΜΩΣ… Ομως το οποιοδήποτε λάθος των άλλων δεν πρέπει να οδηγήσει σε ακόμη πιο ΑΓΡΙΑ φορολογία, γιατί τότε, ακόμη κι αν πετύχει η εγχείρηση ο ασθενής θα πεθάνει για τα καλά. Είναι, λοιπόν, η ώρα που η κυβέρνηση της χώρας, με την αυξημένη πια αξιοπιστία και το ανεβασμένο κύρος της, συνεπικουρούμενη και από τις ομολογίες του ΔΝΤ για λάθος πολλαπλασιαστές, πρέπει να ζητήσει ΤΑΪΜ ΑΟΥΤ. Να πάρει ο κόσμος μια ανάσα ώστε να μπορέσουν να συνεχιστουν μετά ξανά η προσπάθεια και η «προσαρμογή». ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ γιατί ο λαός δεν μπορεί άλλο. Καμία εισφορά, κανένας φόρος, ουδεμία περικοπή. Ο,τι έδωσε έδωσε. Εκτός κι αν στόχος κάποιων ξένων είναι να εξοντωθεί τελείως και να παραδοθεί η Ελλάδα στην αθλιότητα. Ε, τότε τα απλωμένα χέρια για τζάμπα λάχανα θα γίνουν μαχαίρια. Πρωτίστως, όμως, πρέπει να υπάρξει ΑΜΕΣΗ παρέμβαση στο ανώτατο δυνατό επίπεδο για να ανασταλεί η εφαρμογή των ΝΟΜΩΝ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟΥ, όπου ήδη ξεκίνησαν οι κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, μέσω λογαριασμών τραπέζης, αλλά και σπιτιών ακόμη και για μικροποσά, μια ΑΗΘΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΑ πολιτική συνταγή, που ειδικά σε αυτές τις συνθήκες μπορεί να αποδειχθεί πυροκροτητής των συσσωρευμένων από παντού εκρηκτικών. Δεν μας ενδιαφέρει πόσοι και πώς τα υπέγραψαν, αν τα υποσχέθηκαν ή όχι στους Ευρωπαίους, αν τους το ζητάει επίμονα η Τρόικα. Υπάρχει κι ένα ΟΡΙΟ, το οποίο, ακόμη κι αν δεν έχεις ηθικό φραγμό να το διαβείς, είναι άσκοπο γιατί είναι δρόμος χωρίς επιστροφή. Απαξ και πάρεις από τον Ελληνα το σπίτι και τη σύνταξη θα σου πάρει το κεφάλι - πάει τελείωσε. Της πλάκας είναι τα «μωρά με τα καλάσνικοφ» άπαξ και βγουν στους δρόμους οι νοικοκυραίοι με τα δίκαννα και οι γιαγιάδες με τους κασμάδες. Είμαστε πολύ κοντά και μόνο μια αποφασιστική αναδιάταξη της κυβερνητικής πολιτικής μπορεί να το αποτρέψει. Αλλιώς έχει να γίνει της κακομοίρας!