Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Τότε ο λαός χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

Σήμερα βλέπουμε μια διαμάχη όπου η διευρυνόμενη ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών πολιτών (αλλά και κρατών) δοκιμάζει τις αντοχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. «Λαϊκιστές», κατά τους αντιπάλους τους, είναι αυτοί που θέλουν να δουν το «σύστημα» που τους πρόδωσε να σαρώνεται. «Ολιγαρχικοί» είναι όσοι υποτίθεται ότι είναι ή κρύβονται πίσω από το σύστημα. Με την κρίση, η επιβολή της λιτότητας ωθεί πολλούς να ονειρεύονται εύκολες λύσεις, όπως η επιστροφή σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν. Τυχόν νίκη των λαϊκιστών, όμως, πιθανότατα να οδηγήσει σε ασύνετες πολιτικές, που θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα σε περισσότερη λιτότητα, μεγαλύτερη ένταση και αστάθεια. Τότε ο λαός χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και μπορεί να δεχθεί αυταρχικές λύσεις.

Οπως διδάσκει η Ιστορία, όμως, λαός που έχει δοκιμάσει τη δημοκρατία δεν μπορεί να ανεχθεί επί μακρόν άλλη μορφή διακυβέρνησης. Σε αυτήν την κρίση, η Ελλάδα ήταν και παραμένει προπομπός στην αναζήτηση του δρόμου που θα οδηγήσει στη στήριξη κάθε χειμαζόμενου λαού και στην ενίσχυση της Ευρώπης. Εδώ, με τη βοήθεια της Ευρώπης, πρέπει να βρεθεί η έξοδος από το δάσος της λιτότητας, του λαϊκισμού και του αυταρχισμού. Η δημοκρατία δεν είναι δεδομένη και αυτονόητη. Χωρίς δημοκρατία δεν θα υπάρχει Ευρώπη.